- Χθες συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας Πειραιώς όπως και οι αρμόδιες επιτροπές της Τράπεζας, όπου μεταξύ άλλων θεμάτων συζητήθηκε και το θέμα του περίφημου πορίσματος της Τράπεζας της Ελλάδος για την περίοδο 2014-2016. Οι διαδικασίες έχουν δρομολογηθεί και η ένταση που είχε συγκεντρωθεί βαίνει προς σημαντική εκτόνωση.
- Τα τσεκούρια του πολέμου θάφτηκαν, οι τόνοι χαμηλώνουν και ο κύκλος απομάκρυνσης στελεχών φαίνεται ότι έχει ολοκληρωθεί. Αύριο είναι μια άλλη ημέρα, που έλεγε και η Σκάρλετ στην ταινία «Οσα παίρνει ο άνεμος».
- Βαρύ λογαριασμό φημολογείται ότι έδωσε η Τρόικα στον υπουργό Οικονομικών. Οι δανειστές παρέδωσαν στο οικονομικό επιτελείο μια λίστα από εργασίες που πρέπει να γίνουν άμεσα από την Κυβέρνηση για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση. Η στήλη αναφέρεται σε εργασίες ειρωνικά, καθώς ο κατάλογος περιλαμβάνει την υλοποίηση συγκεκριμένων υποχρεώσεων, κυρίως αποκρατικοποιήσεων που η Κυβέρνηση απέφευγε ή κωλυσιεργούσε.
- Η λίστα είναι βαριά και δύσκολη. Πηγή που έχει γνώση, έλεγε ότι οι δανειστές ζητούν να τελειώσει η διαδικασία για το Ελληνικό, να προχωρήσουν οι διαδικασίες για την Εγνατία, να προκηρυχθεί η πώληση μονάδων της ΔΕΗ κλπ.
- «Εάν τα NPLs διαγραφούν πλήρως, ο δείκτης κεφαλαίου των τραπεζών προς το σταθμισμένο σε κίνδυνο ενεργητικό (RWA) θα μειωνόταν στο 3%, πολύ κάτω από την ελάχιστη απαίτηση του 10,5%». Τάδε έφη για την Ελλάδα η Capital Economics σε ανάλυση της για τις προοπτικές της ευρωπαικής οικονομίας. Η έκθεση της Capital, που είναι οργανισμός με ιδιαίτερη βαρύτητα και σοβαρότητα στις αγορές, λέει με κάθε σαφήνεια πως «οι τράπεζες παραμένουν αδύναμες» και πως «παρά ορισμένες θετικές ενδείξεις, η Ελλάδα απέχει πολύ από την επίτευξη μιας ισχυρής ανάκαμψης». Αυτά για να μην έχουμε απορίες σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζει η χρηματιστηριακή αγορά.
- Τι χρειαζόμαστε αναπτυξιακούς νόμους, οικονομικούς οργανισμούς και άλλα τέτοια ανάλογα; Το Μέγαρο Μαξίμου είναι ο αποτελεσματικότερος θεσμός ανάπτυξης της χώρας. Με ένα πολυνομοσχέδιο καθάρισε όλα τα εκκρεμή θέματα της αγοράς του τζόγου. Μιας αγοράς ιδιαίτερα αποδοτικής για τα δημόσια έσοδα που όλοι απέφευγαν ακόμη και να ακουμπήσουν.
