Του Δημήτρη Καμπουράκη
Συνάντησα πολύ κόσμο κατά την διάρκεια των διακοπών μου. Απλούς ανθρώπους, αγρότες, μικρομεσαίους, υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα και του δημοσίου. Σε κάθε χαλαρή καλοκαιρινή συζήτηση που έκανα προσπαθούσα να ανιχνεύσω το δημόσιο αίσθημα. Να δω πως νιώθουν, τι σκέφτονται, πως βιώνουν την καινούρια κυβερνητική κατάσταση. Έβγαλα χρήσιμα συμπεράσματα.
Πρώτον, ο Κυριάκος διατηρεί ακέραιο το πολιτικό του κεφάλαιο. Θα πείτε πως αυτό είναι το λογικό, αλίμονο αν από τώρα άρχιζε να έχει φθορά. Κι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Το πρώτο διάστημα κάθε νέας κυβέρνησης και οποιουδήποτε καινούριου πρωθυπουργού είναι κρίσιμο διότι προσομοιάζει με την πρώτη γνωριμία δυο ανθρώπων. Η αρχική εντύπωση αποτυπώνεται στο μυαλό και δεν εξαφανίζεται ποτέ, όσες μετέπειτα εικόνες κι αν συσσωρευτούν πάνω της. Είναι πολύ σοβαρό, μια νέα κυβέρνηση να μην σπείρει απογοήτευση με τις πρώτες της κινήσεις, αλλά να διατηρήσει την λαϊκή ελπίδα ότι κάνει καλό θ' ακολουθήσει. Είναι σημαντικό ειδικά για την κρίσιμη μάζα των καλοπροαίρετων πολιτών που δεν κινούνται από φανατισμούς ή προσωπικά συμφέροντα.
Δεύτερον, η Συριζαϊκή αντιπολίτευση έδειξε από νωρίς τον χαρακτήρα της. Ο Τσίπρας δεν άντεξε να ξεκινήσει ήπια για να κλιμακώσει στην συνέχεια την αντιπαράθεση του στο Κυριάκο ως φυσικό επακόλουθο μιας κυβερνητικής πολιτικής που εκ των πραγμάτων θα έχει και λάθη και παραλείψεις και επιλογές που σηκώνουν αντιπολίτευση. Ο Αλέξης δεν μπορούσε να περιμένει, έβγαλε νύχια πολύ νωρίς. Αυτό είναι ενδεικτικό μιας κρυμμένης εσωτερικής ανασφάλειας που δεν συνάδει με την εικόνα σιγουριάς που πλασάρει εξωτερικά. Δεν ανησυχεί για την ηγεσία του μέσα στον Σύριζα, ανησυχεί όμως μήπως σιγά-σιγά ψαλιδιστεί η ηγετική του εικόνα μέσα στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία.
Τα πράγματα είναι εν τέλει απλά. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση έχουν μπροστά τους σαράντα επτά γεμάτους μήνες. Ο μεν Κυριάκος για να αποδείξει ότι ξέρει να κυβερνά διαφορετικά και αποτελεσματικά, ο δε Αλέξης ότι ξέρει να διαχειριστεί την δύσκολη θέση ενός αρχηγού αντιπολίτευσης που όμως έχει ήδη κυβερνήσει. Δεν είναι διόλου αυτονόητο ούτε ότι οι πρωθυπουργοί αυτής της χώρας έχουν μια μόνο θητεία και πέφτουν, ούτε ότι κάθε αρχηγός αντιπολίτευσης γίνεται νομοτελειακά πρωθυπουργός. Ειδικά ο Τσίπρας καλά θα κάνει να μην διαβάζει συνέχεια την βιογραφία του Ανδρέα πιστεύοντας ότι η παλινόρθωση του είναι δεδομένη, όπως και του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Η ιστορία αρέσκεται στις φάρσες και στις διαψεύσεις των βεβαιοτήτων.
Οι σαράντα επτά μήνες είναι απεριόριστος χρόνος και για να διαπρέψει και για να καταστραφεί ένας πρωθυπουργός. Επίσης να πάθει τα ίδια ένας αρχηγός αντιπολίτευσης. Προς το παρόν οι πολιτικοί συσχετισμοί είναι δεδομένοι και θα παραμείνουν για πολύ καιρό ως έχουν. Στο χέρι του Κυριάκου είναι όλο το παιχνίδι.
