Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες που συνέβη. Μόλις έσκασε γεγονός που δημιουργεί πολύ έντονα συναισθήματα στους παραδοσιακούς οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήρε ακαριαία την απόφαση που ήταν η σωστή αλλά που ήξερε ότι θα τους δυσαρεστούσε.
Πρώτα ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφονταν υψηλά ποσοστά συμπάθειας προς τη Ρωσία και στον Πούτιν προσωπικά. Τα φιλορωσικά δίκτυα στην Ελλάδα είναι ισχυρά και απλώνονται σε χώρους μεγάλης επιρροής, από κύκλους της Εκκλησίας και το Άγιο Όρος μέχρι το ποδόσφαιρο.
Παρ'όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δίστασε στιγμή και δήλωσε αμέσως, χωρίς περιστροφές και μισόλογα ότι η Ελλάδα, ως γνήσια δυτική χώρα, στέκεται στο πλευρό της Ουκρανίας και καταδικάζει τη ρωσική βαρβαρότητα.
Όλοι θυμόμαστε ότι τότε, με εξαίρεση τον Αντιπρόεδρο της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη που στάθηκε αμέσως στο πλευρό της Ουκρανίας, οι βουλευτές της ΝΔ δεν απέφευγαν απλώς να πάρουν θέση για το θέμα αλλά δεν μοιράζονταν καν στα κανάλια τους στα σόσιαλ μήντια τις σχετικές δηλώσεις του προέδρου του κόμματος.
Θυμόμαστε ακόμα τα προβοκατόρικα τουίτ της πρεσβείας της Ρωσίας που δημιουργούσαν «κλίμα» για να μην αναφερθούμε στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ με τις φαιδρές ψευδο-αντιπολεμικές του ρητορικές.
Όμως, όχι μόνο δεν τους πέρασε αλλά η σθεναρή στάση που κράτησε τότε ο Μητσοτάκης οδήγησε και σε σημαντική μεταβολή της στάσης της κοινής γνώμης απέναντι στον Πούτιν και τη Ρωσία.
Αυτό είναι που επαναλήφθηκε τις προηγούμενες μέρες μετά την αποδημία του έκπτωτου και τελευταίου βασιλιά της Ελλάδας. Πάλι ακαριαία και χωρίς περιστροφές ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε το σωστό γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά ότι θα ενοχλούσε αρκετούς.
Και στα δύο αυτά περιστατικά που δεν είναι βέβαια ίδιας σημασίας αλλά προκάλεσαν ανάλογα έντονα συναισθήματα κανείς δεν είχε αμφιβολία ότι το παραδοσιακό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας, συνεπικουρούμενο από αυτούς που φαντασιώνουν εσωκομματικά προβλήματα παραμονές εκλογών, θα εξέφραζε και μάλιστα έντονα τη δυσαρέσκειά του.
Όμως εξίσου γνωστό ήταν ότι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ο,τιδήποτε άλλο η ζημιά δεν θα ήταν απλώς μεγαλύτερη. Θα ήταν πραγματική.
Για άλλη μια φορά ο πρωθυπουργός επέλεξε να υπερασπιστεί τις σχέσεις του με το Κέντρο και όχι μόνο γιατί με αυτό συγγενεύει ιδεολογικά αλλά γιατί δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να μην αναγνωρίζει ότι την εκλογική επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας στις επόμενες εκλογές την κρατάνε στα χέρια τους οι κεντρώοι ψηφοφόροι, αυτοί που ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία για τον πρόεδρό της, αν και με το κόμμα του έχουν σημαντικές διαφορές.
Όσα βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες έχουν και μια ακόμα εξήγηση (μαζί με όσες έχουν ήδη γραφεί και αναλυθεί): ακριβώς επειδή οι συντηρητικές ψήφοι είναι σταθερά λιγότερες και οι μνηστήρες τους αρκετοί, έχουν βρεθεί να διαγκωνίζονται για το ποιος θα κερδίσει το μικρό κομμάτι της πίτας, με αποτέλεσμα να κάνουν πολλαπλάσιο θόρυβο της πραγματικής τους εκλογικής επιρροής.
Είναι δικό τους πρόβλημα. Και είναι αδύνατον να το κάνουν πρόβλημα της χώρας δηλαδή της Δημοκρατίας.
Από το 1922 και μετά η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος απλώνεται από το Κέντρο και στα αριστερά του και αυτή την ισορροπία άπαξ και απέτυχε να τη διαταράξει η ανωμαλία του αντιμνημονίου δύσκολα θα διαταραχθεί.
Ο Μητσοτάκης που και καλός πολιτικός παίκτης είναι και έχει διαβάσει και πολύ ιστορία το ξέρει. Οι άλλοι; Δεν μας ενδιαφέρει και τόσο.
