Υπό κανονικές συνθήκες, ο Μητσοτάκης δεν θα επέλεγε να δώσει συνέντευξη σ’ ένα υπόστεγο στην Τανάγρα, με φόντο τις τουρμπίνες και τους πυραύλους ενός Rafale. Αυτός τα αγόρασε και πολύ καλά έκανε, αλλά η διαχρονική πολιτική του παρουσία, ουσιαστική και σκηνική, ποτέ δεν απέπνεε πατριδοεκμετάλλευση ή μιλιταρισμό. Χρειάστηκε να δείξει αυτή την εικόνα βέβαια, διότι έχουμε γεμίσει από υπερπατριώτες και Τουρκοφάγους, οι οποίοι για να δικαιολογήσουν την αυτοαναγόρευσή τους σε διαπρύσιους υπερασπιστές του Έθνους, βαφτίζουν όλους εμάς τους υπόλοιπους προδότες και μειοδότες.
Αυτοί οι αιώνιοι υπερπατριώτες, λοιπόν, επί δύο αιώνες που υφίσταται το νεοελληνικό κράτος, την ίδια δουλειά κάνουν. Πουλάνε πατρίδα και εισπράττουν λαϊκή ευαρέσκεια και οφίτσια. Ήταν οι ίδιοι που εξώθησαν τη ρακένδυτη Ελλάδα να κάνει τον «ατυχή πόλεμο» του 1897, ήταν αυτοί που έκαναν πρόταση μομφής στον Ελευθέριο Βενιζέλο εν μέσω β’ βαλκανικού πολέμου διότι ήταν «προδότης», ήταν οι ίδιοι που κατέλαβαν την εξουσία το 1967 για «να σώσουν την πατρίδα από τους ανθέλληνες» κι ύστερα παρέδωσαν εθνικό έδαφος στην Κύπρο.
Μην θαρρείτε πως επειδή περνάνε οι εικοσαετίες, αλλάζουν κι εκείνοι. Ίδια κουμάσια είναι. Τα έγραφε ο Εντμόν Αμπού από το 1854, στο περίφημο βιβλίο του La Grece contemporaine (Η σύγχρονη Ελλάδα). Η Οθωνική Ελλάδα τότε είχε 5000 κακόμοιρους στρατιώτες δίχως οπλισμό, εκ των οποίων οι 400 ήταν στρατηγοί, αλλά όποιος δεν πίεζε να επιτεθούμε στην Οθωμανική αυτοκρατορία γα να καταλάβουμε την Πόλη, χαρακτηριζόταν προδότης. Τι τα θέτε; Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου.
Η μέθοδος αυτών των υπερπατριωτών είναι πανομοιότυπη μέσα στο χρόνο. Πρώτα αυτοχρίζονται υπερασπιστές της πατρίδας. Μετά χαρακτηρίζουν όλους τους άλλους πουλημένους. Αν τους δώσεις χώρο, πιέζουν πρωθυπουργούς και κυβερνήσεις να κάνουν τα πιο παράλογα και παρακινδυνευμένα πράγματα, ανεξαρτήτως συνθηκών και συσχετισμού δυνάμεων. Αν βρουν μπόσικη ηγεσία και κατάλληλες συνθήκες, εξωθούν ώσπου να γίνει η καταστροφική εθνική κίνηση. Είδατε πόσο πιέζουν τον Κυριάκο να πατήσει στα καλά του καθουμένου το κουμπί με τους Τούρκους.
Και μόλις έρθει η εθνική καταστροφή, έχουν έτοιμο το σύνθημα. «Δεν ηττηθήκαμε, προδοθήκαμε». Και ορμούν εναντίον των «προδοτών» που οι ίδιοι εξώθησαν. Κλασσική συνταγή, πολλαπλώς καταστροφική. Τώρα εξωθούν την κυβέρνηση να βάλει φωτιά στο Αιγαίο κι ας πάμε μια εικοσαετία πίσω. Το είπε καθαρά ο Βελόπουλος στη Βουλή. «Κάποιος επιτέλους πρέπει να κάνει αυτόν τον πόλεμο με την Τουρκία. Φθάσανε ως το Σούνιο.» Ωραίος ο Βελόπουλος, αλλά είδε κανείς Τούρκους στο Σούνιο; Διότι εμένα μου διέφυγαν.
Έτσι κινείται το σύστημα διαχρονικά. Το 1913, κι ενώ ήδη μαινόταν η μάχη του Σκρα με τους Βούλγαρους, ο Βενιζέλος έφερε στη Βουλή την κύρωση του νόμου για την κήρυξη του β’ βαλκανικού πολέμου. Τότε, ο Θεοτόκης, μέγας υπερπατριώτης, σαν και τους σημερινούς μας, κατέθεσε πρόταση μομφής κατά του πρωθυπουργού, κατηγορώντας τον για προδοσία. Η κατηγορία ήταν ότι στον Α’ βαλκανικό, είχε φτάσει μόνο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και δεν είχε καταλάβει την υπόλοιπη Μακεδονία και τη Θράκη.
Στην αγόρευσή του ο Βενιζέλος, του είπε. «Κατηγορείτε εμένα για προδότη επειδή σ’ έναν νικηφόρο πόλεμο απλώς διπλασίασα και δεν τριπλασίασα την Ελλάδα; Μα εσείς έχετε χρηματίσει ήδη πέντε φορές πρωθυπουργός και δεν καταφέρατε να καταπολεμήσετε ούτε τη ληστεία στην Πάρνηθα.» Τότε πετάχτηκε πάνω οργίλος ο Θεοτόκης και τον αποστόμωσε με μια φράση. «Τώρα ομιλούμε δι υμάς κύριε Βενιζέλε». Τώρα μιλούμε για σένα, δηλαδή, όχι για μένα. Όχι παίζουμε…
