Το όνομα που κυριαρχεί τις τελευταίες μέρες στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού είναι του Γενί Ενγκμπακοτό! Δύσκολο, αλλά θα μάθουμε να το προφέρουμε σιγά σιγά... Εξτρέμ, ετών 29, Κογκολέζος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία. Μας ήρθε από την Γκινγκάμπ. Οι παραστάσεις του είναι κυρίως από τη Β' Γαλλίας, έχοντας θητεία και στη Μετς την εποχή που η ομάδα ανεβοκατέβαινε στις δύο μεγάλες κατηγορίες μα και στην αγγλική Championship αφού έπαιξε στην ΚΠΡ.
Στο μισό ματς που έπαιξε εδώ, τον είδαμε να βγάζει εξαιρετικά στοιχεία. Ταχύτητα, κοντρόλ και καλή μπαλιά. Ολα αυτά από ένα παίκτη που δεν τον ήξερε κανείς, και παραμένει σταθερά στα χαμηλά πατώματα. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Την απάντηση τη δίνει ο Ολυμπιακός, που τα τελευταία χρόνια έχει φέρει στην ομάδα του τέτοιους άγνωστους μεταξύ αγνώστων, ποδοσφαιριστές όπως ο Σισέ, ο Μαζουακού, ο Μπα και κυρίως ο Καμαρά. Τους αγόρασε με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ κι έχει αρχίσει να τους πουλάει με αρκετά εκατομμύρια. Ειδικά ο Καμαρά είναι ένας μοντέρνος χαφ που «καταπίνει» χιλιόμετρα και αντιπάλους, ενώ παράλληλα πατάει με άνεση και την αντίπαλη περιοχή. Μας ήρθε από την Αζαξιό και σύντομα μπορεί να τον δούμε στην Premier League.
Τέτοια γαλλάκια από την Αφρική υπάρχουν άφθονα. Το θέμα είναι πώς τα εντοπίζει ο καθένας και (το ακόμα πιο δύσκολο) με ποιο τρόπο τα αξιοποιεί, για να μπορέσει μετά να τα πουλήσει ακριβά. Ο Ολυμπιακός φαίνεται πως «το 'χει» μέσω Καρεμπέ. Διαθέτει επίσης το πλεονέκτημα να τούς βάζει να παίζουν σε δύσκολα παιχνίδια επιπέδου Champions League. Γι' αυτό καταφέρνει και τούς αγοράζει σε «τρυφερές» ηλικίες, τους δίνει κίνητρο, τους «φτιάχνει» και μετά τους πλασάρει στα τοπ πρωταθλήματα.
Ο Παναθηναϊκός μπήκε για πρώτη φορά σ' αυτή την αγορά μέσω του νέου τεχνικού διευθυντή του, του Ντρεοσί, αλλά βρήκε μεγάλους σε ηλικία παίκτες με εξαίρεση τον Νιας, οποίος είναι δανεικός, θα φύγει το καλοκαίρι και θα γυρίσει στη Λιλ να συνεχίσει την καριέρα του.
Τα παραδείγματα δίνουν μια εικόνα που μάλλον δεν την έχουν στο μυαλό τους οι Ελληνες πιτσιρικάδες όταν ονειρεύονται ποδοσφαιρικά μεγαλεία. Είναι απορίας άξιο πώς ζουν με την ψευδαίσθηση ότι φεύγοντας από εδώ θα «διαπρέψουν» στο εξωτερικό. Δεν συζητάμε για περιπτώσεις σαν του Εμμανουηλίδη που πήγε σε μια μικρή ομάδα της Ολλανδίας ή του Γιακουμάκη, που έφυγε «τελειωμένος» από την Ελλάδα και μεγαλουργεί με την επίσης ολλανδική Φένλο. Λέμε π.χ. για τον Χατζηγιοβάννη, ο οποίος πριν από ενάμιση χρόνο πίστευε ότι θα βρει ομάδα στη Bundesliga, μέχρι που κατάλαβε πως δεν γίνεται και ανανέωσε με τον Παναθηναϊκό. Μάλιστα, τώρα που βρέθηκε δίπλα δίπλα με τον Ενγκμπακοτό, ίσως κατανοήσει πως είναι μέρα με νύχτα από άποψη προσόντων, κι αρχίσει να σκέφτεται καλύτερα ως πού φτάνουν οι δυνατότητές του.
Με την ίδια λογική, και με δέκα ματς στην ελληνική Super League, ο Ζαγαρίτης πίστεψε ότι θα σταθεί στη Serie A με τη φανέλα της Πάρμα. «Ελα να γίνεις βασικός», του είπαν, μα ακόμη δεν έχει κάνει ντεμπούτο…
Μια και πιάσαμε τους αριστερούς μπακ, ας πάμε στον Τσιμίκα, που ομολογουμένως έκανε σούπερ εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό. Πήρε τη μεταγραφή στη Λίβερπουλ, αλλά ο Κλοπ δεν τον εμπιστεύεται ακόμη και μάλιστα σε περίοδο που οι περισσότεροι βασικοί αμυντικοί του είναι τραυματίες. Αντίθετα, ο Γιαννούλης που θεωρείται περίπου ίδιου επιπέδου, προσπαθεί πιο προσεκτικά στην Νόργουιτς της Championship.
Κάπως έτσι την πάτησε κι ο Ρέτσος. Αμυντικός του Ολυμπιακού με πολλά προσόντα, θαμπώθηκε στα 19 από τα εκατομμύρια, πήγε στη Λεβερκούζεν και τώρα γυρίζει δανεικός δεξιά κι αριστερά από πάγκο σε πάγκο χωρίς να καταφέρνει να παίξει πουθενά. Αλλη περίπτωση ο Βαγιαννίδης που πίστεψε ότι με μια συμμετοχή πέρυσι στον Παναθηναϊκό έγινε σούπερ και θα ήταν φέτος στο rotation της Ιντερ…
Βέβαια, όταν σου έρχεται μια τέτοια πρόταση δεν λες εύκολα «όχι», είτε είσαι ο παίκτης που νομίζει ότι θα απογειωθεί, είτε η ομάδα που ξέρει πως έχει μπροστά της τη μεγάλη ευκαιρία να εισπράξει τα εκατομμύρια που προσφέρονται. Μια και πιάσαμε την περίπτωση του Ρέτσου, να θυμίσω πως πληρώθηκε το τεράστιο σε σχέση με την χρηματιστηριακή του αξία ποσό των 22 εκατομμυρίων ευρώ -σε σημείο που ακόμη και σήμερα πολλοί να μην πιστεύουν ότι κόστισε τόσο...
Για να μην τα πολυλογούμε, είναι τόσο χαμηλό το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας, που οι ακόμη και οι πολύ καλοί παίκτες δύσκολα θα σταθούν έξω. Εξαίρεση ίσως ο Τζόλης που αν το δουλέψει με προπονητές που ξέρουν, θα βγάλει κι άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά με τα οποία μπορεί να μπει στο top club όταν θα φύγει. Οι υπόλοιποι, λογικό να τυφλώνονται από τη λάμψη, αλλά μάλλον θα πρέπει να καταλάβουν ως πού φτάνουν οι δυνατότητες τους. Ο Φορτούνης, ο Μάνταλος, ή ο Κουρμπέλης συμπεριφέρονται πιο έξυπνα όταν αρνούνται προτάσεις για πρωταθλήματα στα οποία ξέρουν ότι θα δυσκολευτούν να τα καταφέρουν...
