Προοδευτική Συμμαχία λοιπόν θα ονομαστεί η ονομάστηκε το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Προοδευτικοί οι οπαδοί του. Προοδευτικοί οι ψηφοφόροι του. Προοδευτικές οι αντιλήψεις όλων αυτών που υπηρετούν την πρόοδο, όχι την οπισθοδρόμηση.
Σε αντίθεση με τους κομματικούς αντιπάλους οι οποίοι χαρακτηρίζονται συλλήβδην συντηρητικοί, οπαδοί δηλαδή όχι της προόδου αλλά της συντήρησης, της οπισθοδρόμησης, του παλιού , του φθαρμένου και δεν συμμαζεύεται. Ήμουν έφηβος, θυμάμαι, όταν με πρωτοενόχλησε αυτός ο αυτοπροσδιορισμός του τότε αριστερού κόμματος. Και με ενόχλησε όχι για τίποτε άλλο. Αλλά για την αυθαιρεσία αυτών των εξυπνάκηδων να γκρουπάρουν έτσι για λόγους επικοινωνίας τις ανθρώπινες ιδιότητες λες και πρόκειται για σφραγίδες στο μέτωπο. Κάτι σαν μαρκάρισμα προβάτων και άλλων βοοειδών. Είσαι αριστερός άρα είσαι προοδευτικός. Δεν είσαι αριστερός άρα είσαι συντηρητικούρα.
Η απλή λογική όμως δεν λέει αυτό. Το να έχεις την ιδιότητα του προοδευτικού η του συντηρητικού είναι, κάτι που αφορά τον προσωπικό σου χαρακτήρα. Τα δικά σου πιστεύω και την δικιά σου πορεία στη ζωή. Δεν έχει να κάνει ούτε κατά διάνοια με την κομματική σου ταμπέλα. Είναι κάτι εγωιστικό, αυτάρεσκο και υπεροπτικό. Είναι σαν να κάθεσαι μόνο σου μπροστά στον καθρέφτη και να κομπάζεις : « Τι ωραίος που είμαι ο άτιμος. Πόσο προοδευτικός ».
Η αλήθεια είναι ότι πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που οι σύντροφοι της Αριστεράς εφηύραν αυτό το επικοινωνιακό τερτίπι. Ήταν παλιό αλλά πρακτικά πολύ επιτυχημένο. Να τα λέμε αυτά. Ξέρετε τι επίπτωση είχε αυτό στη τότε γενιά; Τεράστια. Ξέρετε πόσο επηρέασε τις σχέσεις των νέων ανθρώπων που πιστεύουν ότι γίνεσαι προοδευτικός αρκεί να είσαι αριστερός; Ο αυθαίρετος αυτός αυτοπροσδιορισμός λειτούργησε καταλυτικά στο γκομενιλίκι και στη νεανική μαγκιά. Είναι περισσότερο ελκυστικός ένας νέος όταν δηλώνει αριστερός, δηλαδή προοδευτικός, παρά οτιδήποτε άλλο και συνεπώς συντηρητικός. Δηλαδή μούχλα.
Ιδιότητες σαν και αυτές, γνωρίζει πλέον ο σύγχρονος κόσμος ότι δεν είναι προϊόν αυτοπροσδιορισμού. Είναι ιδιότητες που απονέμονται με βάση την πορεία κάποιου στα ενδότερα και πρακτικότερα του κοινωνικού συνόλου. Και όχι τα κομματικά του φρονήματα. Ούτε τα ιδεολογικά του, όπως ίσως σπεύσουν να προβάλλουν πολλοί. Γιατί ιδεολογία είναι αυτά στα οποία πιστεύει ουσιαστικά ο κάθε πολίτης.. Η άποψη του για την ζωή. Για τον κόσμο. Υπάρχει λοιπόν κανείς ο οποίος δεν είναι αριστερός που να πιστεύει ότι η πρόοδος δεν είναι κάτι θετικό; Υπάρχει; Όχι βέβαια. Αυτό που είναι βέβαιο ότι υπάρχει είναι η ολέθρια προσκόλληση ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ σε ιδεολογήματα που είχαν επιτυχία πολλά χρόνια πίσω. Πάρα πολλά χρόνια πίσω.
