Ακούει λοιπόν ο παραδοσιακός Δεξιός τον Μητσοτάκη να λέει στον Χατζηνικολάου ότι «η ΝΔ εκφράζει το προοδευτικό μετριοπαθές Κέντρο» και στραβομουτσουνιάζει. «Δηλαδή από ΝΔ γίναμε Ένωση Κέντρου; Ή ΠΑΣΟΚ;» Ακούει την ίδια φράση του Μητσοτάκη ο Κεντρώος που τον ψήφισε και σμίγει τα φρύδια. «Κεντρώα η ΝΔ ή η κυβέρνηση; Με τον Άδωνη, τον Βορίδη και τον Πλεύρη;».
Βεβαίως, αν είχαν ένα δικό τους κόμμα οι σκληροί Δεξιοί της ΝΔ, ένα οι Καραμανλικοί, ένα οι Σαμαρικοί, ένα ο Κυριάκος και οι παλιοί Μητσοτακικοί, ένα οι ΠΑΣΟΚογενείς που προσχώρησαν κι ένα οι καθαροί Φιλελεύθεροι, θα καθόταν τώρα ο Τσίπρας στο Μαξίμου και θα αγνάντευε από το πρωθυπουργικό παράθυρο τα δέντρα του εθνικού κήπου.
Διότι η ΣΥΡΙΖΑϊκή πλευρά δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να στεγάζει επτά τάσεις και δεκατέσσερις συνιστώσες. Από την ακροαριστερά ως τα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, από τους σκληρούς αντιμνημονιακούς ως εκείνους που έχουν ψηφίσει και τα τρία μνημόνια, από τους οπαδούς της επιστήμης μέχρι τους αντιεμβολιαστές, από τους θιασώτες του Ρουβίκωνα ως τους μετριοπαθείς, από τους άθεους ως τους νεορθόδοξους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να είναι σούπερ μάρκετ ιδεών, απόψεων, θέσεων και πρακτικών, όλους τους χωρά. Δικαιούται να συνεργάζεται κυβερνητικά και μ' έναν ακροδεξιό Καμένο. Η ΝΔ αντιθέτως δεν δικαιούται, πρέπει να ναι ιδεολογικά καθαρόαιμη και πολιτικά αποκαθαρμένη. Διότι ο Κεντρώος της τσαντίζει το Δεξιό επειδή νοθεύει την ιδέα της παλιάς λαϊκής Δεξιάς και ο Δεξιός της δαιμονίζει τον σοσιαλδημοκράτη διότι σπρώχνει τον χώρο πολύ δεξιά.
Και φτάνουμε λοιπόν στο οξύμωρο, ο μεν Μητσοτάκης να απολογείται που καταφέρνει να έχει και τον Πλεύρη και τον Πιερακάκη και την Μενδώνη και την Βούλτεψη μαζί, ενώ ο Τσίπρας να περηφανεύεται που έχει και τον Πολάκη και τον Ραγκούση και τον Τσακαλώτο και τον Λάμπρου και τον Φλαμπουράρη. Για κάποιο λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται να είμαι πολυσυλλεκτικό κόμμα εξουσίας, αντιθέτως η ΝΔ πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο, δηλαδή να είναι κόμμα εξουσίας δίχως όμως να είναι πολυσυλλεκτική.
Αν βέβαια οι Νεοδημοκράτες (που σήμερα διαμαρτύρονται διότι τους βρωμάνε τα ιδεολογικά χνώτα των μισών υπουργών) είχαν πρωθυπουργό τον Αλέξη με το συνονθύλευμα του, θα μαζεύονταν στα καφενεία και θα έλεγαν «μα δεν υπάρχει ένας ηγέτης να φτιάξει ένα μέτωπο να τους σταματήσει πριν μας καταστρέψουν;». Σήμερα το μέτωπο αυτό (που έφτιαξε ο Κυριάκος) τους ενοχλεί, ο Δεξιός δεν θέλει να τον λένε Κεντρώο και ο Κεντρώος δεν γουστάρει να συναγελάζεται με Δεξιούς.
Αμ δεν γίνεται έτσι παλικάρια. Είτε θα αποφασίσουμε ότι η ελληνική πολιτική σκηνή θα αποτελείται από είκοσι ιδεολογικά κρυστάλλινα κόμματα του 5% που μετά θα διαπραγματεύονται στο μετεκλογικό τραπέζι για να φτιάχνουν κυβερνήσεις με συμβιβασμούς και διαμοιρασμό θέσεων, είτε αυτός ο διάλογος και η διαπραγμάτευση θα γίνεται στο εσωτερικό μεγάλων πολυσυλλεκτικών κομμάτων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, διαλέγουμε και παίρνουμε.
