Γράφαμε χθες για την πολύ καλή εμπειρία που είχαμε με την τηλεφωνική υπηρεσία του e-ΕΦΚΑ και τον βαθμό που οι ψηφιακές εφαρμογές έχουν μεταμορφώσει τις συναλλαγές των πολιτών με το Δημόσιο. Λίγες ώρες όμως μετά διαβάσαμε ένα ρεπορτάζ για τη μεταφορά θρησκευτικού «θαυματουργού» συμβόλου στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο του Πειραιά και μας έπιασε κατάθλιψη.
Από τη μία η σύγχρονη Ελλάδα που τρέχει να καλύψει το χαμένο χρόνο και από την άλλη η πανίσχυρη, στο επίπεδο των συμβόλων, αρχαϊκή Ελλάδα των δεισιδαιμονιών.
Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τη θρησκευτική πίστη, ακόμα και με όσους πέφτουν στα τέσσερα για να προσκυνήσουν μια παντόφλα επειδή τη θεωρούν ιερή. Έχουμε όμως πρόβλημα όταν αυτό συμβαίνει μέσα σ' ένα νοσοκομείο, ένα χώρο που υπηρετεί την επιστήμη.
Τι μήνυμα στέλνει η ελληνική πολιτεία όταν επιτρέπει στα παρεκκλήσια των νοσοκομείων που υπάρχουν για να προσεύχονται οι πιστοί που νοσηλεύονται και οι οικογένειές τους να εκτίθενται σε λαϊκό προσκύνημα θαυματουργά αντικείμενα;
Πως είναι δυνατόν η διοίκηση του Αντικαρκινικού Νοσοκομείου του Πειραιά να επέτρεψε να συμβεί κάτι τέτοιο; Πως είναι δυνατόν να το ανέχεται ο Ιατρικός Σύλλογος Πειραιά και οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο;
Το διαρκές μπρα ντε φερ της σύγχρονης Ελλάδας με την αρχαϊκή που την εκπροσωπεί κυρίως η Εκκλησία της Ελλάδας που έγινε και ορμητήριο του αντιεμβολιαστικού κινήματος, δεν είναι καινούργια υπόθεση. Το πρόβλημα είναι ότι δείχνει να μην έχει τέλος. Αντί τα φαινόμενα αυτά με το χρόνο να εκλίπουν, γιγαντώνονται, αποκτούν όλο και πιο κεντρική θέση στη δημόσια ζωή.
Το δε πολιτικό σύστημα αντί να περιθωριοποιεί αυτά τα φαινόμενα σπεύδει κι αυτό να υποταχθεί στο ράσο με σκυμμένο το κεφάλι επαιτώντας το χρίσμα της Εκκλησίας και τα ψηφαλάκια των πιστών.
Κάποιοι θα πουν ότι όλα αυτά δεν έχουν τόση σημασία όσο το Κράτος εκσυγχρονίζεται. Κι όμως έχουν. Γιατί δίνουν την εντύπωση ότι κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση δεν είναι το μοναδικό κέντρο εξουσίας.
Πολλές φορές, από αυτή τη στήλη, έχουμε προβάλλει το θετικό κοινωνικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδας και τους δυναμικούς ιερείς που ανακουφίζουν τους ευάλωτους και λειτουργούν ως παράδειγμα στις τοπικές κοινωνίες. Δεν έχουμε πρόβλημα με την Εκκλησία. Έχουμε πρόβλημα όμως με την εμμονή ορισμένων Μητροπολιτών να επιδεικνύουν ισχύ μεγαλύτερη κι από αυτή της κάθε εκλεγμένης κυβέρνησης.
Η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται και πρέπει να πάει μπροστά. Όσοι αντιλαμβάνονται την άσκηση των καθηκόντων τους με μεσαιωνικούς όρους πρέπει να πάρουν ένα μήνυμα. Η κυβέρνηση είναι η αρμοδιότερη να το παραδώσει.
