Της Ελίζας Βόζεμπεργκ
Ο Ιονέσκο και ο Μπέκετ θα ζήλευαν το θέατρο του παραλόγου, που παίζεται στη χώρα μας με πρωταγωνιστές τα κυβερνητικά στελέχη όταν διαφημίζουν τη δήθεν καθαρή μας έξοδο από τα μνημόνια.
Επιχειρούν κατά τρόπο ιλαρό να παρουσιάσουν την τυπική λήξη μιας τριετούς σύμβασης στις 21 Αυγούστου, ως την αφετηρία μιας νέας εποχής για τη χώρα, κάτι που θα πίστευαν μόνο πολιτικά αφελείς ή οικονομικά αναλφάβητοι.
Όμως τα ελληνικά νοικοκυριά και μετά τις 21 Αυγούστου θα συνεχίσουν να υφίστανται την ίδια ασφυκτική οικονομική πίεση, όταν τα κόκκινα δάνεια ξεπερνούν τα 100 δις ευρώ, μισό εκατομμύριο εργαζόμενοι αμείβονται με 300 ευρώ, οι οφειλές ιδιωτών προς την εφορία μαζί με τις προσαυξήσεις φθάνουν τα 130 δις ευρώ και η δαμόκλειος σπάθη των κατασχέσεων απειλεί δύο εκατομμύρια φορολογούμενους, που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Μάλιστα η οικονομική κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών θα επιδεινωθεί έτι περαιτέρω, καθώς δεν δίστασαν να καταργήσουν το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (ΕΚΑΣ) και να προνομοθετήσουν κατά τρόπο αντισυνταγματικό, νέα περικοπή των συντάξεων και μείωση του αφορολογήτου ορίου, σε σημείο που να καλούνται να πληρώσουν φόρο για πρώτη φορά ακόμη και όσοι βρίσκονται στο όριο της φτώχειας!
Όλα αυτά στο βωμό ενός «υπερπλεονάσματος», το οποίο όμως προορίζεται για κάποιο φιλοδώρημα προεκλογικού χαρακτήρα και όχι για την κάλυψη πραγματικών αναγκών, όπως η ενίσχυση των μέσων πυρόσβεσης για να σωθούν απροστάτευτοι συμπολίτες μας.
Χρειάζεται απύθμενο πολιτικό θράσος να μιλούν για έξοδο από τα μνημόνια αυτοί που προκάλεσαν ζημιά στην οικονομία πάνω από 100 δις ευρώ, υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια, επέβαλαν πρόσθετα μόνιμα μέτρα ύψους 15 δις ευρώ και μας υποχρέωσαν σε διαρκή λιτότητα με εξωπραγματικά πλεονάσματα 3,5% έως το 2022 και 2,2% έως το 2060, επιδόσεις που καμία χώρα δεν έχει πετύχει στα διεθνή οικονομικά χρονικά.
Προκαλεί οργή και αγανάκτηση όταν ισχυρίζονται ότι μας έσωσαν αυτοί που προκάλεσαν τη φυγή καταθέσεων 40 δις ευρώ από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, επέβαλαν capital controls, ζημίωσαν το δημόσιο με 35 δις ευρώ από το μηδενισμό της αξίας των τραπεζικών μετοχών, στέρησαν από τη χώρα 20 δις ευρώ ΑΕΠ την περίοδο 2015 – 2018 και ευθύνονται για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευεργετικό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Βέβαια οι αλήστου μνήμης χοροί και πανηγυρισμοί το βράδυ του δημοψηφίσματος στο Σύνταγμα αποκαλύπτουν ότι οι ψηφοφόροι και τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ενδεχομένως να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν κάθε φορά τι ακριβώς γιορτάζουν.
Τους είδαμε να πανηγυρίζουν για μείωση της ανεργίας, όταν έχουν αντικαταστήσει τις θέσεις πλήρους απασχόλησης με την part time και την εκ περιτροπής εργασία, να προβάλλουν την αύξηση των εξαγωγών, όταν τα ελληνικά νοικοκυριά αδυνατούν να απορροφήσουν την παραγωγή ακόμη και στα super markets, να διαφημίζουν την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής το 2017, όταν ως μέτρο σύγκρισης έχουν τα καταστροφικά οικονομικά έτη 2015 και 2016 και να επαίρονται για ρεκόρ στις ξένες επενδύσεις, όταν αυτές στις οποίες αναφέρονται είχαν όλες συμφωνηθεί και ξεκινήσει την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά!
Εάν αντιλαμβάνονταν τα στοιχειώδη, θα αισθάνονταν την 21η Αυγούστου όχι ως ημέρα γιορτής, αλλά ως αφορμή προβληματισμού, καθώς η χώρα μας εξέρχεται από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, που μας δάνειζε με επιτόκια της τάξεως του 1% και 1,5% και καλείται να βγει στις αγορές με τριπλάσιο επιτόκιο!
Μάλιστα κάθε φορά που οι αγορές θα ακούν για παροχές, διορισμούς και μη πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων, θα μας «τιμωρούν» με περαιτέρω αύξηση του επιτοκίου δανεισμού, καθιστώντας απαγορευτική τη χρηματοδότηση της χώρας μας.
Τότε βέβαια ισχυρίζονται ότι θα ενεργοποιηθεί το περίφημο «μαξιλάρι», το οποίο όμως αρκεί για να καλύψει μόνο τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες αποπληρωμής των δανειακών μας υποχρεώσεων για τα επόμενα τρία έτη.
Γι' αυτό άλλωστε το ΔΝΤ αμφισβητεί τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και οι διεθνείς οίκοι αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας 4 βαθμίδες κάτω από την κατηγορία του «επενδυτικού βαθμού», αφήνοντάς μας δηλαδή στην κατηγορία υψηλού επενδυτικού ρίσκου.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους κυβερνώντες, που μέσα στις αυταπάτες τους νόμιζαν ότι «θα βαράνε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές».
Μάλιστα ετοίμαζαν φιέστες για την έξοδο από τα μνημόνια, τις οποίες χάλασε η εθνική τραγωδία στο Μάτι, απόρροια της ανικανότητας, της ανεπάρκειας και της έλλειψης σχεδίου, συντονισμού και οργάνωσης, που τους διακρίνει. Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να βρίσκεται σε τέλμα, επειδή οι υποψήφιοι επενδυτές δεν εμπιστεύονται λαϊκιστές και δημαγωγούς και δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε θέατρα του παραλόγου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παρουσιάσει ένα συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα για οριστική έξοδο από την κρίση και επιστροφή στην ανάπτυξη. Όσο πιο γρήγορα αναλάβει τις τύχες της χώρας μία σοβαρή και υπεύθυνη κυβέρνηση, που θα εμπνέει εμπιστοσύνη, θα πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις, θα μειώσει τη φορολογία, θα προσελκύσει επενδύσεις και θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, τόσο το καλύτερο για τον τόπο.
