Οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός άκουγε τις δηλώσεις του Τούρκου κυβερνητικού εκπροσώπου για απαιτήσεις στα νησιά του Αιγαίου και για την ξαφνική επικήρυξη των 8 Τούρκων αεροπόρων, θα είχε ματαιώσει το ταξίδι στη γείτονα. Για να προστατέψει την αξιοπρέπεια της χώρας του και τη δική του. Ο κ Τσίπρας δεν έχει πρόβλημα. Γιατί, σε αντίθεση με όσα λέει η αντιπολίτευση, το ταξίδι του είναι καλά προετοιμασμένο. Από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Για τα συμφέροντά τους.
Ο κ Τσίπρας με το ταξίδι του στην Τουρκία αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για τη χώρα του. Και ότι, σε αντίθεση με κάθε άλλον Έλληνα πρωθυπουργό στην ιστορία- του Τσολάκογλου συμπεριλαμβανομένου, πλην του Λογοθετόπουλου- αντί να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας του υπηρετεί κατ εξακολούθηση τα συμφέροντα ξένων. Και το κάνει μόνο και μόνο για να κερδίσει την εύνοιά τους προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.
Η Ελλάδα δεν έχει να πάρει τίποτε από την Τουρκία αυτή την περίοδο. Ούτε καν την ύφεση της επιθετικότητάς της Άγκυρας. Η Τουρκία δεν θα σταματήσει:
1. να παραβιάζει το Αιγαίο,
2. να διεκδικεί ελληνικά νησιά,
3. να αμφισβητεί τα σύνορα και τη Γενεύη,
4. να στέλνει κατά βούληση μετανάστες στην Ελλάδα,
5. να απειλεί με πόλεμο για τα χωρικά ύδατα,
6. να απειλεί την κυριαρχία του Καστελόριζου,
7. να αμφισβητεί την ΑΟΖ,
8. να παραβιάζει την ασφάλεια του FIR Αθηνών,
9. να αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα
10. να επιδιώκει την επανασύσταση της οθωμανικής κυριαρχίας
11. να διεκδικεί όχι απλώς τη δημιουργία τουρκοκυπριακού κράτους, αλλά να κυριαρχήσει επί όλων των Κυπρίων,
12. να διεκδικεί ρόλο κυρίαρχου και διασπαστικό της Ελλάδας για τους μουσουλμάνους της Θράκης,
13. να απαιτεί με κάθε τρόπο την επιστροφή των 8 Τούρκων αεροπόρων κατά παράβαση κάθε νόμου δικαίου
Από όλα αυτά, η μόνη διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα με όλες τις κυβερνήσεις της είναι το θέμα της υφαλοκρηπίδας. Και αναγνωρίζει την ύπαρξη Κυπριακού προβλήματος στη βάση μιας λύσης δικοινοτικής διζωνικής, με αποχώρηση του Αττίλα και χωρίς εγγυήτριες δυνάμεις. Θέσεις στις οποίες διαφωνεί η Τουρκία.
Ο διάλογος της Αθήνας με την Άγκυρα μπορεί να γίνει μόνο σε ισότιμη βάση και μόνο αν η ελληνική κυβέρνηση έχει αρκετά ισχυρά χαρτιά ώστε να είναι ισορροπημένος ένας διακανονισμός δούναι και λαβείν. Γιατί διάλογος για χαβαλέ δεν γίνεται στην εξωτερική πολιτική. Ιδίως με την Τουρκία.
Και εδώ είναι ο κίνδυνος του ταξιδιού του κ Τσίπρα για την Ελλάδα. Ότι η Ελλάδα δεν έχει να δώσει τίποτε στην Τουρκία, εκτός από μια συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα.. Διότι δεν κατέχει τίποτε που να είναι της Τουρκίας. Σε αντίθεση με την Τουρκία, που παραβιάζει σύνορα, θάλασσα, αέρα, συμφωνίες για τους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου, της Κύπρου, της κυριαρχίας σε χωρικά ύδατα και ΑΟΖ.
Το χειρότερο: Στην Τουρκία βρίσκεται ένας πρωθυπουργός που δεν έχει ούτε μία πετυχημένη διαπραγμάτευση υπέρ της Ελλάδας στην 4ετή θητεία του. Αντίθετα, προκάλεσε πρόσθετη αχρείαστη οικονομική επιβάρυνση στη χώρα και τους πολίτες και παρέδωσε στους σλαβομακεδόνες εθνικιστές ό,τι ζητούσαν μάταια από την Ελλάδα από το 1944!
Οι αγωγοί και το αέριο
Σε αντίθεση, λοιπόν με την Ελλάδα, υπάρχουν μεγάλα θέματα που αφορούν στην αμερικανική και στην Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική για να βρίσκεται ο πρωθυπουργός στην Τουρκία! Οι αγωγοί ενέργειας από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη και τα ενεργειακά αποθέματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΗΠΑ και Ευρωπαίοι θέλουν να αποκλείσουν τη Ρωσία από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών. Και να την παρακάμψουν χρησιμοποιώντας Τουρκία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Σκόπια, Κόσσοβο, Ουγγαρία, Σλοβενία, Κροατία για τη μεταφορά των καυσίμων από Ιράκ και Συρία. Είναι ένας πόλεμος ενεργειακός, οικονομικός και γεωπολιτικός.
ΗΠΑ και Ευρωπαίοι θέλουν να εκμεταλλευτούν αποκλειστικά τα υποθαλάσσια αποθέματα από το Ισραήλ μέχρι την Κύπρο. Και κάθε απόθεμα που θα ανακαλύπτεται από κει και πέρα στο μέλλον.
Όπως καταλαβαίνει κάθε αναγνώστης, σ αυτό το τοπίο οι συγκρούσεις δεν είναι επιθυμητές και όλα πρέπει να γίνουν ίσιωμα για να μπορούν οι μεγάλοι παίκτες αν αντλήσουν πλούτο και κυριαρχία. Η Τουρκία είναι χώρα- κλειδί σ αυτό το παιχνίδι. Ως διάδρομος και ως τοποτηρητής του τριγώνου Ιραν- Ιρακ- Συρία. Και το ξέρει.
Η Ελλάδα- όπως και η Κύπρος- είναι το εξιλαστήριο θύμα της πάγιας εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από το 1974, που θέλει την Τουρκία ικανοποιημένη. Και η μόνη αποτελεσματική πολιτική που έχει αποδειχτεί στην πράξη για την Ελλάδα είναι η αποφασιστική αποτροπή. Αυτήν που εφάρμοσαν με την Τουρκία ο Ανδρέας το 1987 και το 1993 και ο Τάσσος για την Κύπρο το 2004. Τέτοιοι πολιτικοί δεν υπάρχουν σήμερα. Ούτε στη μια στη χώρα ούτε στην άλλη.
Υπάρχουν όμως πρόθυμοι υπηρέτες των ξένων συμφερόντων. Όπως ο κ Τσίπρας. Με αντάλλαγμα την καρέκλα του. Δεν αποτελεί έκπληξη η προχτεσινή δήλωση του γιού του Ανδρέα, Νίκου Παπανδρέου, ο οποίος είπε ότι δεν θα εκπλαγεί αν ο κ Τσίπρας υποχωρήσει στις απαιτήσεις του Έρντοαν για τη Θράκη, προκειμένου να καρπωθεί τις ψήφους των εκεί μουσουλμάνων.
Ο κ Τσίπρας έχει αποδείξει στην πράξη ότι δεν υπηρετεί την Ελλάδα, αλλά την καρέκλα του. Ακόμα κι αν αυτό βλάπτει τη χώρα του. Οι αποδείξεις είναι πέρα από εξόφθαλμες:
1. Επί 4 χρόνια ο κ Τσίπρας έχει γίνει ο πιο πιστός εφαρμοστής των διεθνών απαιτήσεων επί του πλούτου της χώρας και επί των εισοδημάτων των πολιτών. Τα οποία έχει υποθηκεύσει χωρίς ντουφεκιά για 99 χρόνια τα μεν και για 42 τα δε! Επιπλέον, έχει παραχωρήσει χωρίς ντουφεκιά στους ξένους δανειστές όλο τον επενδυτικό χώρο που κάλυπτε η ελληνόκτητη κρατική ή ιδιωτική βιομηχανία και βιοτεχνία, προκειμένου να τον καταλάβουν οι εταιρίες τους.
2. Οι ίδιες οι ΗΠΑ αποκάλυψαν με την έκθεση του State Department ότι ο κ Τσίπρας προχώρησε στην κατάπτυστη και επικίνδυνη για την Ελλάδα συμφωνία των Πρεσπών, μετά από «επιθυμία» και «προτροπή» της αμερικανικής κυβέρνησης. Στην έκθεση τον αποθεώνουν, γιατί επί της πρωθυπουργίας του η ελληνική κυβέρνηση «εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της αμερικανικής πατρίδας»!
Το χειρότερο είναι ότι ο κ Τσίπρας έχει γίνει υπηρέτης γιατί η μικρή του θητεία στην υπουργική καρέκλα τον έπεισε ότι η εξουσία στη χώρα εξαρτάται από δύο παράγοντες: Τις «μεγάλες δυνάμεις» και τους οικονομικά ισχυρούς. Έτσι τα υπηρετεί και τα δύο με αντάλλαγμα την εξουσία. Δεν θέλει να έχει την τύχη του Γιώργου Παπανδρέου, που τον στοιχειώνει. Η ατολμία του και ο τυχοδιωκτισμός του δεν του επιτρέπουν να δει ότι υπάρχει η όρθια στάση των ηγετών χωρών.
Η χειρότερη στιγμή
Ο κ Τσίπρας πήγε στην Τουρκία να συναντήσει τον κ Έρντοαν υπό τις χειρότερες για την Ελλάδα συνθήκες.
1. Η τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο εκφράζεται στον μεγαλύτερο βαθμό εδώ και χρόνια, με πάνω από 3.200 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, του FIR Αθηνών, και διαρκείς παραβιάσεις των χωρικών υδάτων.
2. Η τουρκική επιθετικότητα έχει κορυφωθεί με τις ανοιχτές πια απαιτήσεις επί ελληνικών νησιών και με αμφισβήτηση έτσι θαλασσίων και χερσαίων συνόρων.
3. Η τουρκική επιθετικότητα έχει κορυφωθεί στην ΑΟΖ, με διαρκείς απειλές επί του Καστελόριζου και της κυριαρχίας του και με διαρκείς επεμβάσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου.
4. Η τουρκική επιθετικότητα έχει κορυφωθεί στο Κυπριακό, με την ανυποχώρητη θέση της Άγκυρας στη διατήρηση του Αττίλα και του δικαιώματος επέμβασης στην Κύπρο με τη διαιώνιση της εγγυήτριας δύναμης.
5. Η τουρκική επιθετικότητα έχει κορυφωθεί εναντίον των Ελλήνων που απέμειναν στην Τουρκία, με τη διαρκή δήμευση των περιουσιών τους και των περιουσιών της εκκλησίας. Η Σχολή της Χάλκης είναι η διαχρονική στάχτη στα μάτια και το λουκουμάκι που προσφέρει η Άγκυρα για να κρύψει από πίσω τη διαρκή συρρίκνωση που επιβάλει στον ελληνισμό και τη θρησκεία με συνεχή νομικά και οικονομικά τεχνάσματα.
6. Η επικήρυξη των 8 Τούρκων αξιωματικών λίγες ώρες πριν τη συνάντηση του κ Τσίπρα με τον κ Έρντοαν είναι μια ευθεία επιθετική πράξη εναντίον του πρωθυπουργού, της ελληνικής δικαιοσύνης, του διεθνούς δικαίου και της Ελλάδας και μια επίδειξη τσαμπουκά από θέση ισχύος, που δεν εξευτελίζει τον Έλληνα πρωθυπουργό και τη χώρα του. Το γεγονός ότι εκείνος δεν το καταλαβαίνει αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος είναι είτε σε μη ελληνική διατεταγμένη υπηρεσία είτε εντελώς ανίδεος από πολιτική. Και τα δύο πολύ επικίνδυνα.
7. Η αποδοχή της τουρκικής ατζέντας με αναφορές σε οποιοδήποτε άλλο θέμα εκτός από την υφαλοκρηπίδα αποτελεί επικίνδυνη υποχώρηση από την πάγια ελληνική εξωτερική πολιτική. Η οποία δεν αναγνωρίζει εδώ και 45 χρόνια, ακατάπαυστα, καμιά άλλη ελληνοτουρκική διαφορά.
Το ταξίδι του κ Τσίπρα στην Τουρκία είναι πολύ καλά προετοιμασμένο. Από τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Για έναν διάλογο που μόνο επιβλαβής μπορεί να είναι για την Ελλάδα. Γιατί ο μόνος που έχει κυριαρχικές απαιτήσεις είναι η Τουρκία.
Και το καραγκιοζιλίκι της επίσκεψης του άθεου πρωθυπουργού στην Αγία Σοφία, στην Κωνσταντινούπολη, την ώρα που ο ίδιος αρνείται το Βυζάντιο σαν κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, κατηγορώντας για εθνικιστές όσους το πιστεύουν , είναι μια ακόμα φιέστα- ύβρις για τα ψηφαλάκια των αφελών.
Μετά την παράδοση του ελληνικού πλούτο στους δανειστές και την πλήρη ικανοποίηση του Σλαβομακεδονικού εθνικισμού σε βάρος της Ελλάδας περιμένουμε με αγωνία να δούμε τι άλλο από τα ασημικά της χώρας θα παραδώσει ο κ Τσίπρας στην Τουρκία. Χωρίς ίχνος τσίπας.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
