Του Γιάννη Κουζηνού
Στο ερώτημα αν ο Χουάν Γκουαϊδό, που αυτο-ανακηρύχθηκε προσωρινός Πρόεδρος της Βενεζουέλα για την διεξαγωγή και μόνο νέων, ελεύθερων εκλογών, είναι πραξικοπηματίας εναντίον ενός νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου θα προσπαθήσει να απαντήσει αυτό το κείμενο, θέτοντας σε όσους το διαβάσουν, ένα πολύ απλό ερώτημα!
Πόσα από τα πεπραγμένα του Μαδούρο και του Τσαβικού καθεστώτος στην Βενεζουέλα θα δεχόσουν να συμβούν στην Ελλάδα πριν προσπαθήσεις με νύχια και με δόντια να ανατρέψεις αυτόν που τα προκαλεί;
Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν κάτι από την αρχή. Η πολιτική πράξη του Χουάν Γκουαϊδό, που είναι ο Πρόεδρος της νόμιμα εκλεγμένης Εθνοσυνέλευσης, δεν είναι μια προσωπική αυθαιρεσία όπως προσπαθούν κάποιοι να την παρουσιάσουν αλλά δικαίωμα Συνταγματικό του Προέδρου της Εθνοσυνέλευσης που περιγράφεται επακριβώς στο αναθεωρημένο από τον Τσάβες Σύνταγμα της χώρας και συγκεκριμένα στο άρθρο 233. Πάμε να δούμε τι προκάλεσε αυτή την πολιτική πράξη έχοντας πάντα στο μυαλό μας την θέση μας, αν όλα αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα.
Πάμε λίγο πίσω. Ο Νικολάς Μαδούρο μετά από πιέσεις στο εσωτερικό της χώρας προκηρύσσει εκλογές για τις 5 Μαΐου 2018, ένα χρόνο πριν το τέλος της πραγματικής του θητείας. Με τον Λεοπόλδο Λόπεζ στην φυλακή από το 2014, με τον Αντόνιο Λεντέζμα τον δημοφιλέστατο πρώην Δήμαρχο του Καράκας φυγά στην Ισπανία, από την ποινή του κατ οίκον περιορισμό που του είχε επιβληθεί, με την Μαρία Κορίνα μόνιμα κυνηγημένη με ένταλμα σύλληψης και τον δύο φορές Προεδρικό υποψήφιο Ενρίκε Καπρίλες να του έχουν αφαιρεθεί τα πολιτικά δικαιώματα. Με εκατοντάδες πολιτικούς κρατούμενους από όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης, με συγκλονιστικές μαρτυρίες για βασανιστήρια στην εφιαλτική " La Tumba - Ο Τάφος " και δεκάδες νεκρούς εκτελεσμένους στους δρόμους με την συνήθη σφαίρα στο κεφάλι.
Με μοναδικό αντίπαλο υποψήφιο για την Προεδρία τον Χένρι Φαλκόν που ήταν μέλος του PSUV , Τσαβικού Συνασπισμού μέχρι λίγο καιρό πριν να θέσει εαυτόν αντίπαλο του Μαδούρο ! 5 Μαΐου 2018 και ο Μαδούρο " κερδίζει " τις εκλογές με ένα 67% από το 45% συμμετοχής. Για πρώτη φορά, και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό, οι διεθνείς παρατηρητές μιλούν για αδιαφανείς διαδικασίες και αλλοίωση αποτελέσματος των εκλογών. Οι ίδιοι παρατηρητές που μέχρι και τις εκλογές του 2012, τελευταίες εκλογές που κέρδισε ο Τσάβες πριν τον θάνατο του, τις χαρακτήριζαν διαφανείς, με ελαφρές παρατυπίες και ανισότητες στον προεκλογικό αγώνα. Εδώ όμως έρχεται και ο απόλυτος εκτροχιασμός από το Σύνταγμα της χώρας που ήταν η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και οδήγησε στις τελευταίες εξελίξεις. Ο Μαδούρο ενώ προκήρυξε πρόωρες εκλογές και " εξελέγη " Πρόεδρος στις 5 Μαΐου 2018,ορκίστηκε για την νέα του θητεία στις 10 Ιανουαρίου 2019, κλέβοντας στην ουσία εντελώς αυθαίρετα και ενάντια στο Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας,10 ολόκληρους μήνες διακυβέρνησης !
Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως και μεταξύ μας. Αυτή η πράξη του Μαδούρο δεν ήταν παρά μόνο η αφορμή. Έχοντας το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο να αποφασίζουν αποκλειστικά προς όφελος του, είναι χαρακτηριστικό ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας δεν έχει βγάλει ΠΟΤΕ στα 20 χρόνια Μπολιβαριανής Επανάστασης απόφαση που αντιτίθεται στα ζητούμενα της, ο Μαδούρο προχώρησε στην μια Συνταγματική αυθαιρεσία μετά την άλλη. Όλες οι αποφάσεις της Δημοκρατικά εκλεγμένης Εθνοσυνέλευσης κηρύχθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο άκυρες, συμπεριλαμβανομένου και του Συνταγματικά κατοχυρωμένου Δημοψηφίσματος Ανάκλησης, μέχρι να την παραγκωνίσει εντελώς φτιάχνοντας την δική του Εθνοσυνέλευση, αποκλειστικά απαρτιζόμενη από Τσαβίστας !
Το ερώτημα παραμένει. Πόσα από όλα αυτά θα δεχόσουν σαν νόμιμα και Συνταγματικά στην Ελλάδα από τον Πρωθυπουργό σου ; Και αν όλα αυτά τελικά είναι λεπτομέρειες μπροστά στην ιδεολογικοπολιτική μας αγκύλωση και εμμονή ποιος είναι αυτός που μπορεί με ευκολία να προσπερνάει τους 26 νεκρούς από το καθεστώς σε λίγα εικοσιτετράωρα; Και άλλους 115 το 2016 και άλλους 45 το 2014 και χιλιάδες ανθρώπους που χάθηκαν, έσβησαν μέσα στην απόλυτη εξαθλίωση γιατί δεν είχαν το φάρμακο για την καρδιά τους, την μορφίνη για τον πόνο τους, την θερμοκοιτίδα για το νεογνό τους, την ασφάλεια και την ελευθερία να ζουν σαν άνθρωποι ; Το " παιχνίδι " στην πολιτική σκακιέρα συνεχίζεται με τα συμφέροντα της κάθε χώρας να μπλοκάρουν την λογική και τον πόνο ενός ολόκληρου λαού που ζει στην εξαθλίωση. Ποια συμφέροντα όμως και ποια λογική εμποδίζουν εμάς σαν πολίτες να σταθούμε δίπλα σε όσους υποφέρουν αλλά στεκόμαστε δίπλα σε όσους για 20 ολόκληρα χρόνια προκαλούν τον θάνατο και την απελπισία ;
Φτάνει μια ανακοίνωση από τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ ή των Podemos να μας υπαγορεύσει που βρίσκεται το μυαλό και που η καρδιά μας;
