Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Σύμφωνα με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις, στα πλαίσια της ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία, υποβλήθηκαν περίπου 720.000 αιτήσεις ρύθμισης από ισάριθμους οφειλέτες, που καλύπτουν συνολικές οφειλές ύψους 7,1 δισ. ευρώ. Υπολογίζεται ότι το ελληνικό Δημόσιο, από τη ρύθμιση αυτή εισέπραξε άμεσα 400 εκατ. ευρώ και αναμένει άλλα 650 εκατ. ευρώ, μέχρι το τέλος του έτους.
Στην ρύθμιση των οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, εντάχθηκαν περίπου 450.000 οφειλέτες και το ρυθμισμένο ποσό σύμφωνα με το Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών θα υπερβεί τα 4,5 δισ. ευρώ. Στην ρύθμιση των ασφαλιστικών ταμείων, εντάχθηκε δηλαδή το 1/3 του συνόλου των οφειλετών και καλύφθηκε πάνω από το 10% των συνολικών οφειλών.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, ας σταματήσουμε για λίγο να σκεφτόμαστε την εικόνα του δυσθεώρητου κρατικού χρέους. Και ας σκεφτούμε το ιδιωτικό χρέος. Όπου ως ιδιωτικό χρέος, ορίζουμε το σύνολο των οφειλών προς την εφορία, προς τα ασφαλιστικά ταμεία, προς τις τράπεζες και προς τα εξειδικευμένα funds, που έχουν αγοράσει ένα μεγάλο αριθμό μη εξυπηρετούμενων δανείων από τις τράπεζες.
Αναλυτικότερα, ο ιδιωτικός τομέας οφείλει 104 δισ. ευρώ στην εφορία, 40 δισ. ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία, 78 δισ. ευρώ στις τράπεζες και 20 δισ. ευρώ στα funds. Δηλαδή το ιδιωτικό χρέος, ανέρχεται στα 242 δισ. ευρώ. Ένα μέγεθος που από μόνο του, προκαλεί δέος.
Η διόγκωση του ιδιωτικού χρέους οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην κρίση, γεγονός που αντικατοπτρίζεται βασικά στις οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Διότι, για να μην εξυπηρετεί κάποιος τις ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και να μένει ανασφάλιστος, σημαίνει πως πραγματικά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε αυτές. Στις υποχρεώσεις προς την εφορία και τις τράπεζες, ευθύνη φέρει και η λαϊκίστικη προσέγγιση του πολιτικού προσωπικού, πότε με το Νόμο Κατσέλη, πότε με τις εξαγγελίες για σεισάχθεια, πότε με την ιδεολογικοποίηση του κινήματος “δεν πληρώνω” και πότε με τις δειλές επιλογές, που σκοπό είχαν να κρύψουν την έκταση του προβλήματος κάτω από το χαλί.
Σήμερα με την ρύθμιση των 120 δόσεων προς την εφορία, τακτοποιήθηκαν οι οφειλές του 18% του συνόλου των υπόχρεων, καλύπτοντας το 6,7% του συνόλου των οφειλόμενων φόρων. Αν πράγματι, η ρύθμιση αυτή θεωρηθεί επιτυχής, τότε έχουμε μπροστά μας, ένα υπόλοιπο οφειλών προς στην εφορία ύψους 97 δισ. ευρώ, που δύσκολα θα εισπραχθεί μέσω ρυθμίσεων ή οικειοθελούς τακτοποίησης.
Τι θα γίνει λοιπόν με αυτά τα 97 δισ. ευρώ των ανείσπρακτων οφειλών; Μήπως έφτασε η στιγμή να ξεκαθαρίσει το ντουλάπι από τους σκελετούς, να επικαιροποιηθεί η λίστα των υπόχρεων και των αντίστοιχων ποσών και να αντικρίσουν οι αρχές την πραγματικότητα; Υπάρχει πιθανότητα να εισπράξει το Δημόσιο τα 10,5 δισ. που οφείλει η Ακρόπολις Χρηματιστηριακή, μετά από τον καταλογισμό των προστίμων εις βάρος της; Θα τα εισπράξει από την Ολυμπιακή Αεροπορία ή από τις Ολυμπιακές Αερογραμμές, που μνημονεύονται μόνον, ως ιστορία πλέον; Από τα Ατλάντικ Σούπερ Μάρκετ που έχουν εξαϋλωθεί εδώ και 10 χρόνια; Από την ΠΑΕ (Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία) Ηρακλής; Από το τηλεοπτικό σταθμό ALTER, που δεν υπάρχει πια; Από τον Οργανισμό Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος; Από την Εγνατία Ασφαλιστική, που έχει “σκάσει” εδώ και χρόνια; Από τις πτωχευμένες Νεοχημική, Alapis, Sprider, Θράκη Βιομηχανία Κρέατος, Εξπρές Σέρβις, ή από την Τράπεζα Κρήτης; Από τον αλήστου μνήμης κρατικό ΟΑΕ (Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων), που ήταν ένα επιχειρηματικό τέρας της εποχής του τριτοδρομικού Πασόκ; Από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας; Από την Ασπις Πρόνοια; Από την Artisti Italiani; Από την ΠΑΕ ΑΕΚ ή την ΠΑΕ ΠΑΟΚ; Ή από τους εκατοντάδες αλλοδαπούς που εγκατέλειψαν την χώρα αφήνοντας πίσω τους μεγάλα χρέη, αφού προφανώς ήταν “μπροστινοί” άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων ή φυσικών προσώπων.
Αν θεωρούμε πως η ρύθμιση πήγε καλά, τότε το δεύτερο βήμα είναι το ξεκαθάρισμα των οφειλετών. Και αν οι φορολογικές αρχές αδυνατούν να βρουν την άκρη, ας ανατεθεί το έργο στις 4 μεγάλες εταιρείες ορκωτών ελεγκτών, για να βρεθεί λύση. Ας καταγραφεί επιτέλους το πραγματικό μέγεθος των χρεών που μπορούν να εισπραχθούν και να προχωρήσουν οι υπηρεσίες στις απαραίτητες κινήσεις προς την κατεύθυνση της είσπραξης.
Τα 97 δισ. ευρώ, σαν απόλυτο μέγεθος μη ρυθμισμένων οφειλών προς την εφορία, εκθέτουν την χώρα, δυσχεραίνουν τους δείκτες της και δημιουργούν πρόβλημα την ίδια την κυβέρνηση. Ο ρεαλισμός, απαιτεί άλλου τύπου διαχείριση. Και φυσικά η φροντίδα και η προσοχή της κυβέρνησης, θα πρέπει να δοθεί στην ανάλυση, στην μελέτη και στην αντιμετώπιση, της πρόσφατης αύξησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών τους τελευταίους μήνες. Η υπερβολική φορολόγηση περιθωριοποίησε πολλούς πολίτες, πολλά επιχειρηματικά σχήματα, δηλαδή μεγάλο κομμάτι των δημιουργικών ανθρώπων. Ας μην επιτρέψουμε αυτό το έγκλημα κατά του εαυτού μας, να συνεχιστεί.
Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
