Επί μια εβδομάδα, τουλάχιστον, η παγκόσμια κοινή γνώμη ασχολείτο με το τι θα πει ο Βλ. Πούτιν την 9η Μαϊου, την ημέρα της νίκης των συμμαχικών δυνάμεων επί των ναζί. Ακούσαμε και διαβάσαμε όλα τα πιθανά σενάρια.
Θα κηρύξει τον πόλεμο στη Δύση. Όχι, δε θα κηρύξει τον πόλεμο στη Δύση, θα δηλώσει το τέλος των επιχειρήσεων στην Ουκρανία. Μπορεί όμως και να αναγγείλει και επισήμως την κήρυξη του πολέμου στην Ουκρανία με παράλληλη γενική επιστράτευση. Όχι δε θα συμβεί τίποτα απ΄όλα αυτά, απλώς θα απειλήσει το Δυτικό στρατόπεδο με πυρηνικό όλεθρο και τη Συντέλεια του Κόσμου. Θα ζήσουμε στιγμές Αποκάλυψης, διατείνονταν οι κάθε λογής δημοσιολογούντες.Σε μ
Τελικά τίποτα απ΄όλα αυτά δε συνέβη.
Απεναντίας είδαμε έναν Βλ. Πούτιν εμφανώς ταλαιπωρημένο, να προσπαθεί να πείσει τους υπηκόους του πως το ΝΑΤΟ ετοίμαζε εισβολή στη Ρωσία. Σε μια χώρα με απολύτως ελεγχόμενη πληροφόρηση και με την αντιπολίτευση φιμωμένη και εξουδετερωμένη, ο Πούτιν μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει. Ακόμα και τα πιο παρανοϊκά πράγματα. Ουδείς υπάρχει για να τον αντικρούσει. Απλώς τα όσα ισχυρίζεται, εγείρουν ζητήματα για τη διανοητική του κατάσταση.
Είναι φανερό πως η αυξανόμενη ροή της πολεμικής βοήθειας προς την Ουκρανία καθιστά την κατάσταση στα πεδία των μαχών ιδιαίτερα δύσκολη για τα ρωσικά στρατεύματα. Ήδη έχουν μπει σε έναν πόλεμο φθοράς, καθώς πολεμούν στην Ουκρανία επί 77 ημέρες. Και έπεται μεγάλη συνέχεια.
Το αδιέξοδο του Βλ. Πούτιν δεν είναι μόνο στρατιωτικό. Είναι και πολιτικό, καθώς όλα δείχνουν ότι δεν έχει επεξεργασμένη στρατηγική εξόδου από τον πόλεμο. Και η Δύση σύσσωμη έχει δηλώσει πως οι κυρώσεις θα συνεχισθούν αν στην οποιαδήποτε λύση δε συναινέσει και η ουκρανική κυβέρνηση.
Με δεδομένο πως η παραγωγή σύγχρονων ρωσικών οπλικών συστημάτων, σε κάποια φάση, απαιτεί εξαρτήματα που παράγουν χώρες της Δύσης, καθιστά προφανές πως σε έναν πόλεμο φθοράς, πέραν όλων των άλλων, θα υπάρξει και πρόβλημα αναπλήρωσης των απωλειών και των καταστροφών σε όπλα και πολεμικό υλικό.
Οι Δυτικοί στρατιωτικοί αναλυτές υποθέτουν πως οι στρατηγοί του έχουν ενημερώσει τον Βλ. Πούτιν για την ύπαρξη τέτοιας τάξεως προβλημάτων. Βέβαια, υπάρχει και ένα σοβαρό ενδεχόμενο, για τους δικούς τους λόγους, να τον κρατούν στο «μαύρο σκοτάδι», όπως συμβαίνει σε αυταρχικά καθεστώτα στα οποία δεν υπάρχει διαφάνεια και δημοκρατική λογοδοσία. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Πάντως η 9η Μαϊου πέρασε και η ανθρωπότητα εξακολουθεί να υπάρχει. Και η Ουκρανία το ίδιο. Το ανησυχητικό όμως είναι πως ο πόλεμος που διεξάγεται σε ευρωπαϊκό έδαφος, οι καταστροφές και η ανθρώπινη δυστυχία , αποτελούν σταδιακά μέρος της καθημερινότητας μας. Εθιζόμαστε στην ιδέα και στις εικόνες του πολέμου και τις ενσωματώνουμε σε μια νέα «κανονικότητα». Σε λίγο, πολύ φοβούμαι, τίποτα δε θα μας ανησυχεί, τίποτα δε θα μας εκπλήσσει.
