Πάμε για άλλα αγαπητοί μου. Ποια είναι τα «άλλα» θα σας γελάσω, πάντως όχι η αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών. Εκεί θα τα κάνουμε εσαεί μαντάρα, το γράφω μετά λόγου γνώσεως. «Μήδειες», «Ελπίδες» και άλλες γλαφυρές μυθολογικές ονομασίες θα μας χτυπούν, κάθε φορά θα μαθαίνουμε από κάτι, το οποίο όμως θα αποδεικνύεται ανώφελο στην επόμενη επέλαση. Η Μήδεια μας έμαθε για τα κλαδιά που κόβουν το ρεύμα, η Ελπίδα μας έμαθε για τις αστικές λεωφόρους, η επόμενη κακοκαιρία θα μας μάθει κάτι άλλο που τώρα δεν υποπτευόμαστε.
Πολύ θα το ήθελε ο Κυριάκος να είναι η διαχείριση κρίσεων το δυνατό σημείο της διακυβέρνησής του, όμως τελικά δεν θα 'ναι. Εξάλλου η διάχυση της πληροφορίας και της εικόνας είναι τόσο σαρωτική, που καμιά διαχείριση δεν πρόκειται να θεωρηθεί απολύτως επιτυχημένη. Ακόμα και αν το κράτος απεγκλωβίσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους, φτάνουν δέκα άτομα που βρέθηκαν σε μια γωνιά αβοήθητα να ουρλιάζουν σε ζωντανή σύνδεση, για να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι τα πάντα έχουν διαλυθεί.
Αφήνουμε το λοιπόν πίσω τη χιονισμένη «Ελπίδα» με το καταστάλαγμα της εμπειρίας της καταγεγραμμένο σε manual της Πολιτικής Προστασίας και ξαναγυρίζουμε στην καθημερινότητά μας. Σε τελευταία ανάλυση, ακόμα κι εκείνοι που σήμερα βρίζουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ως ανίκανους, δεν τολμούν να εκστομίσουν τη φράση «αν ήταν ο Τσίπρας τα πράγματα θα ήταν καλύτερα». Κανένας δεν το πιστεύει, ούτε καν ο σκληρός ΣΥΡΙΖΑϊκός πυρήνας. Όσο πολιτικό στραπάτσο κι αν πάθει αυτός που σήμερα μας κυβερνά, άλλος πέραν αυτού δεν υπάρχει. Σε τούτο τον τόπο, μεγαλύτερη είναι η έλλειψη αντι-ηγέτη από την έλλειψη εκχιονιστικών. Αυτοί που χλευάζουν, δεν έχουν αντιπρόταση.
Ας επιστρέψουμε το λοιπόν στην οικονομία και στην τσέπη μας, ότι εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Μπορεί η διαχείριση κρίσεων να συσσωρεύει σκόρπιες δυσαρέσκειες, ποτέ όμως δεν έστειλαν μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό στην ήττα από μόνες τους. Ακόμα και η εκατόμβη των νεκρών στο Μάτι δεν θα είχε αυτό το πολλαπλασιαστικά αρνητικό πολιτικό αποτέλεσμα για τον Τσίπρα, αν δεν υπήρχε η φορομπηχτική δυσαρέσκεια και η πεποίθηση ότι η οικονομική του πολιτική δεν έχει μέλλον. Παρά τις πανδημίες, τις φωτιές και τους χιονιάδες, εκεί θα κριθεί η εκλογική παρτίδα. Ελπίζω εκεί να μπορούν να κάνουν παραπάνω πράγματα απ’ ότι στην Αττική οδό.
