Το πρόβλημα με την υπόθεση του βουλευτή Αντρέα Πάτση είναι ότι όλα έχουν ήδη ειπωθεί και μάλιστα εδώ και δεκαετίες. Έτσι, όποιος θελήσει να σχολιάσει την υπόθεσή του, γιατί απλώς είναι αδύνατον να μην το κάνει ειδικά αν αρθρογραφεί καθημερινά, θα επαναλάβει κοινότοπες διαπιστώσεις και ευχολόγια.
Ο τύπος του Αντρέα Πάτση είναι πασίγνωστος, οικείος σε όλους τους Έλληνες, σε κάθε γωνιά της χώρας. Είναι ο άνθρωπος στον οποίο κανείς δεν σκέφτεται ότι πρέπει απλώς να κόψει την καλημέρα. Να μην τον συναναστρέφεται. Να μην του μιλάει. Να αλλάζει πεζοδρόμιο κάθε που τον συναντά.
Αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και κάπως έτσι οι Πάτσηδες της χώρας βρίσκουν τρόπο να τρυπώνουν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Σιγά το κατόρθωμα βέβαια και από τις παραλείψεις των κομμάτων αυτή, δυστυχώς, είναι η λιγότερο σημαντική.
Οι λίγοι Έλληνες που δραστηριοποιούνται στην Κοινωνία των Πολιτών, από αυτούς που ταΐζουν απλώς τα αδέσποτα της γειτονιάς τους μέχρι αυτούς που βοηθάνε άτυχα παιδιά να σταθούν στα πόδια τους δεν έχουν συναντήσει ποτέ ανθρώπους σαν τον Αντρέα Πάτση.
Κι αν αυτό είναι ακριβές (είναι) τότε η ελληνική κοινωνία είναι ο χώρος που μπορεί κανείς να βρει καταφύγιο από τους επιτήδειους. Η ελληνική κοινωνία που απαρτίζεται από πολίτες με τα μικρά ή τα μεγάλα προβλήματα διασώζει αρκετές από τις αλήθειες του Μεγάλου Κόσμου όπως τον περιγράφει ο Γκαίτε στον Φάουστ γιατί η έννοια του συλλογικού υποκειμένου, αυτού που εύκολα δαιμονοποιείται ή εξαίρεται, δεν υφίσταται. Κάθε Έλληνας και μια περίπτωση, μια ιστορία.
Πριν από 30 χρόνια κάποιοι λέγαμε ότι για να αλλάξει η Ελλάδα πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Αυτό τουλάχιστον εγώ πλέον δεν το πιστεύω. Για να αλλάξει η Ελλάδα πρέπει η μεσαία τάξη να αποκτήσει ταξική συνείδηση. Να αναγνωρίσει την αξία της, να νιώθει περήφανη που αποφοίτησε από δημόσιο σχολείο, φοίτησε σε δημόσιο πανεπιστήμιο που προσπαθεί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της απέναντι σε όλους ακόμα και όταν οι καταστάσεις είναι πολύ δύσκολες και να διεκδικήσει το δικαίωμα που έχει να κυβερνήσει αυτή τη χώρα.
Η Ελλάδα θα αλλάξει όταν θα την κυβερνήσει η μεσαία τάξη.
