Του Γιάννη Παντελάκη
Είναι σαν έτοιμοι από καιρό να ψηφίσουν νέα μέτρα που φτωχοποιούν ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες. Βλέπουν ν'' αυξάνονται με μεγάλους ρυθμούς οι κατασχέσεις πρώτης κατοικίας. Διαπιστώνουν πως οι Έλληνες περιορίζουν ακόμα και τις αγορές βασικών ειδών διατροφής, οι μισθοί διαμορφώνονται στα 300 ευρώ και η ανεργία να καλπάζει. Και όμως, προτεραιότητά τους αποτελεί το ελεύθερο κάμπινγκ για το οποίο καταθέτουν σχετική ερώτηση στη Βουλή!
Αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι αυτό που απασχολεί στις μέρες μας έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, έναν από τους πρόθυμους να ψηφίσουν νέες μειώσεις στις συντάξεις και το αφορολόγητο και την πώληση μονάδων της ΔΕΗ μέσα από έναν στημένο, σύμφωνα με τον υπουργό τους, διαγωνισμό. Αναζήτησα τις ερωτήσεις που έχουν καταθέσει στη Βουλή τον τελευταίο καιρό. Εκτός από το ελεύθερο κάμπινγκ, έχουν εκφράσει ανησυχίες για το θεσμικό πλαίσιο των Δελφινάριων, τις πράσινες στέγες, την ιατρική χρήση της κάνναβης και την φυλάκιση του Μερέρα Γκουντίνα από την Αιθιοπική κυβέρνηση!
Αναμφισβήτητα όλα αυτά είναι σοβαρά. Και όσο και αν ακούγεται παράταιρο, θεμιτό και το ενδιαφέρον για τον Γκουντίνα πρόκειται για μια προσωπικότητα της Αιθιοπίας, καθηγητής, ηγέτης της αντιπολίτευσης και πολιτικός κρατούμενος. Ωστόσο, η συμπεριφορά με την οποία αγνοείς τα κυρίαρχα όπως οι όροι επιβίωσης εκατομμυρίων συμπολιτών οι οποίοι επιδεινώνονται με δραματικό τρόπο και δείχνεις ενδιαφέρον για το ελεύθερο κάμπινγκ ή το πλαίσιο των Δελφιναρίων, αγγίζει τα όρια της πολιτικής υποκρισίας.
Στο ερώτημα τι θα μπορούσε να κάνει ένας ή περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε μια διαπραγμάτευση η οποία, όποια κατάληξη και αν έχει, θα δημιουργήσει ένα νέο κύμα φτωχών, υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Από τις πιο αξιοπρεπείς-διαφωνώ με όσα προεκλογικά υποσχόμαστε και παραιτούμαι-μέχρι τις πιέσεις προς την κυβέρνηση για μέτρα που θα λειτουργούν μ'' ένα στοιχειώδη τρόπο ανακουφιστικά για τους οικονομικά αδύνατους. Κυβερνητικός βουλευτής, δεν σημαίνει βουλευτής χωρίς προσωπική βούληση, χωρίς κριτική σε όσα η κυβέρνηση που στηρίζει κάνει, χωρίς την ελευθερία διατύπωσης άποψης για τα σοβαρά ζητήματα.
Με την στάση τους, αυτή της πειθήνιας υπακοής σε οτιδήποτε, επιβεβαιώνουν πως δεν έχουν διάθεση να αποχωριστούν την καρέκλα της μικρής τους εξουσίας με την οποία ενδεχομένως να μην ξανασυναντηθούν στο μέλλον. Και στην προσπάθειά τους αυτή, αναζητούν άλλοθι για να δείξουν ότι δεν είναι σαν τους άλλους, εκείνους που κατακεραύνωναν στο παρελθόν ως επαγγελματίες της πολιτικής και οι οποίοι ψήφιζαν «ναι σε όλα», αρκεί να διατηρούσαν τα προνόμιά τους.
Στην ταινία «στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», ένας μαριονετίστας ανακαλύπτει ένα φανταστικό τούνελ το οποίο οδηγεί στο μυαλό του Μάλκοβιτς τον οποίο σύντομα καταφέρνει να ελέγχει σε απόλυτο βαθμό. Στην προκειμένη περίπτωση, στο μυαλό των βουλευτών έχει μπει η εξουσία και τα παρεπόμενά οφέλη της και η οποία τους ελέγχει σε ανάλογο βαθμό...
