Του Σάκη Μουμτζή
Όταν τα καύσιμα του αεροπλάνου τελειώνουν, αυτό πέφτει. Και τα καύσιμα ενός πολιτικού κόμματος είναι το αφήγημα του. Δηλαδή, όταν ένα κόμμα δεν διαθέτει αφήγημα, καταρρέει.
Επειδή αυτή η λέξη χρησιμοποιείται κατά κόρον, θα προσπαθήσω να της δώσω πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο, για να υπάρχει έδαφος συνεννόησης με τον αναγνώστη. Αφήγημα είναι το παραμύθι που πλέκει ένας ηγέτης ή ένα κόμμα και το διηγείται σε όσους αρέσουν τα παραμύθια. Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αυτού του είδους το ακροατήριο, όλο και μειώνεται σε σημείο ανησυχητικό για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφήγημα είναι επίσης, και η πειστική προοπτική που δίνει ένας ηγέτης ή ένα κόμμα στον λαό. Αυτό που, πιο απλά, το λέμε «ελπίδα» ή «όραμα.» Όταν εκλείπει αυτή η δυνατότητα τότε η ήττα είναι βέβαιη. Γιατί, ως γνωστόν, ο κόσμος δεν ψηφίζει από ευγνωμοσύνη για τα πεπραγμένα, αλλά για ένα καλύτερο αύριο.
Αυτήν την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να «πουλήσει» ούτε το παραμύθι του, ούτε να προσφέρει ελπίδα για το εγγύς μέλλον. Το συνολικό αφήγημα του έχει εξαντληθεί και μάλιστα πρόωρα. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδος δείχνει πως οι αντοχές μιας κυβέρνησης, κρατούν δύο κυβερνητικές θητείες. Ο ΣΥΡΙΖΑ από τον πρώτο χρόνο κιόλας, άρχισε να παρουσιάζει σημαντική φθορά, που στα δύο χρόνια διακυβέρνησης του, μετατράπηκε σε ελεύθερη πτώση.
Και αυτό έγινε, γιατί το αρχικό αφήγημα του ήταν αφετηριακά υπονομευμένο. Το «σκίσιμο των μνημονίων» και όλοι οι σχετικοί κουτσαβακισμοί, σαρώθηκαν από τον αμείλικτο συσχετισμό των δυνάμεων. Έτσι, απομυθοποιήθηκαν τάχιστα τόσο ο Α. Τσίπρας, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, με το κλείσιμο της αξιολόγησης, αν τελικά ολοκληρωθεί, βρίσκεται χωρίς ακροατήριο. Γιατί οι αριστερόστροφοι ψηφοφόροι του τον βλέπουν να ακολουθεί τον δρόμο των Σαμαροβενιζέλων και όλοι οι υπόλοιποι που τους ψήφισαν για να μην εφαρμοσθεί το mail Χαρδούβελη, αναγνωρίζουν σήμερα, πως η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ ήταν –μακράν—η καλύτερη μνημονιακή κυβέρνηση.
Συνεπώς, τι έχει να παρουσιάσει για το μέλλον ο Α. Τσίπρας; τι έχει να υποσχεθεί στον Ελληνικό λαό; Την έξοδο από τα μνημόνια; Μα αυτή είναι προγραμματισμένη να γίνει ούτως ή άλλως με την λήξη του αριστερού μνημονίου, το 2018. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως θα χρειαστεί και τέταρτο μνημόνιο.
Μήπως μπορεί να υποσχεθεί την πολυπόθητη ανάπτυξη; Ο πρωθυπουργός είναι και αναξιόπιστος και ακατάλληλος. Αναξιόπιστος, γιατί πέρυσι τέτοια εποχή ακριβώς, κήρυττε την λήξη της λιτότητας και την εκτόξευση του ελατηρίου της ανάπτυξης. Ακατάλληλος, καθώς δεν μπορεί να εμπνεύσει το βασικό υποκείμενο της ανάπτυξης, τον ιδιωτικό τομέα, γιατί απλούστατα, λόγω της ιδεολογικοπολιτικής διαπαιδαγώγησης του, δεν πιστεύει σε αυτόν. Άλλωστε, σε αυτόν τον τομέα οι προηγούμενοι είναι πολύ καλύτεροι και το αναγνωρίζει αυτό ο κόσμος.
Άρα, με δεδομένη την δημοσκοπική κατάρρευση και με δεδομένα τα νέα οδυνηρά μέτρα, η έλλειψη πειστικού αφηγήματος αποβαίνει καθοριστική για την περαιτέρω πορεία του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε βήμα που κάνουν, κάθε μια επί πλέον ημέρα παραμονής τους στην εξουσία, δημιουργεί μια νέα κατάσταση που επιδεινώνει ακόμα πιο πολύ την υπάρχουσα.
Διέξοδος δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνον έξοδος. Το ζητούμενο για τον Α. Τσίπρα είναι αν αυτή θα είναι συντεταγμένη ή άτακτη και μπουλουκηδόν.
