Στην καταγγελία για ομαδικό βιασμό νεαρής γυναίκας μέσα στο Αστυνομικό Τμήμα της Ομόνοιας από δύο ένστολους της Ομάδας «ΔΙΑΣ» το καλό σενάριο είναι το φρικιαστικό. Γιατί το κακό σενάριο που είναι ο βιασμός να έχει γίνει, είναι πραγματικά αδιανόητο και ως εκ τούτο δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να περιγραφεί με τις λέξεις που ξέρουμε.
Ακόμα κι αν επιλέξουμε να υιοθετήσουμε τους ισχυρισμούς των κατηγορούμενων αστυνομικών ότι δηλαδή προκλήθηκαν από τη γυναίκα και ό,τι συνέβη στο υπόγειο του τμήματος ήταν μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, πρόκειται για φρικιαστική υπόθεση.
Δηλαδή μας ζητούν, κάποιοι μάλιστα για να μας καθησυχάσουν, να πιστέψουμε ότι ένα άτομο προκαλεί ερωτικά ένστολους εν ώρα υπηρεσίας και αυτοί δεν «ενδίδουν» απλώς αλλά συνευρίσκονται μαζί του στο ίδιο το Αστυνομικό Τμήμα που υπηρετούν κι ενώ στους διπλανούς χώρους ή ακόμα και στον ίδιο χώρο μπαινοβγαίνουν συνάδελφοί τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν στ' αλήθεια ή μήπως ζούμε κάποιον εφιάλτη;
Το ΑΤ Ομονοίας απασχολεί τα ρεπορτάζ εδώ και δεκαετίες (καλά διαβάσατε). Θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας όμως ήταν μετανάστες και ιερόδουλες. Άνθρωποι για τους οποίους η πλειοψηφία δεν ενδιαφέρεται ενώ όχι λίγοι δεν τους θεωρούν καν ανθρώπους.
Η κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της Ομονοίας την οποία αποφεύγουμε συστηματικά να περιγράφουμε και ως αποτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας να ασκήσει τα καθήκοντά της αποτελεσματικά, η αδιαφορία του Κράτους προς τους φτωχούς Έλληνες που έχουν απομείνει να κατοικούν στην περιοχή (όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα μετακόμισαν στα προάστια), η παρείσφρηση του ακροδεξιού εξτρεμισμού (δηλαδή της Χρυσής Αυγής) στις τάξεις της ΕΛΑΣ ήταν επόμενο να δημιουργήσουν μια κουλτούρα, δηλαδή ένα τρόπο άσκησης των αστυνομικών καθηκόντων. Και πρέπει να είναι ηλίθιος όποιος πίστεψε ότι δεν θα ερχόταν η στιγμή που θα φτάναμε εδώ.
Καταγγελίες λοιπόν για τον τρόπο λειτουργίας του ΑΤ Ομονοίας υπάρχουν εδώ και δεκαετίες μέχρι και από τον Συνήγορο του Πολίτη. Και όμως, ακόμα και σήμερα, η πολιτική ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου παρακολουθεί αμέτοχη τα γεγονότα και το μόνο που κάνει είναι να... τουιτάρει. Φυσικά την ίδια ακριβώς ανοχή είχε επιδείξει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γιατί ενώ και επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν γίνει καταγγελίες, δεν υπήρξε καμία παρέμβαση.
Τι συμβαίνει λοιπόν και η μεσαιωνική κατάσταση που επικρατεί στο ΑΤ Ομονοίας απολαμβάνει διαχρονικής και διακομματικής ανοχής;
Γιατί ο διοικητής του Τμήματος δεν τέθηκε, ακαριαία, σε διαθεσιμότητα μέχρι να διερευνηθεί η υπόθεση της τελευταίας καταγγελίας αν μη τι άλλο γιατί έχει επιτρέψει τη μετατροπή του ΑΤ σε χώρο περιστασιακών συνευρέσεων των αξιωματικών του με αγνώστους, αν δεν έγινε ο βιασμός!
Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βέβαια βαρύνει όλους εμάς που μένουμε μακριά από τις προβληματικές περιοχές και σφυρίζουμε αδιάφορα, όταν δεν εκλογικεύουμε συστηματικά τις παραβατικές συμπεριφορές της Αστυνομίας. Λίγο γιατί κατά βάθος μας διέπει ένας αρχαϊκός, μικροαστικός συντηρητισμός, λίγο γιατί φοβόμαστε μην μας χαρακτηρίσουν... Συριζαίους, ανεχόμαστε αυτό το αίσχος πληκτρολογώντας ασημαντότητες αδιαφορώντας αν οι αρχές του Κράτους Δικαίου καταπατώνται συστηματικά σε αυτή τη χώρα.
Ο κεντρώος κόσμος της μεσαίας τάξης μακάριος, αδιάφορος παρακολουθεί εδώ και χρόνια τη διάλυση του μεγαλύτερου επιτεύγματός του από το 1974: της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας.
Μέχρι βέβαια η κόρη τους να γυρίσει σπίτι για να τους πει ότι τη βίασαν αστυνομικοί μέσα στο αστυνομικό τμήμα και να πρέπει τότε να υποστούν εκείνοι στο πετσί τους τις εκλογικεύσεις, τις «εκκλήσεις» να μην σπεύσουμε να καταδικάσουμε λες και από τη ρητορική καταδίκη μέχρι την αξίωση η Πολιτεία να αναλάβει, επιτέλους, τις ευθύνες της και να πατάξει τις παραβατικές συμπεριφορές στην ΕΛΑΣ να μην υπάρχει απόσταση.
Λες και το να αξιώνεις τα όργανα της Πολιτείας να ασκούν τα καθήκοντά τους στο πλαίσιο που ορίζουν οι αρχές του Κράτους Δικαίου λειτουργεί ως καταδίκη χωρίς δίκη.
Κατάνια. Όλων μας.
