του Γιάννη Παντελάκη
Έλεγε τότε: «το κράτος, να τηρεί τις υποχρεώσεις του και να σέβεται τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων». Τότε όμως όλα αυτά, στο μακρινό 2014, δυο μόλις μήνες πριν το κόμμα της κερδίσει την εξουσία. Τώρα που το πρόβλημα έχει μεγεθυνθεί και η κυβέρνησή της δεν σέβεται καμία σύμβαση και δεν τηρεί καμία υποχρέωση, αναρωτιέμαι που βρίσκεται και τι λέει η κυρία Χριστοδουλοπούλου.
Οι ειδήσεις που περιγράφουν τις άθλιες συνθήκες τις οποίες βιώνουν καθημερινά οι μετανάστες και πρόσφυγες, έχουν πολλαπλασιαστεί. Μόλις χθες μάθαμε πως στον καταυλισμό προσφύγων στη Σούδα της Χίου, για δέκα ημέρες δεν υπάρχει ρεύμα-άρα και η δυνατότητα θέρμανσης -και για έξι μέρες δεν υπάρχει ούτε νερό. Περίπου ένα μήνα πριν, δυο άνθρωποι (μια ηλικιωμένη και ένα μικρό παιδί), έχασαν τη ζωή τους σε άλλο καταυλισμό, στην Μόρια της Λέσβου.
Τα μεγάλα κρύα, βρήκαν τους φιλοξενούμενους στα κατ ευφημισμό κέντρα διαμονής χωρίς θέρμανση σε ορεινές περιοχές και με πολικές θερμοκρασίες. Τα χρήματα από την Ε.Ε. προς την χώρα μας για την δημιουργία στοιχειωδώς ανθρωπίνων συνθηκών διαβίωσης έρχονται αλλά κανένας δεν μας εξηγεί που πάνε. Οι καταγγελίες πρώην κυβερνητικού στελέχους (Βουδούρη) για τα χρήματα που δίνονται για κάθε πρόσφυγα (12.000 ευρώ τον χρόνο στην Νορβηγία, 15.000 στην Ελλάδα) έμειναν αναπάντητες.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, έρχονται οι αναφορές δυο μήνες πριν, της επικεφαλής του γραφείου Ευρωπαϊκών Θεσμών της Διεθνούς Αμνηστίας Ιβέρνα Μακ Γκούαν, που χαρακτήρισε τις συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων τρομακτικές και πρόσθεσε πως είναι απαράδεκτο οι πρόσφυγες να κοιμούνται μέσα στη λάσπη και το φαγητό να μην τρώγεται. «Έχουν ξοδευτεί τόσα εκατομμύρια ευρώ και βελτίωση δεν υπάρχει», είπε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάποτε έδειχνε ενδιαφέρον (και καλά έκανε) για τις συνθήκες διαβίωσης άλλα και τα δικαιώματα των κολασμένων. Υπήρχε και ένα τμήμα δικαιωμάτων του κόμματος με συντονίστρια την κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου η οποία συχνά πυκνά έκανε καταγγελίες για στρατόπεδα συγκέντρωσης, για εξευτελιστικές συνθήκες, για σύγχρονα Νταχάου.
Η συνέχεια ωστόσο είναι αποκαρδιωτική. Αφού εργαλιοποίησαν το προσφυγικό είτε για να κερδίσουν ψήφους ευαισθησίας, είτε ως χαρτί πίεσης προς την Ευρώπη (θα στείλουμε τζιχαντιστές στην Ευρώπη, απειλούσε ο εταίρος τους και αυτοί σιωπούσαν ως συνήθως), ακολούθησε η απόλυτη αδιαφορία. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι τραγικές και αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη χρημάτων, τα κονδύλια έρχονται από την Ευρώπη.
Μοιάζει, σαν να μην υπάρχει θέμα γι αυτούς. Η κυρία Χριστοδουλοπούλου είναι αντιπρόεδρος της Βουλής και πολλά άλλα στελέχη που τότε έδειχναν ενδιαφέρον σήμερα κατέχουν βουλευτικές ή κυβερνητικές θέσεις. Αναρωτιέμαι, όταν βλέπουν τους πρόσφυγες να λένε πως στο Χαλέπι, είχαν ρεύμα και στην Χίο δεν έχουν, πως κοιμούνται όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι τα βράδια;
.
