Του Αντώνη Πανούτσου
Σε κάποια αίθουσα του Μεγάρου Μαξίμου υπάρχει ένα γιγάντιο χαλί. Από την περήφανη διαπραγμάτευση, μέχρι το δημοψήφισμα κάτω από αυτό το χαλί σκουπίζονται οι αποτυχίες της κυβέρνησης. Ακόμα όμως και αυτό το γιγάντιο χαλί ήταν αδύνατον να σκεπάσει τον καταστροφικό χειρισμό της κυβέρνησης στα ελληνοτουρκικά.
Οι κακοί χειρισμοί της κυβέρνησης ξεκίνησαν μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία. Όταν σύμφωνα με τον Erdogan ο Αλέξης Τσίπρας του υποσχέθηκε την έκδοση των οκτώ Τούρκων που είχαν ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα. Ανεξαρτήτως από το ηθικό μέρος της υπόσχεσης να εκδοθούν οκτώ ικέτες σε ένα δικτατορικό καθεστώς για να δικαστούν, είχαν γίνει δύο κεφαλαιώδη λάθη. Πρώτον ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να εγγυηθεί την υπόσχεσή του, αφού η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι ανεξάρτητη. Κάτι που ο ελληνικός λαός έχει συνηθίσει με τις υποσχέσεις του Τσίπρα, αλλά ο Erdogan το πήρε τις μετρητοίς. Δεύτερον, έστελνε μήνυμα αδυναμίας. Το χειρότερο που μπορούσε να κάνει σε έναν bully σαν τον Erdogan. Ο τούρκος πρόεδρος καταλαβαίνοντας την αδυναμία άρχισε να πιέζει για περισσότερα.
Από την έκδοση των οκτώ μέχρι την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης. Κουτσά στραβά η επίσκεψη είχε τελειώσει αλλά κανένας δεν καταλάβαινε γιατί είχε γίνει και τι είχε επιτευχθεί.
Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ασαφές που ο Νίκος Φίλης μετά την επίσκεψη είπε «Δεν έχασε τίποτε η Ελλάδα, κέρδισε η Ελλάδα από την επίσκεψη Erdogan δεν βρήκε ανοιχτή πόρτα, αντιθέτως υπήρξαν σαφείς απαντήσεις». Ενώ ο Νίκος Κοτζιάς προσέθεσε «Εμείς πιστεύουμε ότι η χώρα κέρδισε, γιατί έδειξε ποιος έχει δίκαιο στο επίπεδο διεθνούς δικαίου και πήρε πρακτικά αποτελέσματα σε μια σχέση με τον γείτονα». Το πρακτικό «αποτέλεσμα» από την επίσκεψη Erdogan αποδείχθηκε με την κρίση στα Ίμια. Τα οποία η Τουρκία στην πράξη πάει να προσαρτήσει.
Με την κυβέρνηση ανίκανη να χειριστεί το θέμα, το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει. Το πρώτο είναι αυτό που πάντα λέγεται αλλά σπάνια γίνεται. Η ελληνοτουρκική κρίση να αντιμετωπιστεί σαν εθνικό θέμα. Αρχικά να συγκληθεί η Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και οι βουλευτές των κομμάτων να ενημερωθούν για το doctrine με το οποίο αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τις τουρκικές προκλήσεις. Το συντομότερο να υπάρξει αντικαταστάτης του Πάνου Καμμένου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας αφού είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της θέσης. Και να ενημερωθούν οι διεθνείς οργανισμοί για την τουρκική επιθετικότητα με κείμενα που θα έχουν εγκρίνει όλα τα κόμματα. Και αν όλα αυτά αποδειχτούν αποτελεσματικά τόσο το καλύτερο. Αλλιώς θα είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει πρόβλημα να χειριστεί το ελληνοτουρκικό και δράση θα πρέπει να αναλάβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η κορυφή είναι μοναχική. Το κόστος της πράξης μεγάλο. Η ευθύνη μεγαλύτερη. Και ο Προκόπης Παυλόπουλος ο τελικός κριτής. Αυτός θα πρέπει να κρίνει αν η κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίσει την ελληνοτουρκική κρίση. Και αναλόγως να πράξει. Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν είναι φτιαγμένος από την στόφα που φτιάχνονται οι ήρωες. Κάποιες όμως φορές τα πιο αναπάντεχα πρόσωπα, όταν τα καλεί η ιστορία, ανταποκρίνονται στις περιστάσεις.
