Και σ’ αυτές τις εκλογές φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι προαιώνιοι νόμοι του πολιτικού μάρκετιγκ. Τις εκλογικές μάχες τις κερδίζουν δυο παράγοντες. Ο ηγέτης και το καθαρό πολιτικό μήνυμα. Με ηγέτη μέτριο ή λειψό ή απαξιωμένο ή φορτωμένο με ανομήματα, κανένα κόμμα δεν κερδίζει εκλογές. Επίσης, με το κεντρικό του μήνυμα θολό, ανερμήνευτο και γριφώδες, καμιά πολιτική ομάδα ή παρέα δεν πέτυχε θρίαμβο. Κοντολογίς, ο απλός κόσμος θέλει για αρχηγό έναν ικανό άνθρωπο που του λέει ακριβώς τι σκοπεύει να κάνει. Αυτόν πάει και ψηφίζει.
Μοιάζουν λίγο μικροαστικά αυτά, αλλά το πράγμα είναι εν τέλει πιο απλό απ’ όσο νομίζουμε. Πρώτο, υπάρχει μια παράδοση που λέει ότι ο ελληνικός λαός δίνει πάντα δεύτερη θητεία στους πρωθυπουργούς που εκλέγει και δεύτερο, ο μέσος Έλληνας μπορεί να είναι ο πιο μουρμούρης της υφηλίου αλλά δεν τρίβεται και στην γκλίτσα του τσομπάνη για περιπέτεια. Και ενώ ο Μητσοτάκης του εξηγεί τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει, ο Τσίπρας δεν έχει ακόμα καταφέρει να τον πείσει ότι έχει γίνει κανονικός.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει παράπονα από τον Κυριάκο, αλλά για τον Τσίπρα διατηρεί ακόμα εντός του σοβαρότατες, υπαρξιακού τύπου αμφιβολίες. Ποιο από τα δυο λέτε ότι τελικά κερδίζει; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν καθαρά τι εν τέλει υπερτερεί.
Για να κάνεις μια μακρά και δύσκολη διαδρομή, θα ήθελες ένα αμάξι με άψογες αναρτήσεις και εσωτερικές ανέσεις, αλλά θα προτιμήσεις αυτό που θα σε ταλαιπωρήσει από το διπλανό που φοβάσαι ότι θα σ’ αφήσει στον δρόμο. Απλό είναι το πράγμα. Η πλειοψηφία ακόμα εμπιστεύεται τον Κυριάκο, ενώ δεν έχει ακόμα μήτε συγχωρήσει μήτε εμπιστευθεί τον Αλέξη.
Και επίσης, ο μέσος Έλληνας μέσα στα καθημερινά του ζόρια, νιώθει ανασφαλής όταν σκέφτεται διάφορα νεφελώδη και πρακτικά ανέφικτα κυβερνητικά σενάρια. Αυτά με την συμμαχική προοδευτική κυβέρνηση που ο Τσίπρας την μνημονεύει διαρκώς αλλά πρακτικά δεν διαφαίνεται από πουθενά η πιθανότητα να γίνει πράξη (ή αν παρ’ ελπίδα γίνει, να αποδειχθεί αποτελεσματική), σε τελευταία ανάλυση λειτουργεί συκοφαντικά για τον εμπνευστή της.
Τα περίπλοκα σχήματα μια φορά δελεάζουν τον μέσο πολίτη και εννιά φορές τον μπερδεύουν ή τον τρομάζουν. Σ’ αυτό τον νεφελώδη και απροσδιόριστο αστερισμό κινείται ο Τσίπρας. Ο Κυριάκος λέει απλά, «αυτός είμαι κι αυτό θα κάνω». Και γι αυτό κερδίζει.
