Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις, περισσότερο ανησυχώ παρά ευφραίνομαι. Για να είμαι ειλικρινής η απόσταση μεταξύ των κομμάτων όχι απλώς δεν μου φαίνεται ικανοποιητική, αλλά, αντιθέτως, μου φαίνεται ντροπιαστική. Όχι για τα κόμματα. Αλλά για το επίπεδο των ψηφοφόρων. Προφανώς βρισκόμαστε μπροστά σε φαινόμενο προχωρημένου εκχυδαϊσμού του λαού από το πολιτικό προσωπικό. Σε σημείο επικίνδυνο για τη χώρα.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνεται από 25% μέχρι 27,5% των ψήφων στις ευρωεκλογές. Οι οποίες δεν είναι εθνικές εκλογές, ούτε πραγματικές ευρωεκλογές, αλλά παγίως ψήφος διαμαρτυρίας. Όχι μόνο εδώ, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει από 7,5% έως 10% από τους ψηφοφόρους του Σεπτεμβρίου του 2015. Σύμφωνα πάντα με τις δημοσκοπήσεις. Γιατί, η σημερινή ψήφος αποδεικνύεται μέχρι στιγμής βουβή. Δεδομένου ότι ένα μέρος από όσους θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμάει να το εκφράσει ή δεν το έχει αποφασίσει ακόμα, όπως και ένα μέρος από όσους θα ψηφίσουν ΝΔ δεν θέλουν να το πουν ή δεν το έχουν αποφασίσει.
Είναι βουβή η ψήφος και γιατί όσοι ψηφίζουν Χρυσή Αυγή δεν το λένε ανοιχτά, αλλά και όσοι θα ψηφίσουν ΚΙΝΑΛ δεν είναι όλοι όσοι το έχουν ήδη αποφασίσει. Αρκετοί τραμπαλίζονται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το Ποτάμι και άλλη ψήφο.
Το εξωφρενικό δεν είναι όλο αυτό. Είναι ότι οι τράπεζες στη χώρα βρίσκονται ακόμα σε capital controls! Ότι δεν επιτρέπεται σε κανέναν πολίτη να κάνει τα λεφτά του της τράπεζας ό,τι θέλει. Δεν μπορεί να τα βγάλει έξω από τη χώρα και να τα καταθέσει σε όποια τράπεζα της ΕΕ ή του κόσμου θέλει.
Φυσικά, οι ραγιάδες θα σου απαντήσουν ότι στα παλιά τους τα παπούτσια αν μπορούν να κάνουν τα λεφτά τους ό,τι θέλουν, γιατί πρώτον δεν έχουν λεφτά και δεύτερον γιατί και να είχαν είναι τόσο λίγα που δεν τους ενδιαφέρει να τα καταθέσουν με πιο συμφέροντες όρους έξω. Κανενός δεν του περνάει από το μυαλό ότι το θέμα δεν είναι αν έχουν ή δεν έχουν λεφτά. Αλλά αν έχουν δικαίωμα να κάνουν τα λεφτά τους ό,τι θέλουν! Ότι δεν είναι θέμα πλούτου, αλλά κάτι σοβαρότερο: Θέμα δικαιώματος. Δηλαδή, θέμα Ελευθερίας βούλησης.
Επίσης, οι ραγιάδες δεν αντιλαμβάνονται ότι τα capital controls στις τράπεζες σημαίνουν ότι ούτε η ελληνική, ούτε η διεθνής οικονομική διοίκηση έχει εμπιστοσύνη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, ενώ δεν είναι σίγουρη αν και οι Έλληνες καταθέτες το εμπιστεύονται!
Ακόμα, οι ραγιάδες δεν ξέρουν ότι τα capital controls είναι τροχοπέδη για τη χρηματοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων, είτε είναι μεγάλες είτε μικρές. Με βαριές επιπτώσεις στο σύνολο της οικονομίας, επομένως και στα εισοδήματα και στις θέσεις εργασίας όλων. Άρα και των ραγιάδων.
Επομένως, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα 25% μέχρι και 28% των ψηφοφόρων πρόκειται να ψηφίσουν εκείνους που επέβαλαν τα capital controls στη χώρα και που εξ αιτίας της πολιτικής τους δεν έχουν αρθεί. Την ώρα που στην Κύπρο έπαψαν να ισχύουν προ ετών!
Το αυτό ποσοστό πρόκειται να ψηφίσει εκείνους, που εξ αιτίας της πολιτικής τους το 2015 παραχώρησαν με κλειστά μάτια όλη την ακίνητη δημόσια περιουσία της χώρας στους ξένους, για να τη διαχειρίζονται οι ξένοι για 99 χρόνια. Και να πλουτίζουν αυτοί με την περιουσία του λαού. Αντί να πλουτίζουν οι Έλληνες από μια καλή διαχείριση.
Αυτοί οι ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, έως ένας σε κάθε δεύτερον τρίτο που θα συναντάς στο εκλογικό τμήμα, θα ψηφίσει εκείνους, που τίναξαν τις αξίες και τις μετοχές των τραπεζών στον αέρα και δεν μπορείς να πάρεις ούτε δανειάκι εδώ και 4 χρόνια, με την αχρείαστη ανακεφαλαιοποίηση του Φθινοπώρου του 2015. Με αποτέλεσμα να περάσουν οι τράπεζες από τα χέρια Ελλήνων ιδιοκτητών στα χέρια ξένων κεφαλαίων. Και με ξένες πλειοψηφικές διοικήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να χάνει από 7,5% μέχρι 10% maximum από τα ποσοστά του 2015, τη στιγμή, που έχει σφάξει τις συντάξεις στους χαμηλοσυνταξιούχους, τις συντάξεις σε όλους όσοι βγήκαν μετά το 2019, σε όσες είναι χήρες, στους πολύτεκνους, στα ΑΜΕΑ.
Θα τον ψηφίσουν minimum ο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους την ώρα που έχει γκρεμίσει τον μηνιαίο πραγματικό μισθό από τα 600 ευρώ του 2014 στα 250-300 ευρώ σήμερα. Και την ώρα που έχει παγιώσει στην αγορά όλες τις μορφές εργασίας γαλέρας, χωρίς δικαιώματα, χωρίς φερέγγυες συμβάσεις και χωρίς εποπτικό εργατικό όργανο που να εγγυάται την εφαρμογή τους.
Θα τον ψηφίσει ο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, που πληρώνει με μαύρα, όπως πάντα, τον ελεύθερο επαγγελματία που φοροδιαφεύγει και που του φτιάχνει από τα ηλεκτρικά, μέχρι τα οικοδομικά και τα της υγείας του. Και ο οποίος δηλώνει το minimum επιτρεπτό εισόδημα για να του πληρώνει ο μισθωτός, ο συνεπής συνάδερφός του και ο συνταξιούχος το φόρο που εκείνος στερεί από το κράτος.
Θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ ο ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, που χειροκροτάει και σπέρνει στη χώρα τη διαφθορά, τη δουλικότητα, το γλείψιμο, την κομματοκρατία, το ραγιαδισμό και τη διαπλοκή με ό,τι πιο βρώμικο υπάρχει στο πολιτικό προσωπικό, επικροτώντας και ζητωκραυγάζοντας για τις παροχές εξαγοράς ψήφων.
Αυτό το ποσοστό των ψηφοφόρων, που δεν ανήκει σε καμιά αριστερά, αλλά στην πιο άρρωστη και διεφθαρμένη συνομοταξία πολιτών, είναι και ο μεγάλος υπεύθυνος για όλη την κατηφόρα της χώρας εδώ και χρόνια. Γιατί, αυτό το συνονθύλευμα άγεται και φέρεται από όποιον τάζει λεφτά και θέσεις με λιγότερη δουλειά και λιγότερη ευθύνη. Μαγνητίζεται από όποιον κοιτάζει μόνο το τομάρι του και αδιαφορεί για το μέλλον του συνόλου της χώρας. Και δεν έχει καμιά ιδεολογία και καμιά ηθική αξία. Είναι οι ραγιάδες, που χρησιμοποίησαν όλα τα κόμματα μέχρι σήμερα σε κάποια φάση της ζωής τους. Και τους οποίους σήμερα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν τους εκφράζει απλώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο απόλυτος αντιπρόσωπος αυτής της χυδαίας μάζας των κακομοιριασμένων και των διαπλεκόμενων, που εκλέγει μονίμως ό,τι χαντακώνει τη χώρα. Με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι τα ίδια έκαναν κι οι άλλοι!
Λαός χωρίς Παιδεία και χωρίς συνείδηση Κοινωνίας είναι καταδικασμένος να είναι υπόδουλος. Ξένων και εγχώριων συμφερόντων. Και μέχρι ένα σημείο φταίνε οι πολιτικές ηγεσίες για την κατάντια του. Γιατί τέτοια σχολεία του παρέχουν.
Αλλά, όταν ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους επιλέγει να επικροτήσει και να επιβραβεύσει αυτούς που όχι μόνο τον καταστρέφουν μακροπρόθεσμα με βεβαιότητα, αλλά τον καθιστούν και αναξιοπρεπή ζητιάνο ψίχουλων, έναν επαίτη με απλωμένο το χέρι για μια εξαγορά ψήφου και για έναν διορισμό σε θέση κηφήνα, τότε η χώρα δεν έχει σωτηρία.
Γιατί, αν ό ένας στους τέσσερις δεν έμαθε από τις οικονομικές καταστροφές του εξ αιτίας αυτών των πολιτικών από παλιά, δεν έχουμε να κάνουμε με ιδεολόγους, που ακολουθούν τυφλά μια πίστη. Έχουμε να κάνουμε με τυχοδιώκτική και αντικοινωνική μάζα. Κι αυτό δεν επιτρέπει κανέναν πανηγυρισμό και καμιά αισιοδοξία από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Αν μετά από τις καταστροφές που συσσώρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ και που έχει στρώσει για το μέλλον, τον ψηφίζει ό ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους, ενώ έχει να επιλέξει από 39 άλλα κόμματα, η σαπίλα έχει γίνει γάγγραινα. Κι αυτό δεν αλλάζει από μια πολιτική δύναμη. Γιατί θέλει ξήλωμα και ξαναχτίσιμο όλη η νοοτροπία μιας χώρας.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
