Με την πληρότητα στις ΜΕΘ της Αττικής και της Θεσσαλονίκης να βρίσκεται στο 91% και τα κρεβάτια των κλινικών covid των νοσοκομείων να είναι γεμάτα -και όταν αδειάζουν από τα εξιτήρια, να καταλαμβάνονται αμέσως- τα περιθώρια για μεγαλύτερη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων είναι ανύπαρκτα.
Το σύστημα Υγείας πιέζεται πολύ από το τρίτο κύμα της πανδημίας που έχει μεγάλη διάρκεια, γεγονός το οποίο εντείνει την κούραση του κόσμου, αλλά και των υγειονομικών, οι οποίοι βρίσκονται στα χαρακώματα της εδώ και 13 μήνες, δίνοντας σκληρή μάχη σε δύσκολες ημέρες κι ακόμα πιο δύσκολες εφημερίες.
Με τη μέση διάρκειας νοσηλείας των ασθενών στις ΜΕΘ να φτάνει τις 17 ημέρες και έναν στους 4 διασωληνωμένους ασθενείς να είναι κάτω των 55 ετών, καθώς οι μεταλλάξεις του κορονοϊού προσβάλλουν νεαρότερες ηλικίες και οι πιο ηλικιωμένοι είναι πλέον θωρακισμένοι με τον εμβολιασμό η διαδικασία αποσυμπίεσης των ΜΕΘ θα είναι αργή και θα χρειαστεί όλοι να κάνουμε υπομονή για το τελευταίο κομμάτι του Μαραθωνίου πολέμου με την covid, που αποδεικνύεται πολύ μακρύτερο από ένα μίλι.
Τρεις επικεφαλής κλινικών Covid στα νοσοκομεία της «πρώτης γραμμής», η Μίνα Γκάγκα, Διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Kλινικής στο νοσοκομείο «Σωτηρία», ο Στέλιος Λουκίδης, καθηγητής πνευμονολογίας στη Β' Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική Κλινική ΕΚΠΑ, του Νοσοκομείου «Αττικόν», πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρίας και η Βίκυ Καταούνου, επίκουρη καθηγήτρια πνευμονολογίας ΕΚΠΑ στην Μονάδα Πνευμονολογίας και Αναπνευστικής Ανεπάρκειας της Α’ Κλινικής Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», μιλούν στο Liberal για το πώς βλέπουν εκείνοι τα πράγματα μέσα από τις «διαστημικές» τους στολές.
Συμφωνούν ότι το μεγάλο βάρος, το σηκώνουν οι κλινικές Covid, όχι οι ΜΕΘ και δεν κρύβουν τον προβληματισμό τους. Γιατί αν και εμείς τους βλέπουμε ως οι «ήρωες με τις άσπρες στολές», είναι άνθρωποι, φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, με αντοχές σαν τις δικές μας.
Μίνα Γκάγκα : Να χειριστούμε με υπευθυνότητα την ελευθερία μας, όταν ανοίξουμε
«Είναι τόσο πολλά τα θετικά άτομα εκεί έξω ώστε ο ένας κολλάει τον άλλον, φέρνουν τον ιό στο σπίτι και υπάρχει και ενδο-οικογενειακή μετάδοση. Το βλέπουμε γιατί νοσηλεύουμε ολόκληρες οικογένειες. Οι εισαγωγές είναι πολλές, οι ΜΕΘ έχουν συγκεκριμένο αριθμό κρεβατιών, 30, 40 κρεβάτια, αυτά γεμίζουν αλλά η μεγάλη πίεση που δέχεται το σύστημα είναι στους απλούς θαλάμους. Εκεί υπάρχουν πολλοί ασθενείς, αρκετοί με συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου για τη στήριξη της αναπνευστικής τους λειτουργίας ενώ υπάρχουν και κάποιοι διασωληνωμένοι ασθενείς εκτός ΜΕΘ, που παραμένουν εκτός για κάποιες ώρες ή και μέρες με το υγειονομικό προσωπικό να μην επαρκεί για τον μεγάλο όγκο των ασθενών που δέχονται τα νοσοκομεία.
Χρειαζόμαστε τουλάχιστον ένα δεκαπενθήμερο για να δούμε μία αποκλιμάκωση στις απλές κλίνες που σηκώνουν και το μεγαλύτερο φορτίο. Σε ό,τι αφορά το Πάσχα, Είμαστε όλοι πολύ προβληματισμένοι για το τι πρέπει να κάνουμε, αν πρέπει να υπάρξει άρση των περιορισμών ή όχι. Το προηγούμενο Πάσχα ήταν τελείως διαφορετικό, η πανδημία είχε αρχίσει πριν δύο μήνες πριν και η απόφαση ήτανε εύκολο να παρθεί, όλοι είπαμε με μια φωνή «δεν ανοίγουμε». Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά και η κόπωση τεράστια. Δεν μπορείς να πεις εύκολα το ίδιο….
Αν ανοίξουμε θα πρέπει να διαχειριστούμε αυτό το άνοιγμα με μεγάλη υπευθυνότητα, να μη θεωρήσουμε ότι ξεμπερδέψαμε με τον κορονοϊό. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε την ελευθερία μας με υπευθυνότητα, γιατί ούτε η υπερβολική περιχαράκωση οδηγεί πουθενά και τελικά οδηγεί στο να μην εφαρμόζονται τα μέτρα».
Στέλιος Λουκίδης : Να ανοίξουμε πρώτα απ’ όλα τις υπόλοιπες σχολικές βαθμίδες
«Στο νοσοκομείο «Αττικόν» δεν αδειάσαμε ποτέ. Οι κλίνες είναι διαρκώς γεμάτες κι εκτιμώ ότι αυτό θα συνεχιστεί και για τις επόμενες τρεις εφημερίες που έχουν διάρκεια περίπου 12 μέρες. Πίεση στις ΜΕΘ υπάρχει, αλλά φτάσαμε να έχουμε 55 κλίνες ΜΕΘ και δεν μας πρόδωσαν ποτέ. Αυτό που παρατηρήθηκε τον τελευταίο καιρό είναι ότι υπάρχουν ασθενείς που έρχονται στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και πρέπει να παραμείνουν εκεί για 24 ώρες σε τμήμα βραχείας νοσηλείας άλλοι με συσκευές υψηλής ροής οξυγόνου άλλοι όχι, αναμένοντας να βρεθεί κενό κρεβάτι στην κλινική Covid. Πιστεύω ότι για τις επόμενες δύο βδομάδες θα έχουμε την ίδια εικόνα, γιατί είναι πολλά τα κρούσματα εκεί έξω οπότε από τη στιγμή που ο ιός διασπείρεται είναι λογικό να παραμένουν φορτωμένες οι εισαγωγές στα νοσοκομεία.
Για το θέμα του ανοίγματος όπου και να πάμε θα γίνουν συνωστισμοί. Και στην Αττική να μείνουμε, συνωστισμοί θα γίνουν και στο χωριό να πάμε το ίδιο θα συμβεί. Αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι μήπως προς την περιφέρεια, στο χωριό γίνει και διασπορά.
Πάντως εγώ πιστεύω ότι προτεραιότητα σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο άνοιγμα έχει η εκπαίδευση. Συζητάμε τι θα ανοίξουμε, όταν το πρώτο που πρέπει να ανοίξουμε είναι όλα τα σχολεία, όλες τις σχολικές βαθμίδες. Όσο για ένα φαινόμενο των ημερών που λαμβάνει πλέον μεγάλες διαστάσεις είναι τα αναρίθμητα τηλέφωνα που δεχόμαστε καθημερινά από ανθρώπους οι οποίοι με αγωνία ρωτούν πώς θα μπορέσουν να κάνουν συγκεκριμένα τα mRNA εμβόλια. Σήμερα το τηλέφωνο χτύπαγε ασταμάτητα και 9 στα 10 τηλεφωνήματα ήταν γι’ αυτό το θέμα».
Βίκυ Κατσαούνου : Δεν θα διορθωθεί η κατάσταση αν δεν καταλάβουμε ότι σε τέτοιες εποχές πορείες δεν γίνονται
«Έχει (αν πότε υπήρξε) χαθεί η κοινή λογική. Όποτε καταλάβουμε ότι τέτοιες εποχές δεν γίνονται συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, πορείες κτλ κι ότι χωρίς μάσκα δεν πηγαίνουμε πουθενά τότε ίσως να βελτιωθούν τα πράγματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι αερολογίες. Συγνώμη που ακούγομαι έτσι αλλά πραγματικά κουραστήκαμε κι απογοητευτήκαμε, εμείς οι υγειονομικοί. Όσο για την πίεση στα νοσοκομεία, όση κι αν είναι τη διαχειριζόμαστε. Κι αν δεν υπάρχει κρεβάτι διαθέσιμο, θα βρεθεί, θα παρθεί από άλλη κλινική. Δεν αποτελεί όμως λύση το να ξαπλώσει ο ασθενής σε κρεβάτι. Αυτό δεν προϋποθέτει και ίαση…».
