Της Μαρίας Dawkinson
Η εκδίκηση της τεχνολογίας 5ης γενιάς είναι ότι πλέον κυκλοφορεί με μόνιμα εξαρτήματα τα παιδιά μας. Αν ποτέ πέσει το ίντερνετ για κάποιο λόγο, φοβάμαι να φανταστώ πόσο άχρηστα και αμήχανα θα νιώσουν όλα, πεταμένα σε έναν κόσμο χωρίς Wi-Fi, τόσο αδίστακτο, που θα χρειαστεί να επικοινωνήσουν χωρίς texting. Επίσης δε ρώτησα, όταν το αγόραζα το i-χάσου, αν το παιδί συμπεριλαμβάνεται στην εγγύηση, γιατί χαλάει πάντα πρώτο. Εγώ που είμαι πολύ του i- και του e (όλα τα δημιουργικά και διεκπεραιωτικά εκεί τα έκανα ανέκαθεν) έχω εμβολιαστεί με τα βιβλία από όταν ήμουν παιδί και το βράδυ στο κρεβάτι με αυτά πέφτω. Δεν είναι το ίδιο. Στα σημερινά παιδιά δίνεις βιβλίο και ψάχνουν να βρουν το port. Όλες οι μανάδες που πάνε να καληνυχτίσουν τα παιδιά τους το βράδυ πλέον αντιμετωπίζουν το θέαμα του φωτεινού παπλώματος. Το έχω συζητήσει εκτενώς.
Άλλο τώρα, φωτεινό. Ό,τι γυαλίζει πλέον είναι χρυσός και μας φέρνει πιο κοντά στην εξαθλίωση. Γιατί από τώρα μπαίνει και στη μαύρη λίστα (περιουσιολόγιο), οπότε θα προτιμά να φυγαδεύεται σε ανταλλακτήρια χρυσού με αντίκρυσμα μια τυρόπιτα, για να φυγαδευτεί ξανά στις σοβαρές αγορές της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου. Τα ανταλλακτήρια ως εκ τούτου συνεχίζουν να κάνουν χρυσές δουλειές, σε αντίθεση με όλες τις άλλες επιχειρήσεις που τις καταπίνει η γη, μια - μια και κατάντησε ο Χρυσός Οδηγός να έχει απομείνει με τρία φύλλα, από τα οποία τα δύο είναι εξώφυλλα (αν υπάρχει ακόμα).
Όλα αυτά τεκταίνονται, μέσα στη μεγαλύτερη εικόνα της χώρας που είναι εντελώς θολή, σαν αζουμάριστο πλάνο Αγγελόπουλου με μυωπία. Γιατί πλέον δεν μπορείς να δεις όχι δέκα μέρες μπροστά, αλλά ούτε δέκα μέτρα, για να κάνεις σχέδιο για αύριο. Ρωτάς και κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει. Όλοι βέβαια συμφωνούν στο ότι μάλλον δε φαίνεται κάτι αισιόδοξο στον ορίζοντα, γιατί μπρος γκρεμός, πίσω ρέμα, δεξιά Σκύλλα με περίοδο και αριστερά Χάρυβδη σε εμμηνόπαυση (η τεστοστερόνη είναι η καταστροφή της ανθρωπότητας, αλλά και τα οιστρογόνα είναι αδίστακτα). Μόνο αν σκάψεις πολύ και βγεις Ιαπωνία, τη γλυτώνεις ίσως, αν δεν πέσεις κέντρο Φουκουσίμα, βέβαια.
Κι ενώ η χώρα δεν έχει οικονομία, δεν έχει τράπεζες, δεν έχει σχέδιο κανένα και δεν έχει που να μεταφέρει του μετανάστες που εισρέουν συνεχώς, η ανοησία και η σχιζοφρένεια βασιλεύουν στα ΗQ όπου συναρμολογούνται οι φάτνες των νέων σωτήρων του κόμματος που μοιάζει πια τόσο μικρό και μακρινό, παρά το γεγονός ότι ούτε χρόνος δεν πέρασε από τότε που ήταν στην εξουσία. Γι'' αυτό οι άλλοι το' χουν ρίξει στο ζεϊμπέκικο, λογικά.
Σήμερα έχει λαδερά, με λαχανικά Ασωπού, κοτόπουλο ε-coli, τοξικό σκόρδο Κίνας και μετά αντιοξειδωτικό πράσινο τσάι Φουκουσίμας (πάλι αυτή, γιατί μη βλέπεις που δεν είναι νέο πια, συνεχίζει να φτύνει). Ο καφές δεν ξέρω από που είναι, αλλά από το άδειο φλιτζάνι βλέπω ότι όποιος τον έπινε, τον «ήπιε». Μεγάλη πόρτα θα διαβεί, πολλά λεφτά θα δώσει και δε θα είναι για να δει παράσταση μπαλέτου των Μπαλσόι, ούτε παράσταση Λαζόπουλου. Της ΔΟΥ θα είναι η πόρτα και επειδή είναι τέλος του μήνα και του χρόνου, οπότε καλά κρασιά.
Είπα Μπαλσόι και θυμήθηκα όλο το σόι των επικεφαλής που διαμορφώνουν την παγκόσμια εικόνα. Σαν του ίδιου καρτούν είναι όλοι. Μια ο Βλαντ ο Τουρκοφάγος με τα πυρηνικά του λόγια, μια ο Τραμπ και οι λοιποί τραμπούκοι και από την άλλη άκρη του βλήματος τον Σουλτάνο, τον Κιμ Γιονγκ Ουγκ και τους ανθρωποφάγους του ΝΤΑΕΣ… Θα τολμήσω να πω ότι το φοβάμαι το 2016. Έχει και αυτό το έξι στο τέλος. Όποιος αντέξει.
- «Βλέπω τούνελ στην άκρη του φωτός, αλλά δεν ακούω τρένο! Λες;»
- «Μπα, μην ανησυχείς, είναι γιατί κουφάθηκες».
