Του Θανάση Χειμωνά
Με τη ζούγκλα που επικρατεί στα ελληνικά σόσιαλ μίντια έχω ασχοληθεί πολλές φορές. Πιθανότατα περισσότερες από όσες χρειαζόταν. Όταν όμως βλέπεις πως ο #1 πολίτης του κόσμου, ο «Πλανητάρχης» Donald Trump κινείται σε ανάλογη λογική δεν μπορείς να παραμείνεις σιωπηλός.
Το τελευταίο εικοσιτετράωρο ο πρόεδρος των ΗΠΑ πόσταρε δύο φορές στο Twitter. Την πρώτη καυχήθηκε πως χάρη σ' αυτόν δεν υπήρξαν καθόλου θάνατοι στις εμπορικές πτήσεις την χρονιά που μας πέρασε. Το γεγονός βέβαια είναι πως από το ξεκίνημα της δεκαετίας που διανύουμε κανένας επιβάτης δεν έχει χάσει τη ζωή του σε αεροπορικό ταξίδι από, προς και εντός των ΗΠΑ. Δε βαριέσαι όμως…
Το χειρότερο όμως είναι πως σε άλλο τουίτ του, ο Αμερικανός μεγιστάνας απάντησε σε αντίστοιχο του προέδρου της Βόρειας Κορέας, Kim Jong-un, ο οποίος απειλούσε πως «θα το πατήσει», λέγοντας: «Ο βορειοκορεάτης ηγέτης μόλις δήλωσε ότι το Πυρηνικό Κουμπί είναι πάνω στο γραφείο του συνέχεια. Κάποιος στο εξασθενημένο καθεστώς του που πεθαίνει της πείνας παρακαλώ να τον ενημερώσει ότι έχω κι εγώ Πυρηνικό Κουμπί, που όμως είναι πολύ μεγαλύτερο & πολύ δυνατότερο από το δικό του, και το δικό μου Κουμπί λειτουργεί!».
Και εντάξει. Τον Kim τον γνωρίζουμε. Δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος παρανοϊκός δικτάτορας τριτοκοσμικής χώρας στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Trump όμως ψηφίστηκε από εκατοντάδες εκατομμύρια Αμερικάνους και εξελέγη στο τιμόνι της –υποτίθεται- ισχυρότερης δημοκρατίας του κόσμου. Σήμερα, φτάνει στο σημείο να συμπεριφέρεται σαν το τελευταίο ψεκασμένο τρολ με απειλές του στυλ: «Εγώ την έχω πιο μεγάλη».
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως δεν έχουμε να κάνουμε πλέον με ένα αποκλειστικώς ελληνικό φαινόμενο. Παγκοσμίως και συνεχώς ανέρχονται στην εξουσία εκπρόσωποι του όχλου και των «αγανακτισμένων πολιτών». Σε όλο και περισσότερα κράτη εκλέγονται τύποι από εκείνους που, μέχρι πριν λίγα χρόνια, σου έλεγαν: «Μωρέ δε με κάνεις εμένα πρωθυπουργό για μια μέρα; Θα δεις τότε».
Και τελικά τους κάναμε. Και βλέπουμε. Και ξέρετε κάτι; Ένας παρανοϊκός, ανίκανος και γραφικός δικτάτορας κάποια στιγμή θα ανατραπεί. Με έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό ή πρόεδρο της δημοκρατίας όμως δεν ξεμπλέκεις έτσι εύκολα. Δεν αρκεί να τον «μαυρίσεις» στις επόμενες εκλογές. Πρέπει να αλλάξεις και τα μυαλά των χιλιάδων και των εκατομμυρίων που τον πιστεύουν και τον ψηφίζουν. Κάτι που, με τις παρούσες συνθήκες, είναι ουσιαστικά αδύνατο.
