Ζούμε σε μία κοινωνία που είναι υποασφαλισμένη και που εδώ και χρόνια προσπαθεί να επιλύσει τα σοβαρά προβλήματα του ασφαλιστικού της συστήματος. Μετά από τρία μνημόνια, τεράστιες περικοπές στις συντάξεις και αλλεπάλληλες μεταρρυθμίσεις, το αδιέξοδο παραμένει αποτελώντας μία βραδυφλεγή βόμβα για την οικονομία. Σήμερα καθίσταται επιτακτική την ανάγκη εφαρμογής ενός νέου μοντέλου που θα είναι σύγχρονο και πάνω απ' όλα βιώσιμο.
Ο δημόσιος διάλογος έχει ανοίξει ενώ η κυβέρνηση εισηγείται ένα ασφαλιστικό μοντέλο που βασίζεται σε ένα μεικτό σύστημα τριών πυλώνων το οποίο προσομοιάζει στα συστήματα των σκανδιναβικών χωρών. Θα ενσωματώνει τόσο τα διανεμητικά όσο και τα κεφαλαιοποιητικά στοιχεία, μοιράζοντας κατ' αυτό τον τρόπο τον κίνδυνο και εξασφαλίζοντας παράλληλα τη βιωσιμότητά του. Σύμφωνα με τον αρμόδιο υπουργό, με τις αλλαγές που προωθούνται, το ασφαλιστικό σύστημα θα μετατραπεί από «δημοσιονομικό βάρος» που είναι σήμερα, σε μοχλό ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία.
Ας δούμε, όμως, τι ακριβώς προβλέπεται σε κάθε πυλώνα:
Πρώτος πυλώνας – Εθνική σύνταξη: Πρόκειται για ένα σύστημα δημοσίου δικαίου, συνταγματικά κατοχυρωμένο, με δημόσιο, καθολικό, υποχρεωτικό, αυτεπάγγελτο και αναδιανεμητικό χαρακτήρα (δηλαδή χρηματοδοτούμενο με εισφορές). Καλύπτει δύο επίπεδα ασφάλισης: κύρια ασφάλιση (πρώτο επίπεδο – περίπου 80% του συνόλου των συντάξεων) και επικουρική ασφάλιση (δεύτερο επίπεδο).
Στο σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση, ο πρώτος πυλώνας θα συγκροτείται από την εθνική σύνταξη, η οποία παραμένει κρατική, υποχρεωτική, διανεμητική (pay-as-you-go) και αναδιανεμητική, χρηματοδοτούμενη από τον κρατικό προϋπολογισμό μέσα από τη φορολογία και από την ανταποδοτική σύνταξη, το ύψος της οποίας θα πρέπει να συνδέεται πιο αναλογικά από ό,τι προβλέπεται σήμερα, με τις καταβληθείσες εισφορές.
Δεύτερος πυλώνας – Επαγγελματικά Ταμεία: Θα είναι κεφαλαιοποιητικός και εξίσου υποχρεωτικός. Οι εισφορές, τόσο από τους εργαζόμενους, όσο και από τους εργοδότες κεφαλαιοποιούνται και διατηρούνται σε έναν ατομικό λογαριασμό, κάτι σαν ατομικό κουμπαρά, ο οποίος θα ανήκει στον ασφαλισμένο και ο οποίος ουσιαστικά θα «αυγατίζει», εξασφαλίζοντας στον εργαζόμενο όταν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης, σημαντικές οικονομικές αποδόσεις. Με την υπάρχουσα οικονομική κρίση για ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι η μοναδική αποταμίευση που θα μπορέσουν να κάνουν στη ζωή τους, επομένως οι καλύτερες αποδόσεις είναι πολύ σημαντικές.
Έτσι σταδιακά, η επικουρική θα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της συνολικής σύνταξης ενώ σήμερα, η μέση επικουρική δεν ξεπερνά τα 180 ευρώ. Ο δεύτερος πυλώνας θα εξασφαλίζει στους ασφαλισμένους σημαντικούς βαθμούς ελευθερίας: ηλικία λήψης προϊόντος, μείγμα εφάπαξ και μηνιαίων καταβολών και επενδυτική στρατηγική αλλά και εναλλακτικό επενδυτικό φορέα πέραν του κρατικού. Οι εναλλακτικοί φορείς ασφάλισης θα μπορούν να είναι επαγγελματικά ταμεία ή επενδυτικές και ασφαλιστικές εταιρείες που θα ελέγχονται αυστηρά και θα επιβλέπονται από την Τράπεζα της Ελλάδος και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.
Τρίτος πυλώνας – Ιδιωτική Ασφάλιση: Παραμένει αποκλειστικά προαιρετικός, κεφαλαιοποιητικός και ιδιωτικός. Ο εργαζόμενος θα έχει τη δυνατότητα να επενδύσει ένα μέρος των αποταμιεύσεών του ώστε με το τέλος του εργασιακού του βίου να έχει εξασφαλίσει ένα επιπλέον εισόδημα. Η δυνατότητα αυτή υπάρχει και σήμερα στη χώρα μας αλλά πλέον θα δοθούν επιπλέον φορολογικά κίνητρα, προκειμένου να αυξηθεί η συμμετοχή των εργαζομένων. Βάσει των υπολογισμών της κυβέρνησης, το σωρευτικό κόστος της σαρανταετούς πλήρους μετάβασης στο νέο επικουρικό σύστημα δεν θα ξεπερνά το 0,5% του σωρευτικού ΑΕΠ, επομένως θα είναι οικονομικά βιώσιμο. Επιπλέον, εκτιμάται ότι με την πλήρη μετάβαση στο νέο κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικής ασφάλισης, θα δημιουργηθούν στην ελληνική αγορά κεφάλαια, που ενδέχεται να ξεπεράσουν και τα 50 δισ. ευρώ, δίνοντας μια ανάσα στην ελληνική οικονομία.
Το liberal.gr παρουσιάζει ενδιαφέροντα χρηστικά θέματα που αφορούν την ιδιωτική ασφάλιση, με την υποστήριξη και συνεισφορά της εταιρείας «ΑΣΦΑΛΕΙΑΙ ΜΙΝΕΤΤΑ».
