Του Αντώνη Πανούτσου
Το δημοσίευμα των New York Times για την εμπλοκή του Ιβάν Σαββίδη στην διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το όνομα της ΠΓΔΜ έχει τρεις ενδιαφέρουσες παραμέτρους.
Πρώτον υπογράφεται από την διαπιστευμένη στο Πεντάγωνο ρεπόρτερ της εφημερίδας Έλεν Κούπερ και από τον ειδικό σε θέματα τρομοκρατίας και εθνικής ασφάλειας Ερικ Σμίτ και είναι βασισμένο σε έρευνα του OCCRP, της Οργάνωσης Δημοσιογραφικής Έρευνας για την Διαφθορά και το Οργανωμένο Έγκλημα. Είναι σαφές ότι το δημοσίευμα προέρχεται από την αμερικανική κυβέρνηση που εκτός από την εθνική ασφάλεια, ερεύνησε τις παραμέτρους τρομοκρατίας, διαφθοράς ή την εμπλοκή του οργανωμένου εγκλήματος σε σχέση με το Μακεδονικό.
Δεύτερον η Αμερική του Ντόναλντ Τραμπ και του πρεσβευτή Τζέρι Πάιατ δεν ενδιαφέρεται να κρατήσει τα προσχήματα. Για την ακρίβεια θέλει να δείχνει την ισχύ της. Η αναφορά σε χρηματισμό Μακεδόνων – έτσι αναφέρονται οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ στο δημοσίευμα – πολιτικών, ακραίων εθνικιστικών οργανώσεων και των χούλιγκαν της Βαρντάρ για να πολεμήσουν το δημοψήφισμα θα μπορούσε να είναι δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Η δήλωση του βοηθού υπουργού εξωτερικών και ειδικό για ευρωπαϊκά θέματα Γουές Μίτσελ ότι οι ΗΠΑ «δουλεύουν» την Ελλάδα σαν «άγκυρα σταθερότητας και στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Δυτικά Βαλκάνια» διπλωματική τακτική. Ότι η ανάμιξη του Ιβάν Σαββίδη στην υπόθεση προκύπτει από υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών, email και κειμένων του προέδρου του ΠΑΟΚ είναι blatant ομολογία παρανόμων ενεργειών στο έδαφος μιας σύμμαχης χώρας. Φυσικά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η πιο φιλοαμερικανική ελληνική κυβέρνηση μετά το τέλος του εμφυλίου το έκανε γαργάρα χαμογελώντας.
Τρίτον οι Αμερικάνοι αδιαφόρησαν για τον χρόνο του δημοσιεύματος. O οποίος συνέπεσε με την επίσκεψη του Πάνου Καμμένου στις ΗΠΑ. Με την ελληνική κυβέρνηση ανίκανη να φυτέψει ρεπορτάζ στους NYT και την OCCRP να έχει προνομιακή πληροφόρηση από την αμερικανική κυβέρνηση, ο χρόνος της δημοσίευσης ήταν καθαρά θέμα των Αμερικάνων. Για ποιο όμως λόγο η αμερικάνικη κυβέρνηση να θέλει να φέρει σε δύσκολη θέση έναν τελειωμένο πολιτικό που σαν μεσίτης προτείνει τοποθεσίες για αμερικάνικες βάσεις από την Λάρισα και τον Βόλο μέχρι την Αλεξανδρούπολη ;
Ο λόγος είναι ότι οι Αμερικάνοι δεν τον χρειάζονται. Μετά την ματαίωση της εκμετάλλευσης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης από τον Ιβάν, την απέλαση των Ρώσων διπλωματών και την έκθεση του Σεν Λιούις που για τους τύπους ονομαζόταν Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης οι Αμερικάνοι ξέρουν ότι δεν έχουν παρά να ζητήσουν κάτι από την κυβέρνηση και θα το έχουν.
Απόδειξη η αντίδραση της κυβέρνησης στις δηλώσεις του Καμμένου που οι πρώτες δηλώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ κατέκριναν τον Καμμένο για την θέση του στην συμφωνία με των Πρεσπών αλλά για τις βάσεις, κουβέντα. Χθες στις 21.30 στο site της Αυγής μπορούσε κανείς να διαβάσει για την στήριξη της κυβέρνησης στην Κύπρο για την αξιοποίηση της ΑΟΖ, για το «κρεσέντο καταστροφολογίας» του Κυριάκου Μητσοτάκη και για τις νέες εξελίξεις στις έρευνες για τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου αλλά οι δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας για τις τρεις βάσεις μούγκα. Η δήλωση για τις βάσεις εξεταζόταν από το πολιτμπιρό για το αν και πως πρέπει να δημοσιευτεί.
Τέλος οι Αμερικάνοι αδιαφορούν για τον Πάνο και τα αισθήματα του. Για να ξηγηθώ Φλομπέρ από την στιγμή που μπορούν να έχουν όσες βάσεις θέλουν, μαμούθ, μαμούθ με πιπίνι, κούκο διπλό αβολοντέ δεν έχουν κανένα λόγο να ασχολούνται με τον Πάνο και τα αιτήματα του για το όνομα της ΠΓΔΜ. Τις παίρνουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, σερβίρουν το κεφάλι του Πάνου στον μοβόρο Κοτζιά που στραβώνει όποτε κάποιος μπλέκεται με την διπλωματία για να το ταριχεύσει και συνεχίζουν τις υποκλοπές mails, τηλεφωνημάτων ή ότι άλλο τους παίρνει να κάνουν με την περήφανη κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά.
