Του Σάκη Μουμτζή
Η κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει μία ολυμπιακή εγκατάσταση σε χώρο διεξαγωγής δικών. Μπροστά στην γενική κατακραυγή υπαναχώρησε, αλλά η αρχική εντύπωση παρέμεινε και μεγεθύνθηκε από την δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης που θεώρησε ουσιαστικά την συγκεκριμένη επιλογή κόσμημα για την περιοχή και σημείο αναφοράς.
Αυτή η αντίληψη, σε συνδυασμό με την φαβελοποίηση του Ελληνικού θέτει τέρμα στο όραμα για μια πολύπλευρη αξιοποίηση της παραλιακής, μιάς από τις πιο ακριβές περιοχές της Μεσογείου, όπως υποστηρίζεται.
Είναι άραγε τυχαίες αυτές οι επιλογές; Είναι λύσεις ανάγκης απαλλαγμένες από συμβολισμούς και ιδεολογικές αναφορές; Νομίζω πως δεν υπάρχουν ουδέτερες ιδεολογικά επιλογές και λύσεις, σε τέτοιου μεγέθους πολιτικές παρεμβάσεις. Σηματοδοτούν τις αρχές, τις αξίες και τα προτάγματα αυτών που τις αποφασίζουν.
Έτσι, για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οτιδήποτε συμβολίζει το λαμπερό και το κοσμοπολίτικο κινείται στον χώρο της απαξίας, ακόμα και αν παράγει πλούτο. Ή μάλλον επειδή παράγει και πλούτο, αυτό αποτελεί πρόσθετο επιβαρυντικό στοιχείο για να αξιολογηθεί αρνητικά, με τα μέτρα της αριστερής μιζέριας. Ως γνωστόν οι κώδικες αξιών της αριστεράς επιβάλλουν την ευθυγράμμιση στο κατώτερο δυνατό κοινωνικό επίπεδο, ώστε τα μη προνομιούχα στρώματα να αισθάνονται την ικανοποίηση που τους προσφέρει η οικονομική, η κοινωνική αλλά και η αισθητική καταβαράθρωση της μεσαίας και ανώτερης τάξης.
Η αλλαγή των προτύπων συνολικά, είναι μια προτεραιότητα των αριστερών κυβερνήσεων καθώς σε αυτήν αποτυπώνονται και συμπυκνώνονται όλες οι ιδεολογικές συντεταγμένες του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Έτσι, πριν από λίγο καιρό, επεσήμανα πως το βαθύτερο νόημα της υπόθεσης Καρανίκα είναι η απόπειρα ανατροπής των παραδεδεγμένων αξιών και συμβάσεων, καθώς κριτήριο της συγκεκριμένης αξιοποίησης του δεν ήταν οι τίτλοι σπουδών και η σχετική εμπειρία, που ήταν ανύπαρκτα και τα δύο, αλλά αποκλειστικά η προσφορά του και η στράτευση του στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην κυβερνητική απόφαση για την δημιουργία δικαστηρίου στις εγκαταστάσεις του beach volley, υποκρυπτόταν η αντίληψη να αλλοιωθεί επί τα χείρω ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης περιοχής, γιατί αυτό συμβολίζει την αριστερή ισότητα. Δεν υπάρχουν προνομιούχες περιοχές. Όλες πρέπει να είναι ίσες και επειδή δεν είναι όλες ίσες, επιβάλλεται να γίνουν. Και αν η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται πως ανακλήθηκε, αυτό δεν σημαίνει πως εξέλιπε ο κίνδυνος αναλόγου επιλογής στο μέλλον, καθώς αυτή είναι η κοσμοαντίληψη της Αριστεράς.
Το γεγονός πως αυτή η ισοπέδωση έχει συγκεκριμένες δυσάρεστες οικονομικές παρενέργειες δεν ενδιαφέρει τους κυβερνώντες, γιατί το κέρδος και ο πλούτος, αξιακά, είναι εχθρικά γι΄αυτούς κοινωνικά μεγέθη. Το ίδιο και η προσέλκυση επενδυτών και χρηστών που ανήκουν στο διεθνές κεφάλαιο και με την παρουσία τους, πέραν του άμεσου οικονομικού οφέλους, προσφέρουν και την λάμψη του ονόματος τους. Όλα αυτά δεν είναι απλώς αδιάφορα στην Αριστερά. Ανήκουν σε έναν κόσμο που μισούν και θέλουν να καταστρέψουν. Τα όσα υποκριτικά είπε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο χθες, για τις επενδύσεις και τον πλούτο που παράγουν, είναι μέρος της στρατηγικής της εξαπάτησης, καθώς έχουν απέναντι τους μια παγιωμένη κυβερνητική φιλοσοφία και πρακτική.
Και κυρίως γιατί αυτή υποθάλπει συμπεριφορές που επιδιώκουν τον αποκεφαλισμό αυτού που προεξέχει. Που διακρίνεται. Η μιζέρια δεν είναι απλώς ένα σύμπτωμα. Είναι ιδεολογία.
Ριβιέρα εσείς, φυλακές και φαβέλες εμείς!
