Αυτό το χρονικό πίσω - μπρος του ανασχηματισμού, ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα. Είτε έγινε λάθος συγχρονισμός στην κορυφή, είτε κάποιος έκανε γκάφα που στην προσπάθεια να μαζευτεί απλώθηκε χειρότερα από πετρελαιοκηλίδα. Εγώ ένα πράγμα ξέρω, μετά από τριάντα χρόνια στο πολιτικό ρεπορτάζ. Άπαξ και στα δελτία ειδήσεων εμφανιστούν κεφαλάκια με τίτλους «ποιοι έρχονται - ποιοι φεύγουν - ποιοι μετακινούνται», οι υπουργοί παθαίνουν ταράκουλο -συγνώμη κιόλας...
Και το ταράκουλο συνίσταται στο εξής: Τρώνε τα δύο τρίτα του λειτουργικού τους χρόνου για να μάθουν ποια θα είναι η μοίρα τους στον ανασχηματισμό και το άλλο ένα τρίτο στο να αποφύγουν το λάθος της τελευταίας στιγμής που θα τους καταστρέψει. Μερικοί ξεκλέβουν χρόνο και από τον ύπνο τους (που δεν κοιμούνται από την αγωνία, για να είμαστε ειλικρινείς) προσπαθώντας να μεταπείσουν τους περί τον πρωθυπουργό ότι τα ‘χουν πάει περίφημα και ότι μια καρατόμηση τους θα ισοδυναμούσε με συνολική καταστροφή ολόκληρου του κυβερνητικού οικοδομήματος.
Δεν γράφω υπερβολές, αυτή είναι η πραγματικότητα και σας πληροφορώ ότι είναι απολύτως ανθρώπινη. Ποιος κανονικός άνθρωπος είναι δυνητικά υποψήφιος για απόλυση ή μετάθεση εντός των ημερών και έχει την ψυχική αντοχή να κάνει την δουλειά του ανεπηρέαστος; Έτσι όπως μεθοδεύτηκε το πράγμα, πρώτα ο Γεραπετρίτης να ανοίξει κανονικά το θέμα, μετά ο πρωθυπουργός προσωπικά να το αναγγείλει και στην συνέχεια να πουν επίσημα ότι «θα γίνει μεν, αλλά όχι τις επόμενες βδομάδες», είναι σα να έβαλαν την κυβέρνηση να τραβήξει χειρόφρενο στα καλά του καθουμένου.
Ξέρω ότι ο ανασχηματισμός είναι προνομία του πρωθυπουργού (όπως επαναλαμβάνουν μονότονα οι υπουργοί στις τηλεοράσεις, μην και παρεξηγηθούν τρομάρα τους), αλλά καλά θα κάνει ο πρωθυπουργός να χρησιμοποιήσει την προνομία του σύντομα, πριν οι υπουργοί του αντί για αποφάσεις αρχίσουν να παίρνουν ψυχοφάρμακα. Έχω πλήρη γνώση και ιδίαν αντίληψη για το τι νιώθουν και πως αντιδρούν αυτές τις μέρες τα περισσότερα απ’ τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Όλη μέρα ξεκοκαλίζουν τις εφημερίδες και τα σάιτς για τα ονόματα που «φεύγουν-έρχονται-μετακινούνται », στυλώνονται μπροστά στις τηλεοράσεις για τον ίδιο λόγο, τρώνε ατέλειωτες ώρες στα τηλέφωνα με συναδέλφους τους και με δημοσιογράφους για να σταθμίσουν και να αξιολογήσουν φήμες και δήθεν πληροφορίες. Παραλλήλως αναβάλλουν κάθε υπουργική απόφαση με μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ενώ τρέμει η ψυχή τους μήπως ανάμεσα στα τρέχοντα που είναι υποχρεωμένοι να διεκπεραιώσουν κρύβεται καμιά παγίδα και βρεθούν τελευταία στιγμή στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης. Γίνεται όμως δουλειά έτσι; Εμ δεν γίνεται.
Για να μην σας πω ότι υφυπουργοί παύουν να συνεργάζονται με τους προϊσταμένους υπουργούς θεωρώντας ότι είναι «τελειωμένοι» ή διευθυντές και τμηματάρχες υπηρεσιών παύουν να υπολογίζουν την ηγεσία περιμένοντας την επόμενη. Ξέρουν αυτοί πως γίνεται, τις έχουν φάει με το κουτάλι τις αλλαγές ηγεσιών στην δημόσια διοίκηση. Οπότε ο πρωθυπουργός, αφού θα κάνει τον ανασχηματισμό ας τον μπουμπουνίσει στα γρήγορα να τελειώνει. Και για να συνεχίσει να δουλεύει το κυβερνητικό μηχάνημα που αρχίζει να πλανάρει, αλλά και για να απαλλάξει μερικούς-μερικούς από το άγχος τους. Πριν λαλήσουν εντελώς –συγνώμη κιόλας.
