Κάπου θα ακούσατε ή θα διαβάσατε ότι στις παράλιες περιοχές γύρω από την Κωνσταντινούπολη έχουν τοποθετηθεί πινακίδες που εξηγούν στους ανθρώπους τι πρέπει να κάνουν σε περίπτωση μεγάλου σεισμού. Το σκίτσο δείχνει ένα πελώριο θαλάσσιο κύμα να κυνηγά ένα ανθρωπάκι που τρέχει, ενώ το κείμενο από κάτω εξηγεί πως μόλις ο κόσμος αντιληφθεί σεισμό πρέπει να κατευθυνθεί προς τα υψηλότερα σημεία της πόλης, διότι υπάρχει κίνδυνος για τσουνάμι.
Οι ταμπέλες αυτές μπήκαν πρόσφατα, καθώς υπάρχουν ενδείξεις για μεγάλο σεισμό που θα χτυπήσει την περιοχή. Δεν ξέρουν βέβαια ακριβή χρόνο και ένταση, οπότε λαμβάνουν γενικά μέτρα, με πρώτο την εκπαίδευση του πληθυσμού. Μόλις γίνει σεισμός, ο κόσμος τρέχει ενστικτωδώς στις ανοικτές εκτάσεις για να μην κινδυνεύει από πτώσεις κτιρίων. Οπότε στις παραθαλάσσιες πόλεις γεμίζουν ασφυκτικά τις παραλίες, δίχως να σκέφτονται πως αν υπάρξει τσουνάμι θα σαρωθούν από τα κύματα. Επίσης, πριν το τσουνάμι η θάλασσα τραβιέται προς τα μέσα, οπότε πολλοί που πάνε να χαζέψουν τον βυθό που αποκαλύπτεται ή να μαζέψουν όστρακα. Κι ύστερα έρχεται το τεράστιο κύμα και τους πνίγει.
Σκεφτόμουν ότι οι Τούρκοι μαθαίνουν από τις καταστροφές τους (θυμηθείτε τον περσινό σεισμό), οπότε οργανώνουν καλά την Πολιτική τους Προστασία. Επίσης, αυτές τις μέρες διάβασα σ’ ένα ταξιδιωτικό κείμενο για την Πορτογαλία, ότι υπάρχουν ίδιες ταμπέλες σε όλες τις ακτές της στον Ατλαντικό. Και αναρωτιόμουν γιατί να μην έχουμε βάλει κι εμείς ταμπέλες προειδοποίησης στις δικές μας σεισμογενείς παράλιες περιοχές. Παράλειψη, σκέφτηκα, ενώ έχουμε ολόκληρο υπουργείο που ασχολείται μ’ αυτά.
Μέχρι που άκουσα μια ραδιοφωνική συνέντευξη του Γεράσιμου Παπαδόπουλου, γνωστότατου σεισμολόγου, καθηγητή, συνεργάτη της UNESCO, του Συμβουλίου της Ευρώπης, κλπ, ο οποίος με προσγείωσε ανώμαλα. Όπως είπε, η Ελλάδα είχε μπει σ’ ένα τέτοιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα πολυεπίπεδης ενημέρωσης του πληθυσμού και των επισκεπτών της, που εφαρμόστηκε από κοινού στη δική μας Κω και απέναντι στον τουρκικό Μποντρούμ, που είναι περιοχές με μεγάλα τουριστικά ρεύματα. Μπήκαν λοιπόν πινακίδες, όπως μπήκαν και οθόνες που πρόβαλαν ενημερωτικά βίντεο σε πολλές γλώσσες για το πώς πρέπει να αντιδρά ο πληθυσμός μόλις γίνει σεισμός και υπάρχει πιθανότητα τσουνάμι.
Φαντάζεστε τη συνέχεια, υποθέτω. Στο Μποντρούμ το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά, στη δική μας Κω όμως διαμαρτυρήθηκε έντονα η Ένωση Ξενοδόχων του νησιού, διότι μ’ αυτές τις ταμπέλες λέει τρομοκρατούνται οι τουρίστες οπότε θα μειωθεί ο τουρισμός. Ο δε δήμος της Κω, υπακούοντας στις παροτρύνσεις των επιχειρηματιών του τουρισμού (και πελατών της δημοτικής αρχής υποθέτω), έβαλε εργάτες και ξήλωσε τις ταμπέλες, τις οθόνες και οτιδήποτε άλλο μπορούσε να θυμίζει προειδοποίηση για σεισμό, τσουνάμι και άλλα φυσικά φαινόμενα.
Τάδε έφη Γεράσιμος Παπαδόπουλος. Συμπληρώνοντας ότι ο ίδιος είναι πολύ θυμωμένος με την κακομοιριά μας, την ανικανότητα μας και την έλλειψη παιδείας μας, ενώ οι Ευρωπαίοι έχουν μείνει εμβρόντητοι από την αποτυχία του προγράμματος και από την απώλεια των χρημάτων που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα έπιαναν τόπο. Και ρωτώ εγώ τώρα. Οι ξενοδόχοι είναι σεισμολόγοι; Οι δήμαρχοι που υπακούουν στη στενοκεφαλιά των ξενοδόχων αξίζει να είναι στη θέση τους; Πολιτική Προστασία υπάρχει να επαναφέρει το πρόγραμμα υπάρχει;
