Tης Σοφίας Νικολάου*
Τον Ιούλιο του 2016, σε μία δύσκολη περίοδο για τη χώρα και τη Δικαιοσύνη, κατ' επιλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, στον ανώτερο εισαγγελικό θώκο, αυτόν του Αρείου Πάγου, επιλέγεται η Ξένη Δημητρίου. Το ευρύ κοινό την είχε γνωρίσει από τη συμμετοχή της στο Ειδικό Δικαστήριο που δίκασε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και την πρότασή της για την ενοχή του σε βαθμό κακουργήματος και για τις δύο πράξεις για τις οποίες κατηγορείτο. Ένα σχεδόν μήνα πριν την αποχώρησή της, την ξαναγνωρίζουμε. Αυτή τη φορά, μέσα από την αναίρεση που άσκησε κατά του βουλεύματος, που απέρριπτε το αίτημα του Κουφοντίνα για άδεια. Τελικά, πόσο «ανεξάρτητη» είναι αυτή η Δικαιοσύνη;
Τον Αύγουστο του 2018, λίγο μετά τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, μαθαίναμε πράγματα και θαύματα για κωλυσιεργίες στην έρευνα και για εντολές Δημητρίου να «περιμένει» η εισαγγελία το πόρισμα της επιθεωρήτριας δημόσιας διοίκησης. Λίγο μετά την τοποθέτηση βόμβας στο σπίτι του Εισαγγελέα Ντογιάκου μαθαίναμε από την κυρία Δημητρίου ότι συμφωνεί με τους εγκληματίες βομβιστές αναρχικούς στη… «θέλησή μας να αλλάξουμε τον κόσμο». Δεν ξέρω εάν συμφωνεί άραγε και με τους ναζιστές. Κι εκείνοι να «αλλάξουν» τον κόσμο ήθελαν.
Κι ερχόμαστε στην περιβόητη αναίρεση. Από νομικής απόψεως, η κυρία Ξένη Δημητρίου, χωρίς να εξετάζεται εδώ εάν είναι ορθή ή όχι η νομική άποψη που εκφράζει, τουλάχιστον συστοιχίζεται με τη διαχρονική νομική άποψη του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι ακόμα και οι πολυισοβίτες έχουν δικαίωμα να λάβουν άδεια. Το ζήτημα δημιουργήθηκε, διότι, ο Ποινικός Κώδικας, στις, περί απολύσεως από τις φυλακές, διατάξεις του, κάνει λόγο μόνο για ισοβίτες. Οι Δικαστές του Βόλου ερμήνευσαν αυτή τη «σιωπή» του Νομοθέτη ως άρνησή του να αποφυλακίσει ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί σε πολλές ισόβιες καθείρξεις και άρα άρνησή του να τους χορηγήσει ακόμα και άδεια. Σε αυτό το νομικό ζήτημα, ο Άρειος Πάγος, πράγματι έχει εκφράσει την άποψη ότι το πνεύμα του νομοθέτη, στο πλαίσιο του σωφρονιστικού συστήματος, είναι να χορηγούνται άδειες και στους πολυισοβίτες. Το πρόβλημα, εν προκειμένω, όμως, δεν είναι το πνεύμα του νομοθέτη, αλλά το… «πνεύμα» της κοινωνίας.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν: αν ο πολυισοβίτης που ζητούσε άδεια δεν λεγόταν Κουφοντίνας, αλλά κάπως αλλιώς, θα σηκωνόταν η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου από τη δικαστηριακή ραστώνη της προεκλογικής αναστολής εργασιών και μάλιστα βράδυ Παρασκευής, για να γράψει και να υποβάλει την αναίρεσή της κατά ενός Βουλεύματος που απορρίπτει την άδειά του; Μπορούμε να είμαστε ασφαλείς και βέβαιοι ότι δεν χτύπησε το τηλέφωνό της; Διότι εδώ, δεν μιλάμε για την απλή νομική παρέμβαση, όπου η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου επιθυμεί την «ενοποίηση της ερμηνείας του Νόμου και τη σύνολη ασφάλεια δικαίου», όπως με θράσος διατείνεται το υπουργείο στην ανακοίνωση κάλυψής της. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ξεκάθαρη πολιτικάντικη παρέμβαση, που απώτερο σκοπό έχει να δημιουργήσει κλίμα μίας δήθεν επαναστατικής αριστεροσύνης, ώστε να την καπηλευτεί εκείνος ο κομματικός μηχανισμός που φλερτάρει με κάθε λογής μπαχαλάκηδες, που το φτωχό τους μυαλό θεοποιεί έναν στυγνό και αμετανόητο μακελάρη.
Ο Άρειος Πάγος, τελικά, δέχθηκε την αναίρεση της Εισαγγελέως και ανέπεμψε το Βούλευμα για τον τυπικό λόγο που αναφέραμε παραπάνω. Τώρα, άλλοι Δικαστές, διαφορετικοί από εκείνους που απέρριψαν την αίτηση, θα αποφασίσουν για την τύχη του Κουφοντίνα.
* H Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος και υποψήφια Βουλευτής ΝΔ Α΄ Αθήνας
