Αναμφίβολα ευφυής η κίνηση του Α. Τσίπρα να εκχωρήσει στην αριστερή τάση τη θέση του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ. Και τους αιφνιδίασε και τους αποστόμωσε. Έφτασαν στο σημείο να διαμαρτύρονται οι της αριστερής τάσης γι' αυτήν την ενέργεια του Α. Τσίπρα.
Δύο - τρεις, όχι περισσότεροι, εδώ και καιρό γράφαμε πως δεν είναι ο Τσίπρας το βαρίδι για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το βαρίδι που τραβά τον Τσίπρα στον πάτο. Αυτό το αντιλήφθηκε ο Α. Τσίπρας και έκανε μια κίνηση βγαλμένη μέσα από τις γνωστές ιντριγκαδόρικες στιγμές της παραδοσιακής Αριστεράς. Είναι μια πάγια τακτική στην Αριστερά, για τις δεξιές στροφές να επιλέγονται στελέχη της αριστερής τάσης. Γι' αυτό ο Θοδωρής Δρίτσας ήταν «μουτρωμένος», όπως παρατήρησε ο Α. Τσίπρας.
Τι έκανε λοιπόν; Χάρισε στους εσωκομματικούς αντιπάλους του το βαρίδι του κόμματος και αυτός ελεύθερος πλέον από τις δουλείες του 4% μπορεί να παίξει την μπάλα που θέλει ή που μπορεί να παίξει. Να αντιμετωπίσει πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη και να επεξεργασθεί, στο μέτρο των ικανοτήτων του και των δυνατοτήτων του, μια νέα, πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση. Και η Κεντρική Επιτροπή ας ασχολείται με το πέρασμα στον σοσιαλισμό και με την όξυνση της ταξικής πάλης.
Ούτως ή άλλως την εξέλεξε ένας μικρός αριθμός μελών του ΣΥΡΙΖΑ και προφανώς γι' αυτόν τον λόγο δεν ανακοινώθηκε πόσοι τελικά ψήφισαν από τα 66.000 μέλη του κόμματος στη δεύτερη κάλπη. Ο Α. Τσίπρας καβάλα πάνω στις δεκάδες χιλιάδες ψήφους που έλαβε ο ίδιος είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης και μοιράζει παιχνίδι. Αισθάνθηκε ισχυρός να αντιπαρατεθεί για πρώτη φορά με τον νούμερο 2, σε δημοτικότητα στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Π. Πολάκη. Τυχαίο;
Του είπε: «Δεν είσαι ο αυθεντικός εκφραστής των 172.000 μελών. Αλλά τα εκπροσωπούν ο καθένας και η καθεμία από εμάς». Τη δεύτερη πρόταση την είπε ο Α. Τσίπρας για να χρυσώσει το χάπι. Αυθεντικός εκφραστής είναι ο ίδιος, γιατί αυτό συμβαίνει στα αρχηγικά κόμματα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ - καλώς κατά τη γνώμη μου - μετατράπηκε σε ένα αρχηγικό κόμμα.
Είναι ολοφάνερο πως ο Α. Τσίπρας παίρνει το παιχνίδι όλο επάνω του. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις στο πρόσωπο του αρχηγού αναζητούνται και οι ευθύνες μιας ήττας. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ουδείς μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον Α. Τσίπρα. Είναι ο κυρίαρχος του εσωκομματικού παιχνιδιού ακόμα και μετά από νέα ήττα. Αυτό πέτυχε με την εκλογή του από τη βάση. Έτσι αισθάνθηκε ισχυρός να μοιράσει την τράπουλα όπως αυτός ήθελε, χωρίς πολλές αντιρρήσεις, όπως φάνηκε και από την ψηφοφορία.
Το γεγονός ότι είναι άριστος χειριστής των εσωκομματικών καταστάσεων, αυτό δεν τον καθιστά αυτομάτως και μεγάλο πολιτικό επί εθνικού ακροατηρίου. Εκεί θέλει πολλή δουλειά ακόμα.
