Πλάκα-πλάκα, όταν ο Πολάκης εξανίσταται με τη φράση «καμιά σοβαρή κουβέντα θα πούμε;», έχει δίκιο. Εκεί κατάντησαν στο άλλοτε κραταιό κόμμα της ριζοσπαστικής κυβερνώσας αριστεράς, ο πιο πολιτικός, ο πιο συγκροτημένος και ο πιο συνεπής στην αντιστοιχία λόγων-πράξεων, να είναι ο Παύλος Πολάκης. Ξέρετε δα ότι εγώ με τον Σφακιανό δεν έχουμε τις καλύτερες σχέσεις, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να παραδεχτώ ότι μέσα στο Συριζαϊκό μπάχαλο, ο Πολάκης ξεχωρίζει.
Μιλά και καταλαβαίνω τι λέει. Μπορεί να διαφωνώ με το 90% όσων λέει, μπορεί τα περισσότερα απ’ αυτά που υποστηρίζει να είναι εκτός εποχής και απολύτως απραγματοποίητα, αλλά βρε αδερφέ, βγάζουν κάποιο νόημα. Θέλει να κρατικοποιήσει μια από τις συστημικές τράπεζες κι ένα από τα δυο διυλιστήρια. Δεν γίνονται αυτά μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για να τα κάνουμε πρέπει να φύγουμε από την Ένωση.
Θέλει να διώξει τους παλιούς δικαστές και να ανεβάσει πάνω στις έδρες μια φουρνιά καινούριων που θα φτιάξει ο ίδιος. Είναι παραβίαση κάθε έννοιας διάκρισης των εξουσιών, έξω και από το γράμμα και από το πνεύμα του Συντάγματος. Αλλά ακόμα κι έτσι, οι κουβέντες του είναι καθαρές. Μπορείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις μ’ αυτές, αλλά πάντως σου προσφέρει ένα πεδίο καθαρής συζήτησης επί της ουσίας.
Όλοι οι υπόλοιποι, τι στο καλό κάνουν και τι λένε; Ο Κασσελάκης βγάζει τη φάτσα του προφίλ σε αφίσα, με το σύνθημα «είμαι εδώ». Τι στο καλό θα πει «είμαι εδώ»; Εντάξει, είναι εδώ ο Κασσελάκης. Παρακάτω; Τι θέλει να κάνει, τι πρόγραμμα έχει, τι ιδέες διακινεί, κανένας δεν ξέρει. Καλεί τους οπαδούς του να τον ψηφίσουν επειδή «είναι εδώ». Ευτυχώς, το λοιπόν που «είναι εδώ» και δεν «είναι εκεί». Όπερ, ξέρουμε που είναι, αλλά τι είναι δεν έχουμε ιδέα.
Αμ οι άλλοι; Οι 87 και οι περί αυτούς; Σκέπτονται, συσκέπτονται, παρασκέπτονται, μας πρήζουν με τα διαδικαστικά, με τα καταστατικά και με τα χρονολογικά τους, μας φλομώνουν στην αοριστολογία και στην πολιτική μπουρδολογία, αλλά κάτι συγκεκριμένο δεν μας λένε. Ούτε αξιώνονται να βγάλουν κανέναν υποψήφιο απέναντι στους άλλους δυο. Μέρες και βδομάδες κουβεντιάζουν, στοχάζονται, προβληματίζονται και μηρυκάζουν, αλλά ένα όνομα δεν καταφέρνουν να μας δώσουν. Όλοι τους θέλουν και δεν θέλουν, σπινιάρουν κι ύστερα φρενάρουν, λένε κι ύστερα διστάζουν, ανάθεμα και ξέρουν τελικά τι θέλουν κι εκείνοι. Μόνο το να μη βγει ο Κασσελάκης τους ενώνει, όλα τα υπόλοιπα είναι στον αέρα.
Τουλάχιστον ο Πολάκης και είναι υποψήφιος και ξέρουμε τι θέλει να κάνει αν βγει. Ακόμα κι αυτό που ξεκαθάρισε ότι με δική του αρχηγία «ο Σύριζα δεν θα έχει προμετωπίδα τον δικαιωματισμό αλλά τα λαϊκά εργατικά δικαιώματα» είναι μια καθαρή πολιτική θέση. Τέλος πάντων, κατά τη γνώμη μου ο Παυλής είναι καθαρόαιμο ΚΚΕ δίχως τη χιλιαστική αντίληψη που έχουν στον Περισσό για την επανάσταση, αλλά και πάλι το προτιμώ αυτό από την ακατάσχετη σαχλαμαρολογία όλων των υπολοίπων περί της διαδικασίας και περί του διαγραμμάτου. Να δεις που στο τέλος θα τον συμπαθήσουμε κιόλας.
