«Θα σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα, μονάχα όταν σταματήσουμε να τρέχουμε», ήταν μια από τις κλισέ εκφράσεις στο τέλος της δεκαετίας του 1980 στα παγκόσμια πρωταθλήματα μηχανών. Τότε οι θάνατοι στις πίστες ήταν συνηθισμένοι. Εκτοτε, οι ομάδες και οι διοργανωτές μαζί με την Παγκόσμια Ομοσπονδία έχουν κάνει γιγαντιαία άλματα ώστε να προσφέρουν καλύτερες συνθήκες στους πιλότους. Υπάρχουν περισσότεροι έξοδοι, η εξάρτηση των οδηγών είναι πιο ανθεκτική και οι κανόνες αυστηροί για τα όρια της κάθε πίστας και τί επιτρέπεται και τί όχι. Ωστόσο, από καιρού εις καιρόν, συμβαίνει ένα θλιβερό περιστατικό όπως αυτό με τον Τζέισον Ντιπασκιέ, που θυμίζει σε όλους πως ο κίνδυνος δεν θα εκμηδενιστεί. Ο 19χρονος Ελβετός πιλότος του Moto3 άφησε την τελευταία πνοή του σε νοσοκομείο της Φλωρεντίας καθώς υπέστη τραύματα στον εγκέφαλο και στο θώρακα, από σύγκρουση σε δυστύχημα με τρεις μηχανές στα προκριματικά του Σαββάτου στην πίστα του Μουτζέλο.
Στο Μουτζέλο, οι πιλότοι οδηγούν στα 365 χιλιόμετρα την ώρα. Ο Φάμπιο Κουαρταράρο, νικητής του χθεσινού αγώνα του MotoGP, αφιέρωσε τη νίκη του στον Ντιπασκιέ. «Κάθε φορά που περνούσα από την στροφή εννιά τον σκεφτόμουν», δήλωσε. Οι πιλότοι αντιλαμβάνονται πως το άθλημα είναι από τη φύση του επικίνδυνο. Ακόμη περισσότερο κι από τη Formula 1. Πέρυσι, ο Ρομέν Γκροσζάν γλίτωσε από θαύμα χάρη στο «στεφάνι» που προστατεύει τον οδηγό και στην συνέχεια χάρη στη γρήγορη αντίδρασή του να φύγει από τις φλόγες που τύλιξαν το μονοθέσιο της Haas.
Αποδέχονται πως το να τρέξουν ή να κλάψουν είναι πολλές φορές, πιθανώς και σε κάθε γύρο που κάνουν στις ιλιγγιώδεις ταχύτητες που «πιάνουν» οι μηχανές τους, ζήτημα εκατοστών. Παρόλο που η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ενώ και οι ίδιοι πλέον είναι προετοιμασμένοι για να αντιμετωπίσουν όλα τα ενδεχόμενα, σε αντίθεση με άλλες εποχές που σε τέτοιες κούρσες μπορεί να έπαιρναν μέρος και ουσιαστικά ερασιτέχνες πιλότοι.
