Του Γιάννη Παντελάκη
Οι πιθανότητες να επανακάμψει μελλοντικά ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο ώστε να επαναδιεκδικήσει την εξουσία, είναι σχεδόν μηδενικές. Και αυτό δεν το γνωρίζουν μόνο οι δημοσκόποι αλλά και το Μέγαρο Μαξίμου. Το κόλπο μετάθεσης εφαρμογής των νέων σκληρών μέτρων για μετά τις επόμενες εκλογές προφανώς και δεν αφορά σε μια τέτοια επιδίωξη. Αλλά, μιας αξιοπρεπούς εκλογικής παρουσίας στις επόμενες εκλογές ώστε ν'' αποφύγει την απειλούμενη διάλυση εξ ων συνετέθη.
Προφανώς και στο εσωτερικό της κυβέρνησης υπάρχουν κάποιοι που διατηρούν αυταπάτες. Πιστεύουν ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη και μέσα στον επόμενο ενάμισι χρόνο, είναι εφικτή μια επαναφορά σε ποσοστά εκλογικής επιρροής ικανά να τον βάλουν στο παιχνίδι διεκδίκησης της εξουσίας. Είναι λίγοι αυτοί και μάλλον δεν έχουν καλή σχέση με την πραγματικότητα. Αυτή που δείχνει πως στην παρούσα χρονική περίοδο μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτονται να τον ξαναψηφίσουν.
Το δεύτερο 1/3 έχει μετακομίσει στη Ν.Δ.-από την οποία κατά βάση προέρχεται- ενώ το υπόλοιπο κινείται σε διάφορες επιλογές (άλλα κόμματα, αποχή κ.ο.κ.) αποκλείοντας το ενδεχόμενο επανόδου στον ΣΥΡΙΖΑ. Το επόμενο διάστημα και με δεδομένη την λήψη νέων μέτρων, τα ποσοστά εκείνων που έχουν απομακρυνθεί από το βασικό κυβερνητικό κόμμα το πιο πιθανό είναι πως θα μεγεθυνθούν ενώ θα παγιωθεί και η τάση της μη επιστροφής.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να μεταθέσει έστω ένα μέρος των νέων μέτρων για μετά το 2020, επιχειρεί την παραπλάνηση των ψηφοφόρων. Δεν θέλει να οδηγηθούμε σε εκλογές μετά από νέες περικοπές στις συντάξεις και νέα μείωση του αφορολόγητου. Κάποιοι-ελπίζει- ενδεχομένως να ξεχάσουν την ώρα της κάλπης πως την επόμενη χρονιά των εκλογών θα εφαρμοστούν νέα μέτρα κάτι για το οποίο φρόντισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ίσως και να συμβεί αυτό, αλλά δεν θ'' αλλάξει το παιχνίδι το οποίο είναι ήδη από τώρα χαμένο.
Το εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές θα είναι καθοριστικό για την μελλοντική επιβίωσή του. Αν πρόκειται για εκλογική πανωλεθρία, οι πιο πολλές πιθανότητες είναι να οδηγηθεί στην διάλυσή του. Για την ακρίβεια στην συρρίκνωσή του σε ποσοστά που μόλις θα του δίνουν την δυνατότητα εισόδου στη Βουλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα με μοναδική συγκολλητική ουσία να τον διατηρεί ενωμένο την εξουσία. Η την προοπτική εξουσίας. Όταν αυτές οι δυο προϋποθέσεις δεν υπάρχουν, δεν θα υπάρχει και κανένας σοβαρός λόγος να παραμένει ένα κόμμα εξουσίας.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώθηκαν ευκαιριακά δυνάμεις με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά και με στόχο την εξουσία, με τον ίδιο τρόπο θα απομακρυνθούν από αυτόν. Όταν μάλιστα δεν θα υπάρχει το αντιμνημονιακό αφήγημα γύρω από το οποίο έκτισε την δυναμική του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια ένα μνημονιακό κόμμα και ως τέτοιο έχει καταγραφεί στην συνείδηση εκείνων που έκριναν την πολιτική τους στάση με βάσει τον άξονα μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Ξαφνικά αλλά όχι απρόσμενα, στελέχη που σήμερα πρωταγωνιστούν στην κυβέρνηση αλλά αποτελούν κάθε καρυδιάς πολιτικό καρύδι, θα αρχίσουν να δραπετεύουν για τον επόμενο σταθμό τους. Οι συμπεριφορές τύπου Μιχελογιαννάκη-που έχει αλλάξει τουλάχιστον τρία κόμματα-θα πολλαπλασιαστούν.
Σε μια τέτοια περίπτωση, το κόμμα που θα καταφέρει να υποκαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντίπαλο δέος στη Ν.Δ. θα είναι ο δεύτερος σημαντικός παράγοντας των μελλοντικών εξελίξεων. Είτε λέγεται Δημοκρατική Συμπαράταξη, είτε κάπως αλλιώς, όποιος δημιουργήσει το επόμενο διάστημα τις προϋποθέσεις για να εμφανιστεί ως εναλλακτική κυβερνητική πρόταση απέναντι στη Ν.Δ., θα είναι ο υποδοχέας των ψηφοφόρων αλλά και σημερινών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία θα δραπετεύουν από το πλοίο που βουλιάζει.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο στις επόμενες εκλογές διατηρήσει ένα αξιοπρεπές ποσοστό και εμφανιστεί ικανός να διεκδικήσει μελλοντικά την εξουσία, τότε διατηρεί αρκετές πιθανότητες να παγιώσει την θέση του ως ένα από τα κόμματα του διπολισμού, έναν ρόλο που από το 1981 και μετά έπαιζε το ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και οι προσεγγίσεις που κάνει ο Τσίπρας με τους Ευρωπαίους σοσιαλιστές σ'' αυτό αποσκοπούν. Στην μελλοντική ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ σ αυτή την ομάδα αφήνοντας στην άκρη το ΠΑΣΟΚ. Σ αυτή την παράμετρο πρέπει να προσθέσουμε και κάτι άλλο το οποίο πολλοί παραγνωρίζουν. Ο Τσίπρας εδώ και καιρό κάνει ένα δικό του προσωπικό πολιτικό παιχνίδι το οποίο δεν κινείται απαραίτητα παράλληλα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ας το έχουμε υπόψη μας…
