Η ιστορία με την υποψηφιότητα του Ζαγοράκη για την ΕΠΟ δείχνει πως πρόεδρος κοινής αποδοχής στο ποδόσφαιρο μπορεί να προκύψει μόνο από απελπισία! Είναι τόσα πολλά και αλληλοσυγκρουόμενα τα συμφέροντα των «μεγάλων» προέδρων που δεν θα τους επέτρεπαν ποτέ να καταλήξουν σε οποιαδήποτε συμφωνία αν δεν υπήρχε απόλυτη και (κυρίως) προσωρινή ανάγκη.
Στην πραγματικότητα ο "Ζαγόρ" προέκυψε επειδή δεν υπάρχει άλλος. Οι εναλλακτικές ήταν δύο: ή ένας πρόεδρος "τύπου Ψαρόπουλου", δηλαδή της επιρροής Μελισσανίδη με σύμφωνη γνώμη του Σαββίδη - καθώς οι δυο τους ελέγχουν το 80% των ποδοσφαιρικών Ενώσεων που ψηφίζουν - ή ένα πρόσωπο που θα το εγκρίνει κι ο Μαρινάκης, καθώς όλοι καταλάβαιναν πως θα ήταν too much να μείνουν για δεύτερη σερί θητεία τα συμφέροντα του Ολυμπιακού έξω από το Δ.Σ. της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Πρόθυμοι μεσολαβητές που επιδιώκουν να παίξουν ρόλο στην επόμενη μέρα βρήκαν τα κουμπιά για να παρακάμψουν τις αντιρρήσεις του ενός ή του άλλου. Έτσι μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από ένα ακριβώς χρόνο με πόλεμο και διαγραφές, φαίνεται να τελειώνει με τον πιο "χαρούμενο" τρόπο. Και πρωταγωνιστής πάλι ο Μητσοτάκης, που δέχτηκε ξανά στο κόμμα τον... απολωλότα ευρωβουλευτή του.
Ήταν πέρυσι ακριβώς σαν σήμερα, όταν ο Ζαγοράκης διαγράφηκε από την ευρωομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Η καταδίκη του ΠΑΟΚ για την υπόθεση της πολυιδιοκτησίας με την Ξάνθη, προέκυψε μετά από καταγγελία του Ολυμπιακού και πυροδότησε έναν ακόμη πόλεμο των δύο προέδρων. Ο "Ζαγόρ" πήρε θέση, φυσικά, υπέρ του ΠΑΟΚ και κατηγόρησε την κυβέρνηση, ότι πήγε με το μέρος του Μαρινάκη. Μίλησε για μια κατάσταση "εξοργιστική, καταδικαστέα και πρωτοφανή", που "εξευτελίζει όσους υπηρετήσαμε το ελληνικό ποδόσφαιρο", ζητώντας "να σταματήσει άμεσα η συγκεκριμένη φαρσοκωμωδία". Διαφορετικά, "δεν μπορώ να συνευρίσκομαι στην ίδια πολιτική στέγη με όλους αυτούς που βάλλουν καθ' υπόδειξη τρίτων εναντίον του ΠΑΟΚ και του ίδιου του ελληνικού ποδοσφαίρου". Ξεκάθαρες οι "φωτογραφίες" του υφυπουργού Αθλητισμού Λευτέρη Αυγενάκη και στο βάθος, βέβαια, του ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού.
Ο πρωθυπουργός θεώρησε τη δήλωση "τελεσίγραφο και εκβιασμό", σύμφωνα με τα τότε ρεπορτάζ. Τον διέγραψε χωρίς πολλά πολλά. Παράλληλα, παρακάμπτοντας τον Αυγενάκη, στον οποίο χρέωσε τους "λάθος χειρισμούς" της ιστορίας, αποφάσισε να σταματήσει με νομοθετική ρύθμιση τον απειλούμενο υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και να καταφύγει στη FIFA και στην UEFA, ζητώντας την παρέμβασή τους, μέσω Γεραπετρίτη, σε μια προσπάθεια να αναζητήσει συνοδοιπόρους για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Φυσικά, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε. Η κατάσταση παραμένει ίδια, αν όχι χειρότερη. Έτσι, από τη στιγμή που ο Αυγενάκης δεν κατάφερε να περάσει στους ξένους "επιτηρητές" την άποψή του για αλλαγή του συστήματος εκλογής του Δ.Σ. της ΕΠΟ που ήταν η βαθύτερη επιθυμία του ώστε να αποκτήσει λόγο και ο Ολυμπιακός στα πράγματα, ο μόνος τρόπος να εκτονωθεί η κατάσταση, θα ήταν ένας πρόεδρος "κοινής αποδοχής" που απαιτεί τις υπογραφές του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη, του Σαββίδη και του Αλαφούζου. Κανείς δεν πιστεύει ότι η "λύση" θα προχωρήσει και θα αποδειχθεί αποτελεσματική. Είναι θέμα χρόνου να σκάσει το επόμενο "θερμό επεισόδιο". Και τότε...
