Υπάρχουν φορές που η αντίφαση της κουλτούρας μίας πόλης ή μίας ομάδας ταιριάζει αρμονικά με την εντελώς αντίθετη προσωπικότητα ενός προπονητή. Ο Ουνάι Εμερι το διαπίστωσε και από τις δύο όψεις. Για μόλις 18 μήνες, δεν «δέθηκε» ποτέ με το Λονδίνο και τους οπαδούς της Αρσεναλ. Παρότι το 2019 είχε οδηγήσει τους «κανονιέρηδες» ως τον τελικό της διοργάνωσής «του», το Europa League, η «καρέκλα» που είχε αφήσει ο Αρσέν Βενγκέρ ήταν πολύ «καυτή».
Ο Ισπανός, ωστόσο, αν και γενικά «κλειστός» χαρακτήρας, βρήκε ένα νέο «σπίτι» στη Βιγιαρεάλ και το βράδυ της Πέμπτης (6/5) βοήθησε το «κίτρινο υποβρύχιο» να πετύχει μία διπλή εκδίκηση εναντίον της αγγλικής ομάδας. Από τη μία ήταν εκείνος που, μετά το 2-1 της Ισπανίας και το 0-0 της ρεβάνς του «Emirates» πανηγύρισε επί της πρώην ομάδας του την πρόκριση στον πέμπτο προσωπικό τελικό του στο Europa League. Από την άλλη, ήταν η ομάδα του και μία πόλη που περίμενε υπομονετικά 15 χρόνια για να «πληρώσει» την Αρσεναλ με το ίδιο νόμισμα.
Ο Ουνάι Εμερι είναι ένας κόουτς που, όπως τονίζει μέλος της Αρσεναλ που συνεργάστηκε και με εκείνον και με τον διάδοχό του, Μικέλ Αρτέτα. «ζει μέσα στο κεφάλι του... Ο Μικέλ θέλει να “εισβάλλει” στο μυαλό των αντιπάλων του. Αλλά και οι δύο δουλευταράδες, αφοσιωμένοι, απαιτητικοί, “ζεστοί” και αστείοι». Απλώς, ο προπονητής της Βιγιαρεάλ δεν κατόρθωσε ποτέ όλα αυτά να τα προβάλει δημοσίως. Ο χαρακτήρας του έρχεται σε αντίθεση με τους «εκρηκτικούς» κατοίκους και ενθουσιώδεις οπαδούς μίας ομάδας από μία πόλη 50.000 ανθρώπων, πλάι στη Βαλένθια, στην ανατολική Ισπανία.
Σε αυτό το μέρος, όμως, ο Ουνάι Εμερι μπορεί να είναι πάλι ο εαυτός του, δίχως τα βρετανικά ταμπλόιντ που «τσέκαραν» κάθε κίνησή του εντός και εντός γηπέδου, όπως συνέβη από τον Μάιο του 2018 ως τον Νοέμβριο του 2019 στον πάγκο της Αρσεναλ. Ο 50χρονος Ισπανός κόουτς δεν εκπλήρωσε στην πορεία της καριέρας του τις προσδοκίες από τα τρία διαδοχικά τρόπαια Europa League που κατέκτησε με τη Σεβίλλη από το 2014 ως το 2016.
Η διετία στο Παρίσι. (2016 – 2018) συνοδεύτηκε μεν από επτά εγχώριους τίτλους, όμως η πανίσχυρη στη Γαλλία Παρί Σ.Ζ. δεν πέτυχε ποτέ επί των ημερών του την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Αλλωστε, ο αποκλεισμός στους «16» του Champions League από τη Μπαρτσελόνα, με συντριβή 6-1 στο «Καμπ Νου» μετά τη νίκη με 4-0 στο «Παρκ ντε Πρενς», ακόμη τον «στοιχειώνει»... Ο Εμερι έφτασε κοντά σε έναν τέταρτο ευρωπαϊκό τίτλο το 2019, όμως η Αρσεναλ ηττήθηκε στον τελικό του Μπακού, στο Αζερμπαϊτζάν, από τη συμπολίτισσα Τσέλσι.
Στις 26 Μαΐου στο Γκντανσκ της Πολωνίας, κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στον παρθενικό ευρωπαϊκό τελικό της, η Βιγιαρεάλ θα διεκδικήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της. Με την ισοπαλία στο Λονδίνο άφησε την Αρσεναλ εκτός κάποιου τελικού σε Αγγλία ή Ευρώπη μετά το 2016. Παράλληλα, οι Ισπανοί αφήνουν πιθανότατα τους Λονδρέζους εκτός Ευρώπης (είναι 9οι στην Premier League) έπειτα από 25 χρόνια και θα προσπαθήσουν εκείνοι να κατακτήσουν το τρόπαιο και να βρεθούν στο Champions League της επόμενης περιόδου.
Η Βιγιαρεάλ έφτασε τις 15 προκρίσεις σε 16 νοκ -άουτ αγώνες στους οποίους νίκησε στο πρώτο ματς και «έσπασε» και την «κατάρα» των ημιτελικών, καθώς μετρούσε τέσσερις αποτυχημένους. Το «κίτρινο υποβρύχιο» δεν τα κατάφερε στο Κύπελλο UEFA ή Europa League το 2004 (Βαλένθια), το 2011 (Πόρτο) και το 2016 (Λίβερπουλ) και στο Champions League το 2006, απέναντι στην Αρσεναλ. Τότε, μετά την ήττα 1-0 στην Αγγλία, το χαμένο πέναλτι του Ρικέλμε στη χωρίς γκολ ρεβάνς κόστισε τον τελικό...
Η ισπανική ομάδα αγωνίστηκε για πρώτη φορά στη Λα Λίγκα το 1998 και άμεσα υποβιβάστηκε. Επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία το 2000, εδραιώθηκε στους «μεγάλους», όμως στις 13/5/2012 βρέθηκε και πάλι στη Segunda Division. Μερικές εβδομάδες μετά, το τότε νέος προπονητής της, Μανόλο Πρεσιάδο, πέθανε από καρδιακή προσβολή... Η Βιγιαρεάλ προβιβάστηκε την επόμενη χρονιά και τερμάτισε 6η το 2014, κερδίζοντας συμμετοχή στο Europa League.
Το 2016 ήταν 4η στη Λα Λίγκα και προκρίθηκε στο Champions League, αλλά έμεινε εκτός στον τρίτο προκριματικό από τη Μονακό). Φέτος είναι 6η στην Ισπανία και με τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της θα ήθελε να αποδείξει πως «ήρθε για να μείνει». Οπως ακριβώς σκέφτεται και πάλι με μπόλικη αισιοδοξία και συχνά με μία «ακροβασία» στη λεπτή γραμμή μεταξύ αυτοπεποίθησης και αλαζονείας και ο «μαζεμένος» Ουνάι Εμερι.
