Του Γιάννη Παντελάκη
Ο Ν. Παρασκευόπουλος με τις δηλώσεις του για την Χρυσή Αυγή, έκανε ένα σοβαρό πολιτικό λάθος. Μπορεί κάποιος να του προσάψει ο,τι νομίζει αλλά σίγουρα όχι κάποιου είδους συνειδητή πολιτική ταύτιση με τους νεοναζιστές. Η παραδοχή του λάθος, δεν συνηθίζεται στην πολιτική ζωή, ο πρώην υπουργός δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Το λάθος ωστόσο, συνεχίστηκε. Στο πλαίσιο μιας αντιπολιτευτικής (ή μικροκομματικής) τακτικής, ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. έκανε λόγο για υπόγειες διαδρομές ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το αποτέλεσμα είναι ένα:οι νεοναζιστές τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση.
Η τακτική αυτή, με διάφορες παραλλαγές ακολουθείται από την αρχή που έκανε την εμφάνισή του σαν συγκροτημένο κόμμα αυτό το απεχθές μόρφωμα. Το ένα κόμμα χρεώνει ή επιχειρεί να χρεώσει στο άλλο ευθύνες και πολιτικές συγγένειες και αποφεύγουν την μοναδική μέθοδο που θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Την απομόνωσή τους. Όταν μάλιστα υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος γι αυτό. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση με τα μισά στελέχη της να βαρύνονται για βαριά κακουργήματα.
Τα κόμματα, μπορούν να παίζουν με οτιδήποτε επιχειρώντας να κερδίσουν εντυπώσεις και ψήφους. Όταν στο παιχνίδι αυτό βάζουν και το συγκεκριμένο κόμμα, είναι φανερό ότι αυτό λειτουργεί αρνητικά για το πολιτικό σύστημα και θετικά για το νεοναζιστικό μόρφωμα. Οι ευθύνες για την ανάδειξη αυτού του φαινομένου είναι πολλές και ανήκουν σε πολλούς. Οι ευθύνες για την διατήρησή του μ'' ένα σημαντικό βαθμό επιρροής στην Ελληνική κοινωνία, ανήκουν σ αυτούς που χρησιμοποιούν το φαινόμενο για κομματικό όφελος.
Η αναδρομή στον τρόπο με τον οποίο το πολιτικό σύστημα διαχειρίστηκε την Χρυσή Αυγή, δεν έχει νόημα και χρειάζονται χιλιάδες λέξεις για να καταγραφεί. Ξεκινάει από τότε που δεν απομόνωσαν τους δήθεν αγανακτισμένους από τις πλατείες (που σε μεγάλο βαθμό ανήκαν σ αυτό το κόμμα), περνάει από τις ημέρες Μπαλτάκου αλλά και δηλώσεων στελεχών πολιτικών κομμάτων ότι οι Χρυσαυγίτες ψηφοφόροι είναι παραπλανημένοι και φτάνει ως την πρόσφατη επίσκεψη υπουργών και βουλευτών των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στο Καστελόριζο. Ενδιάμεσα, χωράνε πολλές αναφορές για δηλώσεις πολιτικών που δεν έβλεπαν κακή ιδέα την συνεργασία με την Χρυσή Αυγή (π.χ. Πολύδωρας) μέχρι το ξέπλυμα που έκαναν πολλοί άλλοι πέραν των πολιτικών (ιεράρχες, καλλιτέχνες κ.ο.κ.)
Όλα αυτά και όχι μόνο, αποτελούν ένα άθροισμα λαθών που έρχονται να προστεθούν σ εκείνο του κ. Παρασκευόπουλου. Και όλα λειτουργούν θετικά για το νεοναζιστικό μόρφωμα το οποίο εισπράττει τα οφέλη μιας παραπλανητικής εντύπωσης ότι βρίσκεται απέναντι στο διεφθαρμένο και καθεστωτικό σύστημα. Υπάρχει και πολιτικός που στο παρελθόν (Λοβέρδος) είχε χαρακτηρίσει τους Χρυσαυγίτες ως το πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά μετά την μεταπολίτευση προσθέτοντας ότι κάνουν ακτιβισμό πάνω σε μεγάλα προβλήματα!
Τα πολιτικά κόμμα συμπεριφέρονται σαν κάποιον που πριονίζει το μοναδικό κλαδί πάνω στο οποίο στέκεται. Η διατήρηση και μεγέθυνση της Χρυσής Αυγής δεν θα αποτελέσει μόνο μια γενναία ήττα της δημοκρατίας, αλλά και του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Εκπρόσωποι του οποίου παίζουν μικροπολιτικό παιχνίδια με το φαινόμενο αυτό.
Η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αφύπνισε κάποιες συνειδήσεις που έμεναν ως τότε ατάραχες και οι αποκαλύψεις για την δράση της οργάνωσης έφεραν στην δημοσιότητα το πραγματικό πρόσωπό της. Δεν ήταν αυτοί που προφύλασσαν την γιαγιά από τους μετανάστες για να πάρει χρήματα από το ΑΤΜ (αποδείχτηκε πως πρόκειται για μια ψεύτικη εικόνα), αλλά κάποιοι που κυνηγούσαν μετανάστες, ομοφυλόφιλους, διαφορετικούς. Ήταν οι πολιτικοί απόγονοι του Χίτλερ. Αυτή την πραγματικότητα, κάποιοι θέλουν να την ξεχνάνε...
