«Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσας, όσο καμία άλλη γλώσσα», - Ζακ Λακαριέρ.
Αριστοτέλης, Δημοσθένης, Ισοκράτης, Λυσίας, Ξενοφών, Όμηρος, Πλάτων, Παυσανίας, Ευριπίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Σοφοκλής, Μένανδρος, Διονύσιος Σολωμός.
Κωνσταντίνος Καβάφης, Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σεφέρης, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Οδυσσέας Ελύτης, Γεώργιος Χορτάτσης, Άγγελος Σικελιανός, Λούλα Αναγνωστάκη.
Σπυρίδων Περεσιάδης, Αλέκος Σακελλάριος, Δημήτρης Ψαθάς, Άλκη Ζέη, Κική Δημουλά, Τάσος Λειβαδίτης, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Νίκος Καζαντζάκης, Βιτσέντζος Κορνάρος.
Ανδρέας Κάλβος, Δημοσθένης Μισιτζής, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Πηνελόπη Δέλτα, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Καρυωτάκης, Μ. Καραγάτσης, Μανώλης Αναγνωστάκης, Σαπφώ.
Ανδρέας Εμπειρίκος, Γιώργος Ιωάννου, Γιώργος Χειμωνάς, Ηλίας Βενέζης, Διδώ Σωτήριου, Στρατής Τσίρκας, Νίκος Εγγονόπουλος, Ζωρζ Σαρρή, Αντώνης Σαμαράκης, Δημήτρης Χατζής.
Αίσωπος, Νίκος Καββαδίας, Κώστας Βάρναλης, Μαρία Πολυδούρη, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Χριστόφορος Λιοντάκης, Νίκος Γκάτσος, Κατερίνα Γώγου, Ζωή Καρέλλη, Μάνος Ελευθερίου.
Γεώργιος Σουρής, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Γιάννης Σκαρίμπας, Κώστας Πρετεντέρης, Μποστ, Νίκος Τσιφόρος, Άγγελος Τερζάκης, Κώστας Μουρσελάς αλλά και Κωστούλα Μητροπούλου.
Οι παραπάνω είναι μόνο μερικοί γνωστοί και μη εξαιρετέοι «φραγκοφονιάδες» της ελληνικής γλώσσας.
Αυτοί οι αμετανόητοι σπαγκοραμμένοι είχαν (άκουσον άκουσον) απαιτήσεις για πνευματικά δικαιώματα.
Δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει το πολυπόθητο «ναι».
Άπαντες είπαν «όχι» και δεν επέτρεψαν στους Έλληνας καλλιτέχνες να χρησιμοποιήσουν έστω και μια μικρή λεξούλα από τις εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις των κειμένων τους. Μια τόση δα λεξούλα για ένα σύνθημα.
Κατόπιν τούτου οι δημιουργοί της καμπάνιας αναγκάστηκαν να προσφύγουν στο google για να βρουν τις κατάλληλες λέξεις και να δημιουργήσουν σε άπταιστα ελληνικά το σύνθημα - αίτημα: Support Art Workers.
Ούτε ένας καλλιτέχνης δεν μπήκε στον κόπο να ψάξει και να βρει κάτι άμεσα κατανοητό για όλους τους Έλληνες;
Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα σύνθημα fast food το οποίο απευθύνεται στον ελληνικό λαό, στον Έλληνα πρωθυπουργό, στην Ελληνίδα υπουργό Πολιτισμού, στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών. Και όμως: Είναι γραμμένο στα Αγγλικά…
Πρόκειται για ένα σύνθημα - με ένα απόλυτα λογικό αίτημα - το οποίο το έγραψαν στα αγγλικά αυτοί οι οποίοι ξέχασαν πως έχουν δώσει άπειρες ώρες από τη ζωή τους υπηρετώντας και διαδίδοντας τα παγκόσμια κείμενα των Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών.
Έφτιαξαν ένα σύνθημα - με ένα χίλιες φορές απόλυτα δίκαιο αίτημα - το οποίο όμως το έγραψαν στα αγγλικά. Ποιοι; Αυτοί οι οποίοι μας έχουν μάθει να αγαπάμε [και] τα ελληνικά έργα. Κι όμως! Το αίτημά τους το υποβάλλουν εις την αγγλικήν…
Τώρα που ενδεχομένως θα μεσολαβήσει μια «λευκή χρονιά» για να ξεπεραστεί η «μαύρη χρονιά» που έφερε η τραγωδία της πανδημίας, τώρα που οι άνθρωποι των τεχνών αξίζουν και απαιτούν μια ριζική λύση, τώρα που οι άνθρωποι του θεάματος ίσως βρεθούν χωρίς πόρους, τώρα που όλοι είμαστε μαζί τους γιατί η τέχνη πρέπει να διατηρήσει ζωντανό το όνειρο ενός δικαιότερου κόσμου, τώρα παίρνοντας έμπνευση από το παρόν και οξύνοντας τη φαντασία, ας τιμήσουμε και τη γλώσσα μας και τους προγόνους μας. Απλά, όπως οφείλουμε, δίχως άγονη και στείρα προγονολατρία.
Και όπως θα έλεγε ο Αρχιμήδης:
«Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω»
Που σημαίνει: «Δώσε μου τόπο να σταθώ και τη γη θα κινήσω».
Τόσο απλά…
