Οσο πλησιάζουμε προς την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, τόσο μεγαλώνει ανάμεσα στους διοργανωτές ο τρόμος της αποτυχίας. Ναι μεν, «πρέπει να γίνουν» γιατί υπάρχουν συμβόλαια, σπόνσορες, ρήτρες, ανειλημμένες υποχρεώσεις και άλλα τέτοια που οδήγησαν στην περυσινή απόφαση αναβολής αντί να ματαιωθούν, αλλά από την άλλη ανησυχεί το σοβαρό ενδεχόμενο να προκύψει ένα τόσο αντιεμπορικό προϊόν, που θα ρίξει το ενδιαφέρον, θα γκρεμίσει την τηλεθέαση και θα «βάλει μέσα» όσους έκαναν το λάθος να επενδύσουν. Αποστειρωμένα αγωνίσματα σε άψυχα στάδια και γήπεδα, με απόντα τον τρομαγμένο κόσμο αλλά και μαγκωμένους τους αθλητές που εκτός από τη συμμετοχή τους θα έχουν να σκεφτούν ένα σωρό άσχετα πράγματα, που δεν θα τους αφήνουν να συγκεντρωθούν πριν, και να ξεδώσουν μετά, όπως γινόταν μέχρι το 2016 στο Ρίο. Και μόνο το γεγονός ότι κανείς δεν τους υποχρεώνει να εμβολιαστούν αυξάνει το κίνδυνο υπερμετάδοσης του ιού. Ναι μεν η Pfizer έχει κάνει συμφωνία να εμβολιάζει επιτόπου όποιον αγωνιζόμενο θέλει, ναι θεωρείται απαραίτητο το αρνητικό τεστ 72ώρου για είσοδο στο Τόκιο, ναι ο έλεγχος θα γίνεται καθημερινά, αλλά σίγουρα η συγκεκριμένη διαδικασία δεν διασφαλίζει κανέναν, ούτε δημιουργεί αίσθηση σιγουριάς σε κάποιον που θα έρχεται καθημερινά σε επαφή με εκατοντάδες άλλους στο Ολυμπιακό Χωριό, έχοντας ταυτόχρονα το νου του στο αγωνιστικό μέρος της προσπάθειάς του. Οι περισσότερες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αρνούνται να υποχρεώσουν τους αθλητές τους να κάνουν το εμβόλιο. Αλλες, όπως η Ουγγαρία, το Ισραήλ ή το Βέλγιο διέταξαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό αλλά δεν ξεπερνούν τις δέκα. Και υπάρχουν μερικές, κυρίως αφρικανικές, που έχουν ταχθεί επίσημα με κυβερνητική γραμμή κατά του εμβολιασμού γενικότερα, για λόγους που έχουν να κάνουν με την κουλτούρα τους και την αντίληψή τους περί ζωής. Αυτή είναι η κατάσταση.
Για να καταλάβουμε κάπως το κλίμα που θα κυριαρχεί, αρκεί να θυμηθούμε τη στιγμή που ξεκινούσε η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία μπροστά σε καμιά δεκαριά γραβατωμένους και με τεχνητά αμήχανα χαμόγελα ζωγραφισμένα στο στόμα τους, χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου που θα γεννούσε τον απαραίτητο ενθουσιασμό και τη διάθεση της προσμονής πριν από το μεγάλο γεγονός. Αυτή τη στιγμή, το 80% των κατοίκων της Ιαπωνίας εκδηλώνει σε απανωτά γκάλοπ την άρνησή του να παρακολουθήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο λόγω covid-19. Από κοντά και οι Γιαπωνέζοι γιατροί, ζητούν τη ματαίωση της διοργάνωσης. Οσο υπερβολικές και αν ακούγονται οι ενστάσεις από εμάς τους απ' έξω, μπορούμε να φανταστούμε την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία θα ξεκινήσει, θα εξελιχθεί και θα ολοκληρωθεί όλο αυτό. Οταν οι άνθρωποι είναι προετοιμασμένοι να παρακολουθήσουν «ξερά» τα αγωνίσματα και τα παιχνίδια, χωρίς όλο το υπόλοιπο 24ωρο πανηγύρι με τα ξέφρενα πάρτι, τις συναυλίες και τα λογής events, λογικό να έχουν ξενερώσει, καθώς θα απουσιάζουν η χαρά, ο ενθουσιασμός, η αγωνία, η δίψα της αναμονής και όλα εκείνα τα συναισθήματα που δίνουν νόημα και συνθέτουν τη μοναδικότητα του γεγονότος. Τα πάντα θα εξελίσσονται στην κλεισούρα των μεγάλων ξενοδοχείων και των άδειων γηπέδων, με τα μέλη της λεγόμενης «Ολυμπιακής Οικογένειας» να μετακινούνται με τις λιμουζίνες τους βιαστικά – βιαστικά για να βγάλουν κάποια υποχρέωση και να παρευρεθούν σε άψυχες, χωρίς νόημα εκδηλώσεις…
Ηδη πάνε από αναβολή σε αναβολή και από μέρα σε μέρα οι προκαταρκτικές εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, η Χιροσίμα που ανακηρύχτηκε «Πόλη Ειρήνης» με σειρά από προγραμματισμένες δραστηριότητες, βρίσκεται τις τελευταίες μέρες «στο κόκκινο». Την περασμένη εβδομάδα παρουσιάστηκαν διπλάσια κρούσματα από τα συνηθισμένα. Ο πρόεδρος της ΔΟΕ, ο Τόμας Μπαχ, ήταν να πάει εκεί και με φόντο το βομβαρδισμένο κομμάτι της πόλης να δημιουργήσει το σκηνικό που θα του επέτρεπε – όπως λένε οι κακές γλώσσες – να διεκδικήσει το Νόμπελ Ειρήνης. Αναγκάστηκε να ματαιώσει το ταξίδι και έστειλε να προβληθεί στο έτσι κι αλλιώς τυπικό ακροατήριο ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα, λέγοντας πως «το πνεύμα μου βρίσκεται εκεί», μαζί με τη… δέσμευση να αγωνιστεί για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και άλλα τέτοια μπλα μπλα. Ενας ξύλινος λόγος, ίδιος ακριβώς με το background στο άδειο δωμάτιο από το οποίο μίλησε. Οι ελάχιστοι παρόντες παρακολουθούσαν αδιάφοροι ακυρώνοντας στην ουσία την όλη τελετή. Παραμένει ένας από τους ελάχιστους που πιέζουν να γίνουν όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα, επειδή δεν θέλει να συνδέσει το όνομά του με μια τέτοια αποτυχία. Αντίθετα, ο Σεμπάστιαν Κόου, ο παλιός μεγάλος Ολυμπιονίκης στα 800 μ. και στα 1500 μ. που είναι πλέον πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κλασικού Αθλητισμού, της IAAF, δείχνει να έχει τις αμφιβολίες του για το όλο εγχείρημα, παρ' ότι τις εκφράζει διστακτικά. «Οι αγώνες θα ξεκινήσουν με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να προτιμά να μείνει έξω από το χορό. Η πίεση της κοινής γνώμης είναι πλέον σκληρή σε σχέση με την προηγούμενη επίσκεψή μου τον περασμένο Οκτώβριο». Δεν μπορούσε να είναι αλλιώς όταν άνθρωποι πεθαίνουν επειδή τα νοσοκομεία «φρακάρουν» και μόλις το 3% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί,. Η χώρα με την βραδύτερη ανάπτυξη της διαδικασίας από τα μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης…
