Και εκτός απροόπτου το επόμενο ερώτημα είναι αν «θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό». Γιατί η υπόθεση ρεβεγιόν κρίθηκε. Βέβαια, κάποιοι πολυμήχανοι Λαρισαίοι έκαναν ρεβεγιόν προχθές, για να προλάβουν τα μέτρα. Δε γνωρίζω αν συγχρόνως άλλαξαν και τη χρονιά στις 29 Δεκεμβρίου. Πάντως, ξεφάντωσαν και την άλλη μέρα…όποιον πάρει ο Χάρος.
Αυτά τα ερωτήματα είναι, όπως και να τα δούμε, επιεικώς βλακώδη, γιατί πρώτα—πρώτα έχουν καταντήσει απολύτως προβλέψιμα. Είναι η χαρά του δημοσιογράφου. Ηδονίζεται όταν ρωτά τον επιστήμονα ή τον πολιτικό για το χαρταετό ή τον οβελία. Έπειτα ο ερωτώμενος αδυνατεί να απαντήσει, αν διαθέτει βεβαίως μια στοιχειώδη σοβαρότητα.
Συγχρόνως φανερώνουν και την αδυναμία του δημοσιογράφου να αντιληφθεί την κρισιμότητα της καταστάσεως, καθώς αυτό που φαίνεται να τον απασχολεί εκείνη τη στιγμή είναι αν θα διασκεδάσουν οι πολίτες στο εγγύτατο μέλλον και όχι πώς θα προστατευθούν από την πανδημία σήμερα.
Στην προκειμένη περίπτωση ισχύει απόλυτα το «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν». Το μήνυμα που στέλνουν όλοι αυτοί που αγωνιούν για το αν θα κάνουμε ρεβεγιόν ή αν θα πετάξουμε χαρταετό είναι πως το κυρίαρχο δεν είναι η αντιμετώπιση της πανδημίας με κάθε τρόπο, αλλά τα κούλουμα και το Πάσχα στο χωριό.
Κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι νομίζουν πως θέτοντας τέτοια ερωτήματα εκφράζουν την αγωνία των πολιτών να μπει ένα τέλος σε αυτήν την κατάσταση και να επανέλθουμε σε μια κανονικότητα. Όντως, η κούραση στους πολίτες υπάρχει, αλλά δεν αντιμετωπίζεται με την καλλιέργεια ελπίδων που μπορεί να διαψευσθούν και στην κούραση να προστεθεί και η απογοήτευση.
Βέβαια, και οι ερωτώμενοι πολλές φορές είτε γιατί το πιστεύουν είτε γιατί το επιθυμούν είτε γιατί θέλουν να γίνουν αρεστοί στο κοινό, αφήνουν, κακώς, παράθυρα αισιοδοξίας, κάτι που μέχρι στιγμής λειτούργησε εντελώς αρνητικά. Γιατί και κλονίζεται η αξιοπιστία των πολιτικών ή των επιστημόνων που εκτίθενται με άστοχες προβλέψεις και προκαλείται στη συνέχεια-- όταν αυτές οι αισιόδοξες προβλέψεις διαψευσθούν-- μια απαισιοδοξία που επιτείνει την ψυχική κούραση. Στον βαθμό που οι μεταλλάξεις της πανδημίας συνεχίζονται, η σιωπή είναι χρυσός. Δεν είναι κακό αν δεν ξέρεις να μη μιλάς.
Αν ο δημοσιογράφος ή η τηλεπερσόνα δεν έχει κάτι άλλο να ρωτήσει, ας αφήσει στην ησυχία τους τούς χαρταετούς και τους οβελίες. Μας έχουν κουράσει.
Δεν είδα στο ημερολόγιο πότε έχουμε Καθαρή Δευτέρα. Πάντως, ετοιμασθείτε το πέταγμα του χαρταετού να απασχολεί τα πρωινάδικα των τηλεοπτικών σταθμών, αμέσως μετά τις γιορτές. Ξέχασα. Μπορεί από τη Δευτέρα να μας απασχολεί το συγκλονιστικό ερώτημα: «θα πέσουν οι κολυμβητές στη θάλασσα τα Θεοφάνια;»
