Η Βιγιαρεάλ στον τελικό του Europa League πέτυχε τρεις νίκες. Η μία ήταν η αγωνιστική: το 11-10 στα πέναλτι επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1-1 στην κανονική διάρκεια και στην παράταση) στο Γκντανσκ της Πολωνίας. Η άλλη ήταν κόντρα σε μια από τις κινητήριες δυνάμεις της Super League, που ακόμη... λειτουργεί με μόνο τρεις ομάδες: τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Μπαρτσελόνα και τη Γιουβέντους. Η 3η ήταν εναντίον της UEFA και στο σύστημα που οδήγησε να δημιουργηθεί το... αντάρτικο των «μεγάλων».
Ο Φερνάντο Ροτς είναι ο ιδιοκτήτης της Βιγιαρεάλ. Σύμφωνα με το Forbes βρίσκεται μέσα στους 2.000 πλουσιότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Η περιουσία του ανέρχεται στα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Απέκτησε την ομάδα το 1997 και σταδιακά τα χρήματά του και οι σωστές επιχειρηματικές αποφάσεις του την οδήγησαν στην LaLiga και από εκεί στην Ευρώπη. Η Βιγιαρεάλ το 2002 έφτασε στον τελικό του εξαφανισμένου πια Intertoto, Την επόμενη σεζόν αφού το κέρδισε έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Μετά ξανακέρδισε το Intertoto κι έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Το 2006 έφτασε στα ημιτελικά του Champions League.
Η Βιγιαρεάλ αυτομάτως έγινε απειλή. Από το... πουθενά εμφανίστηκε μια ομάδα από μια πόλη με λίγους κατοίκους και χωρίς ιστορία που μπορούσε να πάρει τον Ντιέγκο Φορλάν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (2004) για 3,2 εκατομμύρια ευρώ... cash, τον Μαρτίν Παλέρμο (2001) για 7,8 εκατομμύρια από τη Μπόκα Τζούνιορς, τον Χοσέ Μάρι από τη Μίλαν (2003) για εννιά εκατομμύρια, τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε από τη Μπαρτσελόνα για δέκα εκατομμύρια (2005). Το Financial Fair Play (FFP) δημιουργήθηκε με τη δικαιολογία πως έτσι δεν θα υπήρχαν χρεοκοπίες ομάδων. Ωστόσο, «μπλόκαρε» και την εξέλιξη εκείνων που έχουν σοβαρούς επενδυτές όπως ο Ροτς.
Από την σεζόν 2000-01 μέχρι και την σεζόν 2010-11 που οι ομάδες προετοιμάστηκαν για την εφαρμογή του FFP, η Βιγιαρεάλ έδωσε περισσότερα χρήματα για μεταγραφές απ' όσα πήρε σε όλες εκτός μίας (2007-08). Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2011-12 – της πρώτης με φουλ ισχύ του FFP – κι αφού είχε πουλήσει τον Σάντι Καθόρλα, τον αστέρα της εκείνη την εποχή, για 23 εκατομμύρια ευρώ στη Μάλαγα, υποβιβάστηκε.
Ο Ροτς τότε μετρούσε ήδη 15 χρόνια ως ιδιοκτήτης της. Αν ήταν να την παρατήσει θα το είχε κάνει, αν δεν τον ενδιέφερε, επίσης. Κι όμως αντί να επιβραβευτεί η προσπάθειά του να «μεγαλώσει» μια μικρή ομάδα, αντίθετα, αναγκάστηκε να τροφοδοτεί με παίκτες την ελίτ. Οταν φάνηκαν τα μειονεκτήματα του FFP, που δεν επιτρέπει στις ομάδες να δίνουν περισσότερα από όσα παίρνουν και κυρίως στους επενδυτές να βάζουν από την τσέπη τους, τους είπαν πως θα έπρεπε να «χτίσουν οργανικά». Με λίγα λόγια να διαπρέπουν χρόνο με το χρόνο παίζοντας με μειονέκτημα σε σύγκριση με τις κορυφαίες ομάδες. Εκτοτε, η Βιγιαρεάλ έχει πουλήσει παίκτες στη Μίλαν, στην Αρσεναλ, στην Ατλέτικο Μαδρίτης, στη Μπαρτσελόνα, στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – όλες τους ιδρυτικά στελέχη της Super League. Κι αν θα μπορούσε να τους κρατήσει; Ισως να έφτανε στη... χθεσινή επιτυχία πολύ πιο γρήγορα. Ισως η Βιγιαρεάλ να είχε κι έναν ή περισσότερους εγχώριους τίτλους στο παλμαρέ της.
Για να διορθώσει τα λάθη της που την οδήγησαν στον υποβιβασμό και να γίνει και πάλι ανταγωνιστική χρειάστηκε δύο σεζόν. Για να φτάσει στο σημείο που ήταν προτού πέσει πέρασε άλλη μια σεζόν – σ' αυτό το διάστημα ξεπέρασε πολλές φορές τον εαυτό της και διέψευσε τα προγνωστικά. Τελευταία φορά έπαιξε στο Champions League την σεζόν που υποβιβάστηκε (2011-12). Θα επιστρέψει ξανά την επόμενη, επειδή κατέκτησε το... Europa League.
Η διοίκηση της Βιγιαρεάλ ήταν από τις πρώτες που επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον Φλορεντίνο Πέρεθ, πρόεδρο της Ρεάλ Μαδρίτης και της... Super League. «Η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι να μπορείς να ονειρευτείς μεγάλες επιτυχίες. Το να προσπαθήσεις να “πνίξεις” αυτό το όνειρο είναι πολύ αρνητικό. Επιπλέον, εμείς δεν έχουμε ανάγκη κανέναν Φλορεντίνο Πέρεθ να έρθει να μας σώσει», είπε ο Ροτς. Η Super League θα απαξίωνε τόσο τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τελικά τις εθνικές. Τη Βιγιαρεάλ που δεν είναι... εμπορική ομάδα, αλλά έχει κερδίσει τα παράσημά της στον αγωνιστικό χώρο, δεν θα την καλούσαν στην Super League, ενώ οι 12 είχαν έτοιμη τη συμφωνία κυρίων να μην κάνουν μεταγραφές μεταξύ τους, αλλά να παίρνουν μόνο από όσες βρίσκονται έξω από τον «κύκλο» τους. Τα λεφτά που τους εξασφάλιζε, δε, η πρακτικά κλειστή λίγκα θα τους επέτρεπαν ακόμη περισσότερο να κάνουν λάθη χωρίς να υπάρχουν αγωνιστικές συνέπειες – ότι συμβαίνει εδώ και χρόνια, δηλαδή, σε πρωταθλήματα σαν το ισπανικό λόγω του Financial Fair Play.
