Η αντιμετώπιση των τεράστιων επιπτώσεων της πρωτοφανούς υγειονομικούς κρίσης, το μέγεθος και την έκταση των οποίων κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει ακόμα, απαιτεί οπωσδήποτε προετοιμασία τώρα και συντονισμένη στρατηγική αναγκαίων μέτρων, για επιστροφή στην ομαλή λειτουργία κοινωνιών και οικονομιών. Πρέπει να μειώσουμε στον ελάχιστο δυνατό βαθμό, τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της συμμετρικής εξωτερικής διαταραχής, που πλήττει σχεδόν το σύνολο των χωρών και γίνεται υγειονομικά μάλλον ασύμμετρη, εξαρτώμενη από τη λήψη των έγκαιρων και κατάλληλων μέτρων κάθε χώρας.
Σχεδόν το σύνολο των δημόσιων πολιτικών, πρέπει να στοχεύουν στη στήριξη του παραγωγικού τομέα της οικονομίας, που εκτός του ότι δεν ευθύνεται για την επακολουθούμενη ύφεση, σε καμία κοινωνία δεν μπορεί να επανέλθει το επίπεδο ευημερίας της, χωρίς τη δική του ανόρθωση.
Οι τεράστιες απώλειες των εργαζομένων και επιχειρήσεων που μόνον ο ιδιωτικός τομέας έχει - ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι δεν έχουν μέχρι τώρα καμία απώλεια - πρέπει στο μέγιστο βαθμό να επιχειρηθεί η αποκατάσταση τους. Ο παραγωγικός τομέας, είναι αδύνατον να ανακάμψει μόνον με δικές του δυνάμεις, χωρίς τεράστιες απώλειες και πολυετή ύφεση. Αν η ανάκαμψη του παραγωγικού τομέα δεν φτάσει βραχυπρόθεσμα σε ικανοποιητικά επίπεδα, ούτε αυτοί που συντηρούνται από τα κρατικά έσοδα, φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, θα μείνουν ανέπαφοι.
Η δημοσιονομική πολιτική, το δεύτερο άλογο της οικονομικής πολιτικής σχετικά αδρανές ως τώρα, επιστρατεύεται με κυρίαρχο ρόλο, ώστε μαζί με το άλλο που είναι η νομισματική πολιτική, να σύρουν το κάρο έξω από το βαθύ τέλμα που προκάλεσε η υγειονομική κρίση. Με τον ιδιωτικό τομέα στα συντρίμμια των ελλειμμάτων και χρεών, η εμμονή στη δημοσιονομική σταθερότητα των κανονικών συνθηκών, θα ήταν ανέφικτη και καταστροφική για όλους. Για να γίνουν οι σημερινές πολεμικές συνθήκες προσωρινές, θα πρέπει η δημοσιονομική πολιτική να δημιουργήσει ελλείμματα και χρέος στο βαθμό που χρειάζονται, χωρίς όμως να ναρκοθετήσει την προσπάθεια ανάκαμψης της επόμενης μέρας.
Εκτός των άμεσων επιπτώσεων στη ζήτηση που βλέπουν μόνον οι θιασώτες της δημοσιονομικής ασωτίας, έχει τεράστια σημασία ο τρόπος χρηματοδότησης των ελλειμμάτων και των πιθανών έμμεσων αρνητικών επιπτώσεων που μπορεί να προκαλέσει, με φαινόμενα εκτόπισης του παραγωγικού τομέα (crowding out) μέσω του μηχανισμού των επιτοκίων και όχι μόνο. Με τις πρόσφατες αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Οργάνων, φαίνεται πως αντιμετωπίζονται πλήρως και με άριστο τρόπο τέτοια προβλήματα. Το μέγεθος των πόρων που θα απαιτηθεί, με απόλυτη ευελιξία της δημοσιονομικής πολιτικής, είναι στη διάθεσή μας χωρίς να χρειάζεται να τα ζητήσουμε από τις αγορές, που με τις δυνατότητες και περιορισμούς της χώρας μας, θα είχαμε στη συνέχεια να αντιμετωπίσουμε την πιθανή τιμωρία τους, η οποία μπορεί να ήταν και θανατηφόρα.
Εκτός από τους διαθέσιμους ευρωπαϊκούς πόρους, όταν θα έχουμε στη διάθεσή μας το μεγάλο μπαζούκα της ΕΚΤ των 750 δις με ελάχιστο κόστος, το οποίο θα έχει βλήματα για όλους και για εμάς χωρίς την απαιτούμενη επενδυτική βαθμίδα, τότε έχουμε τα διαθέσιμα εργαλεία και πόρους για να σχεδιάσουμε την επόμενη μέρα. Εξαρτάται μόνο από εμάς να τα αξιοποιήσουμε και να δοξάζουμε αυτούς που μας έβαλαν και μας κράτησαν στην Ευρωζώνη, όπου μόνον ο αριστερός τυχοδιωκτισμός επεδίωξε την έξοδό μας. Και ενώ οι διαθέσιμοι πόροι και εργαλεία υπάρχουν για όλους, που στην περίπτωση πλούσιων χωρών με μεγάλα δημοσιονομικά περιθώρια θα συμπληρωθούν και θα συμβάλλουν στη συνολική ανάκαμψη της οικονομίας που επίσης μας αφορά όλους, οι μόνιμοι εχθροί της δημοσιονομικής πειθαρχίας και οπαδοί της παραβίασης των δημοσιονομικών κανόνων, επαναφέρουν με κάθε ευκαιρία όπως τώρα, την έκδοση ευρωομολόγων για την απαιτούμενη δημοσιονομική χρηματοδότηση. Είναι γνωστό πως η δημοσιονομική πειθαρχία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του ισχυρού νομίσματος με τη διατηρήσιμη αξία.
Σε αυτήν και το υψηλό αξιόχρεο των χωρών που εγκατέλειψαν τα ισχυρά τους νομίσματα για το ευρώ, στηρίχτηκε το ισχυρό νόμισμα που θωρακίζει περισσότερο τις χώρες με τα αδύναμα νομίσματα.. Χωρίς αυτήν, η νομισματική σταθερότητα, το χαμηλό κόστος δανεισμού, προϋπόθεση για μακροοικονομική σταθερότητα και ευνοϊκό επιχειρηματικό περιβάλλον θα είχε ανατραπεί. Με την έκδοση Ευρωομολόγων, ζητείται δανεισμός από μια χώρα χωρίς την ευθύνη των δικών της δανείων. Να επωφεληθεί από το υψηλό αξιόχρεο άλλων χωρών οι οποίες δεν τα έχουν ανάγκη.
Ζητούν αμοιβαιοποίηση, δηλαδή άλλοι να χρεώνονται και όλοι να ευθύνονται. Προσφυγή σε δανεισμό τέτοιας μορφής, θα οδηγούσε σε άνοδο του κόστους δανεισμού για όλους, με αρνητικές επιπτώσεις στο ισχυρό ευρώ και την αναγκαία νομισματική σταθερότητα για την ανάκαμψη της επόμενης μέρας. Για λόγους σαν αυτούς, αυτά απαγορεύονται από τις Συνθήκες ίδρυσης της Ευρωζώνης και καθιέρωσης του ευρώ, που υπέγραψαν οι χώρες που εντάχθηκαν σε αυτό. Οι λαϊκιστές συγκυβερνήτες της Ιταλίας και Ισπανίας, με τις τεράστιες ευθύνες της ατέλειωτης τραγωδίας στις χώρες τους, λόγω ανεπαρκούς και καθυστερημένης λήψης μέτρων, απειλούν το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα και διακηρύσσουν μοναχικό δρόμο. Χωρίς Ευρωπαϊκή ομπρέλα, ποιο θα ήταν το κόστος δανεισμού τους, ποιά η αξία των τότε νομισμάτων τους;
Αλλά ιδού η Ρόδος. Θέλουν τα δις του ESM, αλλά χωρίς όρους. Αν η χώρα μας είχε χρηματοδοτηθεί χωρίς όρους και Μνημόνια, πόσους μήνες άραγε θα είχε αναβληθεί η άτακτη χρεοκοπία της; Άραγε όλο το πλήθος των Ευρωπαϊκών εργαλείων στήριξης, δεν αποτελούν έκφραση αλληλεγγύης; Μόνον με τα Ευρωομόλογα, και τον μόνιμο προφανή στόχο των λαϊκιστών τη Δημοσιονομική πειθαρχία, μπορεί αυτή να εκφρασθεί; Η κυβέρνηση έχει όλα τα διαθέσιμα Ευρωπαϊκά εργαλεία συνοχής, αλληλεγγύης, υπευθυνότητας, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, όπως πολύ αποτελεσματικά αντιμετωπίζει την υγειονομική κρίση. Κανένα λόγο δεν έχει να συντάσσεται με όσους κυνηγούν χίμαιρες αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Ας αφήσει τη σημαία των ευρωομολόγων στην εγχώρια αριστεροσύνη.
