Χαρά ειλικρινής και χαρά υποκριτική
Εν αρχή ην η χαρά: οι ναζί στην στενή. Ειλικρινή χαρά, όμως, είχαν οι λίγοι που αποξαρχής είχαν πάρει χαμπάρι το παιγνίδι και οι πολλοί που είχαν ξεγελαστεί από τους απατεώνες ρουφώντας την Αντιμνημονιακή Απάτη. Υποκριτική ήταν η χαρά των πρωταγωνιστών της Απάτης, που νόμιζαν πως θα ξεπλυθούν ‘κατεβαίνοντας’ στα Δικαστήρια ΠΡΙΝ την Απόφαση. Μάλιστα, παρέσυραν και αδαείς, που αγνοούσαν ότι τέτοιο διάβημα, πριν απαγγελθεί ετυμηγορία, συνιστά κατάφωρη αντιδημοκρατική εκβίαση/παραβίαση της διάκρισης των εξουσιών*. Άλλωστε, μόνο φασιστο-ναζί και κομμουνιστές διαχρονικά καταπατούν την διάκριση των εξουσιών (να-τα-λέμε-κι-αυτά).
Έτσι, όταν καταγγείλαμε την ανόητη διαδήλωση (αποκλήθηκε και «υγειονομικό κορόνα-φουρνέλλο»), οι υποκριτές μάς είπαν φασίστες. Εμάς, που αποξαρχής μιλούσαμε σκληρά όχι για «μόρφωμα»-«νεοναζιστές»-«ακροδεξιούς»-κτλ: αλλά για «ναζί»-(σκέτο), «εγκληματίες-μαχαιροβγάλτες-γκεσταπίτες» και για «ανθέλληνες-αντίχριστους» (ήδη πριν τις εκλογές 2012 βλ. «Το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο» όθεν και ακατάπαυστα μας απειλούσαν ποικιλοτρόπως, γιατί τους κάναμε ζημιά). Ζαβολιά.
Δεν άνθησαν τυχαίως
Οι καταστροφές δεν έρχονται αναίτια. Κάποιος καψωμένος εξουσιολιγούρης λαϊκιστής πρέπει να εμφανιστεί στην σκηνή και να υποσχεθεί τον ουρανό με τ’ άστρα, διεγείροντας το κοινό με ανάλογο σανό. Παραφράζοντας τον ποιητή, δεν άνθησαν τυχαίως: οι ναζί υπήρξαν αποτέλεσμα ψιλονομοτελειακό μιας συγκυρίας ευνοϊκής.
Και τώρα, κάποιος πρέπει να μιλήσει για το Ρεξόνα στον κ. Τσίπρα, που κάνει τον Γερμανό και τάχα αγνοεί την ταμπακιέρα, πώς και γιατί άνθησαν οι ναζί σε μια κοινωνία που τόσο πλήρωσε τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ας δούμε, λοιπόν, πώς άλλοτε-εκών-άλλοτε-άκων ο κ. Τσίπρας ευεργέτησε τους ναζί.
Τσίπρας εμβρυουλκός των ναζί: τα 3 στάδια
Το γενικότερο ευεπίφορο περιβάλλον που ανέδειξε το φαινόμενο των λεβεντοβούβαλων εθνικοσοσιαλιστών προϋπήρχε στα βαθιά προνεωτερικά θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας. Πάνω από αυτά ήρθαν κι επικάθισαν στέρεα οι βάσεις του Μεταπολιτευτικού Λαϊκισμού, ο οποίος ανάσχεσε την φιλελευθεροδημοκρατική προσπάθεια των εκσυγχρονιστών (Καραμανλή-Σημίτη), προετοιμάζοντας την χρεωκοπία με πελατειακές υπερβολές και ανομικές/βίαιες εκτροπές.
Πρώτο στάδιο, ασυνείδητη προεργασία
Εδώ μπαίνει στο παίγνιο ο κ. Τσίπρας (Δεκεμβριανά-2008: «Μεγάλη-αναστάτωση,-θαυμάσια-κατάσταση» και «έχουν δίκιο τα παιδιά που καίνε/σπάνε»), εμβαθύνοντας την πρότερη ροπή σε Βία-Ανομία, αδιαφορούσης της κυβέρνησης Κωστάκη-Πάκη (που τίναξε και την μπάνκα στον αέρα -2009). Η αρχή έχει γίνει, η κοινωνία αρχίζει να αρρωσταίνει βαρύτερα, όντας έτοιμη χωρίς ανακλαστικά να δεχθεί παθητικά κάθε βίαιο φαινόμενο.
Δεύτερο (κύριο) στάδιο, κατά/μετά την ώσμωση της «Πλατείας»
Στην Χρεωκοπία του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, βρήκε την ευκαιρία της ζωής του (όπως αρχικά και ο Σαμαράς, αποδίδοντάς την ψευδώς στα μνημόνια), λανσάροντας την παρανοϊκή και καταστροφική Αντιμνημονιακή Απάτη. Μόλις πρωθυπούργευσε και άμεσα κωλοτούμπαρε ο Σαμαράς, ολομόναχος πλέον ο Τσίπρας σπεκούλαρε αντιμνημονιακά, ανοίγοντας και αυτός τον δρόμο για την Καρέκλα, αλλά πολύ πιο βίαια από τον Σαμαρά.
Η χωρίς αναστολές υιοθέτηση σκληρών/βάρβαρων μεθόδων ξεκίνησε με την Αντιμνημονιακή Αγανάκτηση στην «Πλατεία», όπου, ‘κάτω’ στρατοπέδευσαν τα κουλτουροσυριζοτάγαρα και ‘πάνω’ οι λεβεντοβούβαλοι, μαλακοί (Καμμένοι) και σκληροί (ναζί). Γενικό αντιπολιτικό/ξενοφοβικό/αντιδυτικό σκεπτικό τους: κάτω κάθε θεσμικότητα ως πηγή διαφθοράς και ανωμαλίας, έξω από κάθε διεθνή συσχετισμό, μόνοι μας μπορούμε καλύτερα… Όποιος επιδιώκει βελτίωση της αναγκαίας (οικουμενικά) θεσμικότητας θεωρείται τρελός νεοφιλελεύθερος (γέλια-ή-μάλλον-κλάματα) και καταδιώκεται ακόμα και με βία.
Έτσι ακριβώς διαμορφώθηκε ο Ακροδεξιός Αντιπολιτικός Ψεκαζμένος Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός, ο οποίος αποκτά ενιαία αντιδυτική/αντιευρωπαϊκή/αντικαπιταλιστική** γλώσσα («Κάτω οι τοκογλύφοι τραπεζίτες», «Με-δραχμή-αμέσως-καλύτερα», «Επονείδιστο-Επαχθές-Χρέος», «Ελλάδα-πειραματόζωο-γιατί-μας-ζηλεύουνε-που-είμαστε-κιμπάρηδες»). Όμως, αποκτά και σαφώς βίαιη/τραμπούκικη/αντιδημοκρατική πρακτική, οφειλόμενη στο άθλιο πρόκριμα του κ. Τσίπρα: μείζον διακύβευμα θεωρείται η αντίθεση Κακό-Μνημόνιο-ή-Καλό-Αντιμνημόνιο και όχι Δημοκρατία-ή-Φασισμός. Οπότε, κάθε βίαιη αντίσταση στα μνημόνια είναι ηθικά επιβεβλημένη.
Έτσι, όταν ξυλοφορτωνόταν κάποιος «μνημονιακός» δημοκράτης από αντιμνημονιακούς φασίστες, τότε δικαιώναμε τους δεύτερους (ενδεικτικά θυμόμαστε: Κερατέα, ή γιαούρτωμα Πάγκαλου, ή δολοφονική επίθεση κατά Χατζηδάκη, Τσίπρας: «Δεν θα λογοκρίνουμε την οργή του λαού!», οργή-λέμε-τώρα-τον-δολοφονικό-τραμπουκισμό;…).
Αυτή ήταν η Αντιμνημονιακής τεκμηρίωσης εγκαθίδρυση του ενιαίου Ανεξυριζαυγιτισμού, που έστησε το καθοδικό σπιράλ βαϊμαρικού τύπου. Πλέον αποενοχοποιείται πλήρως το Αντιπολιτικό Τρελοκομείο της Αυτοδικίας στον χορό της ξέφρενης Βίας/Ανομίας, όπου οι ναζί βρίσκουν έτοιμο στρωμένο οχλοτάπητα για να παίξουνε μπαλλίτσα.
Τρίτο στάδιο, η ώριμη συνδιαλλαγή
Με την ανακήρυξη ως εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, δεκάδες απο-(εν)-δείξεις δόλιας συνδιαλλαγής ΣΥΡΙΖΑ-Ναζί ξεφουρνίζονται σε ΜΜΕ/σόσιαλ-μήντια. Πολλές άλλες -ήδη πριν τις βαρειές καταγγελίες Κοντονή- η κοινωνία τις απέδιδε σε ευγενική χορηγία τύπου «μας-δίνετε-Θάνου-σας-δίνουμε-ατιμωρησία», ακόμα και προ Κυβέρνησης Αγανακτισμένων (δεκάδες ψήφοι ΣΥΡΙΖΑ σε κάλπη Ναζί-ΑΝΕΛ κατά Βενιζέλου -2013)... ΣΥΡΙΖΑ, συνδιαλλάσσομαι (και με τους ναζί), άρα υπάρχω. Εντελώς Ρίμπεντροπ-Μόλοτοφ καταστάσεις ένα πράμα (βλ. «Κόντρα στην βαρετή φθινοπωρινή μπίχλα»).
Φύσει εμβρυούλκηση (ιδεολογική)
Η φαιδρή/δόλια/άθλια Αντιμνημονιακή Απάτη έφτιαξε το ιδανικό ανορθολογικό ιδεολογικό περιβάλλον, όπου φύσει άνθησαν οι ναζί, προτάσσοντας παρανοϊκά ρατσιστικά νάματα. Βρίσκοντας και αποδυναμωμένο το «μνημονιακό» ΠΑΣΟΚ, του «κλέβουν» το ατυχές ξενοφοβικό/αντιδυτικό Ανδρεϊκό σύνθημα «Η-Ελλάδα-ανήκει-στους-Έλληνες», με στόχο το πάντα ισχυρό αυριανικό κοινό, που διαμοιράζονται ανταγωνιστικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς, αρχικά ο Τσίπρας νόμιζε ότι κάθε ριζοσπαστισμός είναι φορσέ «αριστερός», έτσι άργησε να χαμπαριαστεί ποια ήταν τα συνεταιράκια του. Δεν χαλάστηκε, όμως: η αφέλεια, έγινε βλαχοκουτοπονηριά και σκέφτηκε πως οι ναζί δυνάμει συνιστούν εκλογικό/ψηφοθηρικό εργαλείο…
Θέσει εμβρυούλκηση (αντιμνημονιακός συνεγκλωβισμός)
Όμως, κυρίως οι ναζί εργαλειοποίησαν το Γατάκι-Αλέξη. Το «Αντιμνημόνιο» κατέστη υπερβόμβα ηθικού πλεονεκτήματος και αφού ο ‘κυβερνητικός’ ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να το πάει μαλακά -μην χάνει κεντρώους ψηφοφόρους-, τότε ο πονηρός Μιχαλολιάκος έπαιξε στρατηγικά το χαρτί του αληθινού/σκληρού αντιμνημονιακού. Ως ρήαλ-θινγκ του Αντιμνημονισμού, έβριζε τον Τσίπρα «Ντεμέκ Αντιμνημονιακό» και τον κατέστησε τέλειο Πελάτη. Ο αβανταδόρος των ναζί Τσίπρας μάζευε αντιμνημονιακή πελατεία και αυτοί ανέξοδα του την τρυγούσαν, μόνο με τζάμπα σκληρή ρητορική…
Τον προειδοποιούσαμε τότε (2013) ότι έτσι, για την Καρέκλα, ΑΥΤΟΣ συντηρεί ισχυρούς τους Χρυσαυγούς (διαβάστε επιμελώς: «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου»). Άρα και ότι η ναζί-φούσκα θα σκάσει, μόνο εάν και εφόσον ο Τσίπρας άρει την αιτία της: αν ομολογήσει το ανυπόστατο της Αντιμνημονιακής Απάτης. Δεν το έκανε, έγινε Πρωθυπουργός, διασώθηκαν και οι ναζί σχεδόν ως τώρα. Τελικά τους ξεφούσκωσε μόνο η πλήρης αποτυχία/διάψευση του Αντιμνημονισμού λόγω «μνημονιακής» κωλοτούμπας ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που διολισθητικά/αθόρυβα άργησε δραματικά. Αφού ουδέποτε επίσημα παραδέχτηκε ο Τσίπρας την Απάτη (μόνο κάτι περί ‘αυταπάτης’ ψέλλιζε), ενώ καθυστερούσε εργαλειακά και η Δίκη τους.
Δια ταύτα
Α. Μην ακκιζόμαστε περί «Νίκης της Δημοκρατίας»: απλώς πρόκειται για Ενοχική Άρση της Ντροπιαστικής Δεκαετούς Εθνικής Ήττας. Αφού τετράκις βάλαμε ναζί βουλευτές στο Κοινοβούλιο (όταν μάλιστα δημοσκοπικά είχαν αγγίξει το 20% -προ δολοφονίας Φύσσα, ο οποίος τελικά κατέστη ο ιστορικός μάρτυρας που ακούσια έκαμψε την θηριώδη δυναμική τους)…
Β. Δεν λες και μεγαλοφυές σχέδιο τον Αμαρτωλό Αντιμνημονισμό, τόσο ανίκανοι γκαφατζήδες που αποδείχθηκαν παντού οι εμπνευστές του. Σίγουρα, όμως, κατέληξε ευτυχές κόλπο-γκρόσσο: Σαμαράς πρωθυπουργός (έσωσε την παρτίδα εξιλεωθείς από την -συν Βενιζέλω- αδιαμφισβήτητα φιλότιμη/θετική διακυβέρνησή του), Τσίπρας πρωθυπουργός (στην Καμμένη πλάτη μας), ενώ έγιναν μάγκες και οι ναζί σχεδόν για μια δεκαετία (εθνικής δήωσης και υποχώρησης).
Γ. Όπως υποστηρίζαμε πάντα, δεν ήταν προφανώς οι μετανάστες αιτία της Χρυσαυγόφουσκας: αυτοί υπήρξαν και προ φούσκας, υπάρχουν και τώρα, ενώ οι ναζί σβήνουν. Έτσι, λοιπόν, ο κυρ-Τσίπρας εμβρυούλκησε τους ναζί και, φουντώνοντας αντιμνημονιακή φλόγα στις ψεκαζμένες τσιφτετελληνικές ψυχές, τους συντήρησε μέχρι πέρσι ακμαίους σε αλληλοεργαλειοποίηση άθλιου γουίν-γουίν-σιτσουαίησον, ξεφτιλίζοντας/ζημιώνοντας την Πατρίδα. Ζητήστε του τώρα (και αυτόν) τον λογαριασμό: πέρα από τις δημοσιονομικές/ταμιακές/υφεσιακές/ηθικές καταστροφές, το διεθνώς διαβόητο Ελληνικό Άγος των Ναζί είναι αποκλειστικά έργο δικό του.
* Αλήθεια, σφυρίχτε στα κυβερνητικά αυτιά, πότε επί τέλους θα αποδυναμωθεί το καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, ώστε να γίνουμε Δυτική Φιλελεύθερη Δημοκρατία; Πότε, δηλαδή, θα μαθαίνουμε στην Σχολική Πολιτική Αγωγή, τι εστί δημοκρατία,-κράτος-δικαίου,-διάκριση-εξουσιών; Ότι η κατάληψη σχολείου και κάθε δημόσιου χώρου είναι φασιστική κουραδομαγκιά και εν γένει εντός Κράτους Δικαίου δεν υπάρχει Καλή-και-Κακή-Πολιτική-Βία, παρά μόνο Φασιστική-Ποικιλόχρους-Πολιτική-Βία; Ότι η ανομία είναι κλασικό εισιτήριο/λίκνο φασιστικών εκτροπών;
** πάντα έχουν τρελή πλάκα τα νούμερα που σοβαρά νομίζουν ότι «οι-ναζί-είναι-το-μακρύ-χέρι-του καπιταλιζμού» (γέλια), κάτι που έχουμε επανειλημμένα εξηγήσει πόσο απερινόητο είναι, αφού οι ναζί είναι εθνοκομμουνιστές-ένα-πράμα, εχθροί της ατομικότητας και του καπιταλισμού/φιλελευθερισμού (βλ. «Και άλλοι μύθοι της Ανεξυριζαυγιτικής Τερατογένεσης»).
