Με 158 έδρες στη Βουλή, χωρίς σοβαρή αντιπολίτευση, με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις αποδυναμωμένες και απαξιωμένες και το σύνολο του Τύπου στοιχισμένο πίσω της, η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να δώσει καμία μάχη για οτιδήποτε.
Κι όμως. Ακριβώς γιατί έχει μεγάλη άνεση να νομοθετήσει και ακόμα μεγαλύτερη όρεξη να συγκρούεται καθημερινά και με ένταση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ας δει τα ζητήματα που νομοθετεί ως ευκαιρία για σφοδρή ιδεολογική σύγκρουση με τις ιδεοληψίες του παρελθόντος, ιδεοληψίες που «στοιχειώνουν» την ελληνική πολιτική ζωή και τις συνειδήσεις των πολιτών.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα τα Εργασιακά. Λες και μπήκαμε σε μηχανή του χρόνου και γυρίσαμε στη δεκαετία του ‘90: έτσι νιώσαμε μόλις διαβάσαμε την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ στις προθέσεις της κυβέρνησης να μεταρρυθμίσει τις εργασιακές σχέσεις και να εισάγει τομές όπως η άδεια πατρότητας μετ’αποδοχών, τα μέτρα για την τιμωρία της σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας, τη ρύθμιση της τηλεργασίας αλλά και των υπηρεσιών courrier και delivery υπερ των εργαζομένων σε αυτές. «Εργασικός Μεσαίωνας», «Νομοθετικό Έκτρωμα», «Πόλεμος στους Εργαζόμενους». Οι άνθρωποι είναι τραγικοί, δεν έχουν ανανεώσει καν τη φρασεολογία τους.
Όμως αυτό η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας δεν πρέπει να το αφήσουν έτσι. Πρέπει να εξηγηθεί και στον τελευταίο Έλληνα ακόμα γιατί οι σχέσεις Εργασίας πρέπει να αλλάξουν και γιατί οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι προς όφελός του.
Η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας δεν πρέπει να περιοριστούν σε μια ρηχή πολιτική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ ανταλλάσσοντας χαρακτηρισμούς διανθισμένους με επιθετικούς προσδιορισμούς κάθε είδους.
Η συζήτηση για το νομοσχέδιο που σχεδιάζει να φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή δεν πρέπει να εξαντληθεί στο γνωστό σκυλοκαυγά μεταξύ των κομμάτων. Η κυβέρνηση ας το δει και ως μια ευκαιρία συνάντησης με την ελληνική νεολαία. Είναι μια χρυσή ευκαιρία με αφορμή το εργασιακό να προσεγγίσει τη νεολαία και να μπει σε μια διαδικασία διαλόγου και συζήτησης. Νεολαία δεν είναι μόνο οι φοιτητές. Είναι οι ντελιβεράδες, οι κούριερ, οι ανειδίκευτοι, οι άνεργοι. Όλους όσους ο πρωθυπουργός τόλμησε να συναντήσει με δική του πρωτοβουλία από το 2017 ακόμα, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας τότε. Με όλο αυτό τον κόσμο η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Εργασίας πρέπει να συναντηθούν και να μιλήσουν.
Ας γυρίσουν την πλάτη στον αρχαϊκό, βαρετό ΣΥΡΙΖΑ και ας στρέψουν την προσοχή τους στην κοινωνία, επιζητώντας το διάλογο μαζί της. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε τα οφέλη, θα πούμε μόνο ότι είναι κι αυτός ένας τρόπος η κυβέρνηση να μας δείξει ότι θυμάται ότι αξίζουμε καλύτερα.
