Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε ένα deal με τον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο. Οι δυο τους τα συζήτησαν και τα συμφώνησαν. Μάθαμε ότι συμφωνούν σε κάτι οικόπεδα και στον… «διαχωρισμό κράτους Εκκλησίας», με το κράτος να μην πληρώνει απευθείας τους κληρικούς, αλλά μέσω των μητροπολιτών. Το deal δεν καταλάβαμε ποιο ήταν. Εκτός κι αν ο στόχος ήταν ο Κυριάκος και οι 10.000 ψήφοι των νεοδιοριζόμενων στο δημόσιο.
Ως φιλελεύθερος θα σας πω ότι είμαι υπέρ του διαχωρισμού των σχέσεων κράτους και Εκκλησίας. Συμβαίνει σε όλες τις κοινωνίες της Δύσης, δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να μην συμβαίνει και στην Ελλάδα. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω από πού κινδυνεύει η Εκκλησία από μία τέτοια εξέλιξη. Το αντίθετο, πιστεύω ότι με τον διαχωρισμό η Εκκλησία θα ενισχυθεί, εφόσον έχει πράγματι την δυναμική για κάτι τέτοιο. Το ίδιο ακριβώς πιστεύω και για τα κόμματα. Ότι δεν μπορούν να χρηματοδοτούνται από το κράτος. Ότι κακώς συμβαίνει αυτό. Αν τα μέλη τους θέλουν να τα χρηματοδοτήσουν, τότε έχει καλώς.
Αυτή είναι η προσωπική μου τοποθέτηση. Αλλά επειδή το πιστεύω εγώ, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η πλέον σωστή άποψη στον πλανήτη. Υπάρχει πάντοτε και η άλλη πλευρά. Η οποία λέει ότι αν το κράτος δεν πληρώνει τους μισθούς των κληρικών και με δεδομένη την οικονομική κρίση, θα είναι σαν να οδηγούμε 10.000 ανθρώπους στην οικονομική σφαγή. Και θα έχει δίκιο. Πηγαίνετε σε έναν φορολογούμενο και ζητήστε του να δηλώσει αν επιθυμεί να πληρώνει έναν εθελοντικό φόρο υπέρ της Εκκλησίας. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι ιερείς θα ζουν από τα συσσίτια που σήμερα διοργανώνουν για τους άπορους.
Επίσης, υπάρχουν χώρες της Δύσης, φιλελεύθερες και καπιταλιστικές από κάθε άποψη, που πληρώνουν τους ιερείς από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σωστό ή λάθος συμβαίνει. Γιατί πρέπει στην Ελλάδα να ανακαλύψουμε μέσα σε μία νύκτα μια άλλη λύση; Και για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Οι ιερείς δεν σταματούν να πληρώνονται από το κράτος. Στα χαρτιά παύουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι για να μπορεί ο κ. Τσίπρας να υποσχεθεί στη θέση τους 10.000 νέους διορισμούς. Υποκρισίας το ανάγνωσμα με την συμμετοχή του Μακαριότατου…
Στην πραγματικότητα δύο είναι τα βασικά θέματα που μπορώ να θέσω στην συζήτηση: Το γεγονός ότι ένα τόσο σοβαρό θέμα χρησιμοποιήθηκε (και πάλι) από τον πρωθυπουργό για μικροκομματικούς λόγους και το γεγονός ότι βρήκε συμπαραστάτη στο δόλιο έργο του τον Μακαριότατο. Όχι ότι η Εκκλησία δεν έχει παίξει πολιτικά παιγνίδια στο παρελθόν, αλλά εδώ ξεπεράστηκε κάθε όριο. Αυτό φάνηκε, άλλωστε και από την απόφαση της Ιεραρχίας, κατά την οποία ο Αθηνών υπέστη μια μεγάλη και στρατηγική ήττα. Σπάνιο φαινόμενο και σίγουρα όχι χωρίς επιπτώσεις.
Ο κ. Τσίπρας ο… σοσιαλδημοκράτης, ζητάει συναίνεση αλλά σε κάθε κρίσιμο θέμα φυλάει αρκετό δηλητήριο για τους πολιτικούς του αντιπάλους. Στο τέλος καταφέρνει μέσα από την πόλωση να κάνει αρκετή ζημιά σε όλα. Όχι πάντως στους αντιπάλους του. Δεν θα ήταν πιο σωστό να έχει συζητήσει σε ένα τραπέζι με όλους και να φέρει στο τραπέζι μια κοινά αποδεκτή λύση; Αλλά όχι! Αυτός προτίμησε το deal με τον Ιερώνυμο.
Και για να μην ξεχνιόμαστε. Αυτό το προεκλογικό παιγνίδι των διορισμών είναι επαίσχυντη πράξη. Όλα τα άλλα είναι για να έχουμε να λέμε.
Κι ενώ αντιλαμβανόμαστε ποιο είναι το όφελος του κ. Τσίπρα, ψάχνουμε να βρούμε το όφελος της Εκκλησίας. Γιατί ο Ιερώνυμος δέχτηκε να κυλιστεί στον πολιτικό βούρκο με τον κ. Τσίπρα. Γιατί μπήκε στο πολιτικό παιγνίδι. Τι κέρδισε; Ή τι ήλπιζε να κερδίσει;
Όσο για τους ιερείς; Δεν αλλάζεις την ζωή των ανθρώπων μέσα σε μία μέρα. Ούτε και είναι λύση να δίνει το κράτος τα λεφτά στους μητροπολίτες και αυτοί να τα μοιράζουν στους ιερείς. Αυτό είναι καθαρή υποκρισία. Θα μπορούσαμε, όμως, να συμφωνήσουμε ότι σε δέκα χρόνια από σήμερα σταματούν οι νέοι διορισμοί και ότι ταυτόχρονα δίνεται χρόνος στην Εκκλησία να οργανώσει τις σχέσεις της με τους Πιστούς. Ένας τρόπος είναι να σταματήσει τμηματικά η μισθοδοσία των ιερέων, με την συνταξιοδότησή τους. Είναι μία πρόταση. Μπορεί να υπάρχουν κι άλλες πολύ καλύτερες.
Προσοχή όμως! Οι ιερείς δεν πληρώνονται επειδή είμαστε γαλαντόμοι, αλλά διότι το κράτος πήρε σε αντάλλαγμα την περιουσία της Εκκλησίας. Είμαστε έτοιμοι να την επιστρέψουμε πίσω ή να δώσουμε ένα άλλο αντίστοιχο αντάλλαγμα; Γιατί μία βασική αρχή της Φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι ο σεβασμός στην ιδιοκτησία. Δεν μπορεί και να τους πάρουμε την περιουσία και να αθετήσουμε την συμφωνία που έχει γίνει.
Η προσωπική μου άποψη, αν ενδιαφέρει κάποιον, είναι ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας και το κράτος να επιστρέψει στην Εκκλησία την περιουσία που της έχει πάρει. Σε κάθε άλλη περίπτωση μιλάμε μόνο για τον διαχωρισμό, χωρίς να μπλέκουμε μισθούς και διορισμούς.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Share
