Ανέκαθεν ο Ολυμπιακός κυνηγούσε το μεγάλο όνομα, έστω και σε προχωρημένη ηλικία που θα στόλιζε τη βιτρίνα του και θα ανέβαζε το πρεστίζ του. Θα μου μείνει αξέχαστο το σκηνικό στο Μόντε Κάρλο, παραμονή ενός αγώνα Champions League κόντρα στη Μονακό. Τελευταία προπόνηση πριν από το ματς και ξαφνικά άρχισε να μαζεύεται κόσμος στο γήπεδο. Κυριλάτοι φίλαθλοι που κάθονται συνήθως στους αγώνες γύρω από τον πρίγκιπα Αλβέρτο, είχαν πάει για να παρακολουθήσουν ένα απλό «τελευταίο ζέσταμα» των παικτών μιας παντελώς αδιάφορης στους ίδιους ελληνικής ομάδας, μόνο και μόνο για να δουν από κοντά τον Ριβάλντο κι αν γινόταν να τού τσιμπήσουν και κάποιο αυτόγραφο. Ηταν η ζωντανή διαφήμιση κι ένας λόγος που το κλαμπ γινόταν αργά αλλά σταθερά περισσότερο γνωστό στην Ευρώπη και στον Κόσμο.
Το θυμήθηκα καθώς τις τελευταίες μέρες γράφεται στην Ιταλία ότι ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για τον Τζανλουίτζι Μπουφόν, τον 43χρονο τερματοφύλακα της Γιουβέντους, με την τεράστια καριέρα και τη μεγάλη τροπαιοθήκη. Είτε αλήθεια είτε απλά φήμες, η ουσία είναι πως τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει αυτή η πολιτική και αποδίδει. Εκείνο που καταφέρνουν οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει το μεταγραφικό κομμάτι είναι να βρίσκουν σε πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστές - φίρμες που κουβαλούν μαζί με την κλάση τους κι έναν εγωισμό που δεν αφήνουν το όνομά τους να διασύρεται μόνο για να εισπράττουν. Εκτός του Ριβάλντο υπάρχει η περίπτωση του Αμπιντάλ ή του Βαλμπουενά, οι οποίοι επίσης έπαιξαν όσο καλύτερα μπορούσαν. Αντίθετα, ο Γιαγιά Τουρέ στην επιστροφή του ήρθε φανερά για να κοροϊδέψει και τον έδιωξαν...
Αλλη σημαντική περίπτωση, του Καρεμπέ. Ηρθε κι αυτός στα τελειώματα, μπόλιασε με κύρος και προσωπικότητα τους υπόλοιπους και όταν αποφάσισε να σταματήσει, παρέμεινε και προσφέρει τις διασυνδέσεις του σε πολλά σημαντικά μεταγραφικά deal, ενώ κατευθύνει και επιβλέπει τα αποδυτήρια.
Οπως και να ‘χει, η ομάδα έχοντας στην ενδεκάδα της έναν τουλάχιστον «κράχτη», προσπαθεί να διατηρήσει ή και να βελτιώσει το brand name της. Επιδίωξή της να κρατάει ανοιχτές πόρτες και συνάμα να διαφημίζει το όνομά της ταυτόχρονα με τις νίκες και τις μεγάλες πορείες. Είναι μια πολιτική στην οποία οι εγχώριοι ανταγωνιστές δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Κι αυτό είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα απέναντι τους...
