Του Νίκου Ρίζου
Είναι ένας έρωτας παράφορος…Ένας έρωτας τρελός… Καλύτερος υπουργός του κυβερνητικού συνασπισμού φέρεται ο Χρήστος Σπίρτζης με φανερά άγνωστο το τι προσέφερε στη χώρα του από πλευράς έργου… Στο τιμ των αρίστων ο Νίκος Τόσκας που χρειάσθηκε να πεθάνουν 100 συμπολίτες μας για να απομακρυνθεί από την κυβέρνηση… Στους κολλητούς ανήκει ο κρητίκαρος Παύλος Πολάκης με τα διπλά βιβλία (και το καυχιέται)… Και είναι να απορεί κανείς… Να απορεί εύλογα για τον ταλαίπωρο οπαδό της κυβέρνησης και ειδικότερα για την συνειδησιακή του επάρκεια…
- Πως ο άνθρωπος αυτός αντέχει το σποτάκι του ΣΚΑΪ όπου αραδιάζονται όλα τα ψέματα με τα οποία ο ηγέτης του τον μπούκωσε προεκλογικά . Και δεν είναι αυτά τα ψέμματα ένα ούτε δύο…
- Πως αντέχει να βλέπει τις ατέλειωτες ουρές στα γκισέ του Μετρό για την έκδοση ενός εισιτηρίου …Θαυμαστό έργο του « επιτυχημένου» υπουργού Μεταφορών… Πως γίνεται να μην βλέπει το δράμα των ταλαίπωρων τουριστών που για να πάνε από το Σύνταγμα μέχρι το Χαλάνδρι περιμένουν στην ουρά των εισιτηρίων με τις ώρες…
- Πως γίνεται ο φανατισμός του να δικαιολογεί τα κενά της συνείδησης του… Αντιλαμβάνομαι το μίσος του αντιδεξιού συνδρόμου που διακατέχει διαχρονικά πολλούς έλληνες… «Σιγά μην αφήσω την Δεξιά να κυβερνήσει τον τόπο» …Λένε και γυρνάνε πλευρό…
- Πως γίνεται να ανέχεται τους ανόητους υπουργούς που στρογγυλοκαθισμένοι στις καρέκλες των γραφείων τους αδυνατούν να χωρίσουν δύο γαϊδάρων σανό …
- Πως γίνεται να βλέπει το αριστερό κόμμα που θαυμάζει να παρακαλάει τους αμερικάνους να εγκαταστήσουν στρατιωτικές βάσεις σε κάθε πόλη και χωριό της πατρίδας του…
- Πως γίνεται να ανέχεται Ρουβίκωνες, κατάδικους που ελευθερώνονται και σκοτώνουν αθώους πολίτες, τρομοκράτες που παραθερίζουν σε σουίτες αγροτικών φυλακών…Τσογλάνια που σπάνε και καταστρέφουν ατιμώρητοι περιουσίες πολιτών…
- Πως γίνεται να παρακολουθεί εξόφθαλμα σκάνδαλα όπως αυτό της ΔΕΗ που αγόρασε μια κατεστραμμένη σκοπιανή εταιρία και κατέθεσε το τίμημα στο λογαριασμό του αντιπροέδρου της κυβέρνησης των Σκοπίων…
- Πως γίνεται να δικαιολογεί αυτό που συμβαίνει στα κρατικά κανάλια όπου ο πανικός τους έχει τρελάνει όλους εκεί και συμπεριφέρονται σαν υπάλληλοι συγκεκριμένου - όχι αορίστου – χρόνου του ΣΥΡΙΖΑ ... Πως γίνεται να μην τον εξοργίζει το γεγονός ότι ο οργανισμός αυτός διοικείται από ένα 80 χρόνο και έναν διάτρητο συνδικαλιστή που μια στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση θα τον είχε στείλει στον αγύριστο. Μήπως για να ισοσταθμίσει την ανοησία της προηγούμενης κυβέρνησης που αποφάσισε να κλείσει εν μία νυχτί την ΕΡΤ; Λες και ήταν τόσο δύσκολο να την εξυγιάνει εν ενεργεία…
- Πως γίνεται να βλέπει το κόμμα του να κανακεύει ένα ελληνοπόντιο Ρώσο επιχειρηματία που χρηματίζει άγνωστο αριθμό Σκοπιανών προκειμένου να αντιδράσουν στα εθνικά μας συμφέροντα. Και ο πρωθυπουργός του ταυτόχρονα να σπεύδει να παρακαλάει τον Πούτιν… «Κύριε πρόεδρε δεν είναι αυτό που νομίζεις»...
- Πως αισθάνεται ο ψηφοφόρος του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ όταν βλέπει τον ηγέτη που θαυμάζει να παρακαλάει γονατιστός τους αμερικάνους, να εκλιπαρεί τους Γερμανούς και να απολογείται στους Ρώσους… Τόσο μακριά στη μνήμη του βρέθηκαν τα «Misses Merkel go home» και το « αμερικάνοι φονιάδες των λαών»
Όχι… Επιστρατεύω όλη μου την καλή διάθεση στη κρίση του πολιτικού αντιπάλου… Αδυνατώ όμως να αντιληφθώ την συνειδησιακή του επάρκεια… Είναι έλλειψη πληροφόρησης ; Είναι φανατισμός ; Είναι επιπολαιότητα ; Είναι όλα μαζί ; Δεν ξέρω… Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια εγωιστική μάχη των καφενείων… Έχουμε να κάνουμε με την χώρα μας… Την πατρίδα μας… Και εδώ δεν χωράνε ούτε εγωισμοί, ούτε φανατισμοί… Χρειάζεται σύνεση και ευθυκρισία…
