Για να μην υπάρχουν παρερμηνείες, η υποψηφιότητα του Ζαγοράκη για την προεδρία της νέας ΕΠΟ είχε μεν την «ευλογία» από το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά η στήριξη του πρωθυπουργού ήταν και είναι συμβολική: «Θοδωρή, κάνε ό,τι νομίζεις. Δεν μπορώ να βοηθήσω». Αυτά ήταν τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη την ώρα που φούντωναν οι φήμες για «εμπλοκή» και κανείς δεν ήταν σε θέση να πει με βεβαιότητα ότι το deal θα προχωρήσει. Το ρεπορτάζ λέει, ότι τον γρίφο έλυσε η παρέμβαση του Γεραπετρίτη.
Τηλεφώνησε στον Ζαγοράκη και τον έπεισε να προχωρήσει. Και μπορεί στην πρώτη του προσωπική δήλωση ο υποψήφιος πρόεδρος να υπογράμμιζε ότι «δεν χρειάζεται να συστηθώ, ούτε να επιβληθώ μέσω τρίτων», αλλά όσοι το διάβασαν, χαμογέλασαν... Αν ήταν έτσι, προς τι τα ραντεβού όχι μόνο με τους ανθρώπους της κυβέρνησης, αλλά και με τον Μαρινάκη του Ολυμπιακού ή τον Μελισσανίδη της ΑΕΚ -χωρίς κανείς να αποκλείει επικοινωνία και με τον Ιβάν Σαββίδη του ΠΑΟΚ που κατοικοεδρεύει μόνιμα στο Ροστόφ.
Τα όργανα δεν άργησαν να αρχίσουν. Οσο ιδανικός κι αν φαντάζει ένας πρόεδρος «κοινής αποδοχής» σε μια ομοσπονδία όπως η ΕΠΟ, τόσο απραγματοποίητο όνειρο κινδυνεύει να αποδειχθεί, όταν οι τέσσερις μεγαλο-πρόεδροι «σφάζονται» με το παραμικρό για την πρωτοκαθεδρία στα λεγόμενα «κέντρα των αποφάσεων». Ναι μεν, τη «λύση Ζαγόρ» την αβαντάρουν και η FIFA και η UEFA και η κυβέρνηση και προσωπικά ο υφυπουργός Αθλητισμού, αλλά εδώ μιλάμε για εκλογές, όπου υπάρχουν συσχετισμοί δυνάμεων, που κρύβουν πίσω τους συμφέροντα προέδρων τα οποία εκφράζονται από τα μέλη των τοπικών ποδοσφαιρικών Ενώσεων που θα ψηφίσουν. Κι εκεί το πράγμα γίνεται γόρδιος δεσμός, τον οποίο ο Ζαγοράκης θα πρέπει να γίνει... Μεγαλέξανδρος για να τον κόψει. Γιατί ναι μεν συμφωνούν όλοι στο πρόσωπό του, αλλά... ποιοι θα μπουν στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΠΟ; Και κυρίως τίνος τη γραμμή θα εξυπηρετούν όταν θα παίρνονται οι αποφάσεις;
Ο Αυγενάκης το έθεσε στη σωστή του βάση: «Για να υπάρξει μια κανονική διοίκηση στην ΕΠΟ, θα πρέπει η σύνθεση της εκτελεστικής επιτροπής να εκφράζει τον πρόεδρο. Κυρίως να εκφράζει το ποδόσφαιρο. Να εμφανιστούν στο συμβούλιο προσωπικότητες από τη δεξαμενή του 2004, π.χ. Νικοπολίδης, Καραγκούνης, Χαριστέας, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Λάκης, που θέλουν και μπορούν να βοηθήσουν. Να προκύψουν επώνυμοι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τις Ενώσεις και ξέρουν τα προβλήματα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, π.χ. Ανατολάκης. Και βέβαια να είναι εκεί για να δώσουν εξουσία στους τεχνοκράτες».
Η αναφορά σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Θεωρήθηκε «υπόδειξη» με σκοπό να μπουν στο συμβούλιο παλιοί ποδοσφαιριστές που «θέλει ο Ολυμπιακός» και τους οποίους ελάχιστοι από εκείνους που ψηφίζουν θα έχουν τη διάθεση να «σταυρώσουν». Μη ξεχνάμε, πως οι περισσότερες τοπικές Ενώσεις επηρεάζονται από τον Μελισσανίδη και τον Σαββίδη καθώς είναι εκείνες περίπου που έβγαλαν στις προηγούμενες αρχαιρεσίες τον σημερινό παντελώς αποτυχημένο πρόεδρο Γραμμένο. Επειτα, υπάρχουν μερικά ακόμη «καυτά» ζητήματα: Οι τεχνοκράτες σε ποιο στρατόπεδο θα ανήκουν; Ποιος θα ορίσει τον CEO, και ποιος τον αναπληρωτή πρόεδρο που ουσιαστικά θα κάνουν το κουμάντο;
Ηδη από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό μιλούν για «συμφωνία», ώστε να εκλεγούν στην εκτελεστική έξι της επιλογής ΑΕΚ και πέντε της επιλογής ΠΑΟΚ. Αλλά αν γίνει έτσι, οι άλλοι δύο του Big-4 τι ρόλο θα παίζουν, καθώς δεν θα υπάρχουν πουθενά; Και το ακόμη μεγαλύτερο ερώτημα είναι: γίνεται ποδόσφαιρο χωρίς Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό;
Κλείνω με ένα ακόμη γρίφο. Επειδή ο Ζαγοράκης δεν σκοπεύει να παραιτηθεί από ευρωβουλευτής για... να σώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τι θα γίνει αν κάποιος θέσει θέμα ασυμβίβαστου; Ασυμβίβαστο και το να είναι κάποιος ιδιοκτήτης πρακτορείου ΟΠΑΠ. Κι αυτός έχει δυο - τρία. Τι θα τα κάνει; Θα τα κλείσει; Ετσι πρέπει να εξηγείται μια δεύτερη «αντίπαλη» (;) υποψηφιότητα που εμφανίστηκε από το πουθενά και είναι του προέδρου της ΕΠΣ Βοιωτίας Κωνσταντίνου Νίκα, ο οποίος αποφάσισε να κατέβει «για καλό και για κακό», αν και δύο μέρες πριν είχε ταχθεί επίσημα υπέρ του... αντιπάλου του!
Θα δούμε κι άλλα πολλά. Ορεξη να ‘χουμε...
