Του Σάκη Μουμτζή
Στην ζωή τα περισσότερα γεγονότα έχουν δύο εκδοχές. Εννοείται πως τα πιο σύνθετα έχουν περισσότερες. Η προχθεσινή ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στην ελληνική γλώσσα με αμερικανική προφορά θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε σαν ένα γεγονός αξιοπερίεργο που εκφεύγει κάθε λογικής προσέγγισης.
Παρά ταύτα θα προσπαθήσω να το ερμηνεύσω λογικά φωτίζοντας -όσο μπορώ βέβαια- τις δύο όψεις του. Η πρώτη ερμηνεία υποστηρίζει πως ο Α.Τσίπρας μίλησε με αυτόν τον περίεργο τρόπο γιατί, κάτω από την πίεση και το άγχος των ιστορικών στιγμών, νόμιζε πως μιλούσε την αμερικανική γλώσσα κι έτσι έδωσε σε αυτήν και την απαιτούμενη προφορά. Μια ερμηνεία που παρέχει αρκετά ελαφρυντικά στον πρωθυπουργό.
Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει, πως κάποιοι «επιτήδειοι» έπεισαν τον πρωθυπουργό πως αν μιλήσει ελληνικά με αμερικανική προφορά θα μπορούσε να τον καταλάβει καλύτερα ο πρόεδρος Μπ.Ομπάμα, από το αν μιλούσε αμερικανικά με ελληνική προφορά. Αυτή είναι μια ερμηνεία όχι και πολύ κολακευτική για τον πρωθυπουργό μας. Ο αναγνώστης διαλέγει την ερμηνεία που προτιμά.
Για να μιλήσουμε σοβαρά, το προχθεσινό θέαμα του Α. Τσίπρα απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο ανεπαρκής είναι στην εκπροσώπηση της Ελλάδος στο διεθνές επίπεδο. Αν δε συνυπολογίσουμε και την ενδυματολογική αντισυμβατικότητα του, που τον καθιστά πλέον γραφικό, αντιλαμβανόμαστε πως η συνολική εικόνα του ήταν τραγική.
Εντάξει, μας δήλωσε πως θα βάλει γραβάτα όταν κουρευθεί το χρέος. Στο μεταξύ όμως μπορεί να φορά παπιγιόν. Θα του πάει κιόλας και θα πρωτοτυπήσει. Και είμαι βέβαιος, πως αν κάνει αυτό το βήμα, θα τον ακολουθήσουν και άλλοι σύντροφοι.
Μα είναι εκ πεποιθήσεως μίζεροι και «καρμίρηδες», θα αντιτείνει ο αναγνώστης. Δεν θέλουν μόνο να είναι αντισυμβατικοί, επιθυμούν να δείχνουν πως είναι και «λαϊκοί τύποι». Μόνο που όταν σε κάποιες εκδηλώσεις δεν αντιλαμβάνονται την σημασία του πρωτοκόλλου, τότε αγγίζουν, δυστυχώς, την γελοιότητα.
Το να είναι κάποιος λαϊκός τύπος, είναι αυθόρμητο και πηγαίο, αναδύεται αβίαστα από τον εσωτερικό κόσμο του και φαίνεται στον χαρακτήρα του, γιατί είναι κάτι το γνήσιο. Και σμόκιν να φορέσει ένας τέτοιος «τύπος» δεν χάνει την λαϊκότητα του.
Αυτή η επιτηδευμένη απλότητα και η ενδυματολογική αφέλεια και ενοχλεί, αλλά κυρίως, εκθέτει αυτόν που την φέρει. Θα πρότεινα στο Μέγαρο Μαξίμου να προσλάβουν τον κ. Ζαμπούνη να τους διδάξει καλούς τρόπους και κώδικα συμπεριφοράς. Κάτι θα μάθουν. Ας τον κάνουν μάλιστα και υπουργό πρωτοκόλλου και καλών τρόπων.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιλήφθηκε πως πλέον δεν είναι η ανέμελη παρεούλα που λέει τις επαναστατικές μπούρδες στα μπαράκια, αλλά πως έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.Έτσι δεν κατανόησαν πως η εκπροσώπηση της πατρίδας μας είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και η ουσία, ο τύπος και το πρωτόκολλο είναι ένα ενιαίο σύνολο.
Κανένας δεν έχει την απαίτηση από έναν πρωθυπουργό που δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες να τις εκμάθει με ταχύρρυθμα μαθήματα και μάλιστα σε ηλικία που η απομνημόνευση έχει ατονήσει. Θα μπορούσε όμως κάλλιστα να ομιλεί την μητρική γλώσσα του, όπως κάνουν όλοι οι ηγέτες που τιμούν την πατρίδα τους, και να υπάρχει μεταφραστής. Σε αυτήν την περίπτωση ουδείς θα τον κατηγορούσε.
Προφανώς όμως ο Α.Τσίπρας μιλώντας την αγγλική -όπως όλοι γνωρίζουμε πώς την ομιλεί- νομίζει πως καθίσταται ισότιμος συνομιλητής με τους υπόλοιπους. Πως δεν υστερεί. Η συμπλεγματική αντιμετώπιση της ελληνικής γλώσσας εκ μέρους του, δεν είναι διόλου τιμητική για τον ίδιο, αλλά κυρίως για το αξίωμα του, στο οποίο καθρεφτίζεται η πατρίδα μας.
Παραβλέπω τις άλλες ερμηνείες που είδαν το φως της δημοσιότητας για την τρισάθλια προχθεσινή εμφάνιση του και κρατώ τις δύο που επεσήμανα, με σκωπτικό τρόπο, στις πρώτες γραμμές του άρθρου μου.
Ο Θεός να μας βοηθήσει!
